Η μαγική ώρα της Θεσσαλονίκης

Eίναι η μαγική στιγμή. Το τέλος της μέρας. Το τέλος της ζέστης. Είναι η ώρα που οι άνθρωποι μαγνητισμένοι στρέφονται προς τη θάλασσα. Κι ολόκληρη η πόλη ανασαίνει χαλαρή, γεμάτη προσδοκίες για τη νύχτα του καλοκαιριού. 

Τι θα ήταν η Θεσσαλονίκη χωρίς την παραλία της; Όλα σχεδόν -η ρυμοτομία της, ο τρόπος που η Άνω Πόλη κλίνει προς τον Θερμαϊκό, το τόξο του κόλπου- όλα είναι συντονισμένα προς το νερό, προς το ηλιοβασίλεμα, προς αυτή την ώρα, που όλοι συναντιούνται εδώ, συμφιλιωμένοι, κοιτάζοντας προς την μητέρα όλων μας, τη θάλασσα.

Το τελευταίο remake της παραλίας ήταν και το πιό πετυχημένο. Ολόκληρη η ακτογραμμή έγινε ένας μεγάλος περίπατος. Άπλα και άψογη αισθητική κυριαρχούν σε ένα χώρο που έχει δεχτεί πολλές αλλαγές, για να παραμείνει τελικά ο ίδιος: το ανοιχτό κέντρο της πόλης.