Τα περισσότερα πρωινά, τα πράγματα είναι σχετικά ψύχραιμα στο feed των φίλων μου στο Facebook. Η συνήθης κατακραυγή εναντίον της τρέχουσας κυβέρνησης πλαισιωμένη από κάποιες σκόρπιες αναρτήσεις σχετικά με παιδιά, με βιβλία, με γιόγκα... Τυπικά ζητήματα μεσήλικης μαμάς...
Την Δευτέρα το πρωί όμως με το που άνοιξα το κινητό έπεσα σε πρωτοφανές δράμα. Η κοινότητα μου στο Facebook έμοιαζε να έχει εμπλακεί σε μια λυσσαλέα διαμάχη πάνω στη σφιχτή και μαυρισμένη αρένα του κορμιού της Τζένιφερ Λόπεζ. Ναι εντάξει, η αλήθεια είναι ότι μοιράστηκε την σκηνή με την 43χρονη Σακίρα, όλη η διένεξη όμως είχε να κάνει με την επτά χρόνια μεγαλύτερή της, την «Jenny from the Block».
Στη μία γωνία του ρινγκ: οι γυναίκες που βρήκαν την high-energy εμφάνιση της J.Lo υπερβολικά ηδυπαθή, προορισμένη να ερεθίσει τους άντρες θεατές, γενικώς στημένη αποκλειστικά για το ανδρικό βλέμμα. «Με σπόνσορα το Pornhub», σάρκασε μια φίλη. "Trashy", αποφάσισε μια άλλη. Ήταν τόσο απαραίτητο το σκηνικό στριπτίζ; Και δεν μπορούσε να φορέσει κανένα ρούχο παραπάνω;
Στην άλλη γωνία: οι γυναίκες που βρήκαν το σόου όχι μόνο εμπνευσμένο, αλλά και βαρύνουσας πολιτικής σημασίας ως μια εκδήλωση πουερτορικάνικης περηφάνιας αλλά και ως ένα δείγμα του τι μπορεί να κάνει ένα γυναικείο σώμα, με τον σωστό συνδυασμό μόχθου, γενετικής προδιάθεσης, πειθαρχίας και χρημάτων.
Εκ πρώτης όψεως, πρόκειται για μια αιώνια διαμάχη που αναζωπυρώνεται διαρκώς με διαφορετικές αφορμές: είναι απελευθερωτικό και ενισχυτικό εν τέλει το να χορεύουμε φορώντας ελάχιστα ρούχα και γενικά να γιορτάζουμε το σώμα μας ή υπονομεύει την δυνατότητα μας να κινηθούμε στον κόσμο ως ισότιμες με τους άντρες;
Το στοιχείο όμως που καθιστά ιδιαιτέρως εμπρηστική την συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η γυναίκα στο επίκεντρό της.
Αν είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν οι δύο παραπάνω αντιμαχόμενες πλευρές είναι ότι η Τζένιφερ Λόπεζ είναι εκπληκτική. Στα 50 της, είναι μια δύναμη της φύσης, μια γυναίκα με τόσο εντυπωσιακή εμφάνιση που είναι σα να έκανε η εξέλιξη του είδους ένα βήμα μπροστά, μόνο για χάρη της. «Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είναι 50 και φαίνεται τόσο καλά!», είπαν πολλές γυναίκες, πριν το γυρίσουν γρήγορα στο «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι 50 και φαίνομαι τόσο χάλια!».
Κάποια μέλη της κοινότητας μου στα social media δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον θαυμασμό και το δέος τους. Κάποια άλλα όμως – όπως εγώ ας πούμε – άρχισαν να νιώθουν ότι τους κρίνουν προσωπικά αυτά τα οπίσθια. Είμαι μερικούς μήνες μόνο νεότερη από την J.Lo και, μετά από κάθε γενέθλια, κάνω στον εαυτό μου το ίδιο ερώτημα: Θα τελειώσει επιτέλους αυτή η ιστορία; Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει η γραμμή τερματισμού...
Πάνω που ανυπομονούσα να σταματήσω να βάφω τα μαλλιά μου και να χαρίσω τα ψηλοτάκουνα, να καλωσορίσω με ζεν διάθεση ακόμα και την τρίχα που μπορεί να εμφανιστεί στο πηγούνι και γενικά να μεταχειρίζομαι το σώμα μου ως ένα μέρος στο οποίο ενυπάρχω χωρίς απολογίες αντί για κάτι που θυμίζει συγκρότημα διαμερισμάτων, με την φροντίδα και την ανακαίνιση του οποίου πρέπει διαρκώς να ασχολούμαι...
Πάντα προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι τα σώματα των celebrities είναι κάπως σαν τις γκαλερί. Μπορώ να εκτιμώ την ομορφιά τους και να αναγνωρίζω τον χρόνο και το χρήμα που σπαταλήθηκε για την δημιουργία τους, αλλά μετά μπορώ να γυρίσω σπίτι μου ασφαλής στην βεβαιότητα μου ότι δεν θα ήθελα το σπίτι μου να μοιάζει έτσι.
Και μετά είδα αυτό το φοβερό meme που άρχισε να κάνει τον γύρο του ίντερνετ την Δευτέρα. Στη μια εικόνα ήταν η ηθοποιός Rue McClanahan ως Μπλανς Ντέβερο [η πιο σέξι από τα «Χρυσά Κορίτσια»] κάτω από την επιγραφή «50 χρονών το 1985» και στην άλλη η Τζένιφερ Λόπεζ να μοιάζει εντελώς εξωπραγματική, κάτω από την επιγραφή «50 χρονών το 2020».
Νομίζω τελικά ότι η απάντηση είναι να μάθουμε να παρακολουθούμε τέτοιου είδους παραστάσεις όπως τις παρακολουθούν οι άντρες.
Οι γυναίκες βλέπουμε ένα 15λεπτο σόου με ελίτ εκπροσώπους του θεάματος και σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουμε μετά να νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας.
Στο μεταξύ, οι άντρες μπορούν άνετα να παρακολουθήσουν ένα τρίωρο σχεδόν αγώνα, με πρωταγωνιστές ελίτ αθλητές με απειροελάχιστο λίπος πάνω τους, και οι περισσότεροι δεν θα νιώσουν ούτε ίχνος αμφιβολίας για τον εαυτό τους, καθώς αδειάζουν τα πατατάκια από την γαβάθα.
Εκεί που οι γυναίκες βλέπουν ελλείμματα και στόχους που δεν εκπληρώθηκαν, ακούγοντας μια εσωτερική φωνή που τους λέει ψιθυριστά «θα μπορούσες κι εσύ να είσαι έτσι αν δούλευες αρκετά σκληρά», οι άντρες βλέπουν απλώς ψυχαγωγία, αθλητές που έτσι κι αλλιώς ζουν σε άλλο σύμπαν από τους κοινούς θνητούς, και η εσωτερική τους φωνή το πολύ να τους ψιθυρίζει κάθε τόσο «κοντεύουν να τελειώσουν τα πατατάκια»...
Με στοιχεία από τους New York Times