Άρης Δημοκίδης
Είναι γνωστό το δήθεν ηθικολογικό στυλ της Espresso εδώ και δεκαετίες: Υπερασπιζόταν υποκριτικά τις «αρχές και τις αξίες», χαϊδεύοντας ταυτόχρονα τα ταπεινότερα ένστικτα των αναγνωστών. Έκανε «τσκ τσκ, ντροπή!» για τα γυμνά μοντέλα, δημοσιεύοντας παράλληλα τις ηδονοβλεπτικές φωτογραφίες τους. Τη μια μέρα γινόταν έξαλλη με τα προκλητικά σίριαλ των καναλιών, και την άλλη χάριζε ταινίες του Γκουσγκούνη (αληθινό παράδειγμα).
Με τον ίδιο τρόπο που κάποιος ακραία ηθικολόγος κατά βάθος γουστάρει λίγο kink, η Espresso και άλλες παρόμοιες γεμίζουν τις σελίδες τους με αντιφάσεις, και απευθύνονται ουσιαστικά στους παθιασμένους παρά στους άσπιλους και αμόλυντους.
Είναι γεγονός ότι ο Μητσοτάκης έχει ενοχλήσει πολύ ένα κομμάτι της Δεξιάς σχετικά με τα γκέι θέματα από τότε που έγινε Πρωθυπουργός. Έκανε τον πρώτο ανοιχτά γκέι Υφυπουργό σε ελληνική κυβέρνηση -τον Νικόλα Γιατρομανωλάκη-, έβαλε ως Διευθυντή του οικονομικού του γραφείου τον επίσης ανοιχτά γκέι Αλέξη Πατέλη, έφτιαξε μια επιτροπή για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα τις προτροπές της οποίας περιμένουμε να δούμε αν θα ακολουθήσει…
Οι «ηθικές» εφημερίδες είναι πάντως συνεχώς έξαλλες
(Το γελοίο είναι ότι το Μακελειό χρησιμοποιεί τη φράση «πασχίζουν για τα προβλήματα των ομοφυλόφιλων» σαν να είναι κάτι κακό.)
H Espresso προσπαθεί να εκθέτει τους γκέι και όποιον τους στηρίζει με πιο πλάγιο -αλλά πάντα σκανδαλοθηρικό- τρόπο:
Η ειρωνεία, τα λογοπαίγνια, ο Μιχάλης της «καρδιάς του» η σύνδεση με τον πρωθυπουργό («ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ») και φυσικά το «ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ» ΣΤΟΝ GAY ΕΡΩΤΑ θα σκανδάλιζαν τρομερά το έκπληκτο αναγνωστικό κοινό…
…αν ζούσαμε στο 1995 ή νωρίτερα. Τώρα ούτε σκανδαλιστικά είναι, ούτε σοκαριστικά, ούτε το πρωτοσέλιδο θα γίνει ιδιαίτερο θέμα, ούτε ιδρώνει φυσικά το αυτί του Μητσοτάκη, πόσο μάλλον του Πατέλη.
Σχεδόν κανείς δεν θα νοιαστεί, κανείς δεν θα ενοχληθεί. Ο Αλέξης Πατέλης δεν θα νιώσει ντροπιασμένος, δεν θα καταρρεύσει ο κόσμος του, αφού *πρώτος αυτός* αποφάσισε να μην κρύβεται και να μη λέει ψέματα.
Υποστηρίζω ότι τέτοια πρωτοσέλιδα γυρίζουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους.
Είναι ίσως η καλύτερη διαφήμιση για τα γκέι δικαιώματα.
Και να γιατί:
1) Τέτοια αναχρονιστικά πρωτοσέλιδα λειτουργούν ως διαχωριστική γραμμή με τον παλιό, κακό κόσμο. Θυμίζουν πώς ήταν κάποτε τα πράγματα, τότε που μια τέτοια «είδηση» θα προκαλούσε πάταγο και σάλο και ίσως και παραιτήσεις. Κάνουν τους εμπνευστές τους να μοιάζουν κολλημένοι σε έναν δικό τους κόσμο που δεν αγγίζει και δεν αφορά σχεδόν κανέναν άλλο.
2) Ταυτόχρονα όμως θυμίζουν πόσα έχουν να γίνουν ακόμα ώστε να μη μπορεί κανείς να (θεωρεί έστω ότι) «ξεφωνίζει» χρησιμοποιώντας τη σεξουαλικότητά τους ως όπλο εναντίον τους.
3) Κάνουν σαφές πως ακόμα και αν το όπλο αυτό είναι πια άσφαιρο για ανθρώπους όπως είναι ο Πατέλης -που μοιάζει να τα έχει καλά με τον εαυτό του, είναι σε μια σχέση αγάπης, είναι πετυχημένος στη δουλειά του και το αφεντικό του τον στηρίζει- είναι επικίνδυνο για ένα σωρό πιο ευάλωτους:
Για αυτούς που δεν τους αποδέχεται η οικογένειά τους, που περνούν δύσκολα στο σχολείο και την κοινωνία, που βλέπουν πρωτοσέλιδα να παρουσιάζουν αυτό που είναι ως σκανδαλώδες, που κρύβονται, που γεμίζουν ψυχολογικά προβλήματα.
4) Όταν άνθρωποι κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας λόγω bullying, είναι λάθος να αγνοούμε πρωτοσέλιδα τύπου Espresso επειδή εμάς δε μας αγγίζουν ή επειδή θεωρούνται πλέον γραφικά. Όμως ταυτόχρονα κάνουν τον κόσμο να συνηθίζει στην ιδέα πως υπάρχουν γκέι άνθρωποι που δεν ντρέπονται για τον εαυτό τους – και δεν θα πρέπει να ντρέπονται.
5) Τέλος, τέτοια πρωτοσέλιδα -ακριβώς σε περίοδο που υπάρχει εφησυχασμός- μπορούν να μας πεισμώσουν, και να απαιτήσουμε από κάθε κυβέρνηση την πλήρη ισότητα. Τα περισσότερα κόμματα της Βουλής είναι υπέρ της θεσμοθέτησης του πολιτικού γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν υπάρχει λόγος για άλλη αργοπορία. Η καλύτερη απάντηση στην κάθε Espresso πρέπει να δοθεί απ’ την Πολιτεία, όχι από μένα ή τον όποιον άλλο αρθρογράφο…
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Podcast / Οι διάσημοι ομοφοβικοί που «έχουν πολλούς φίλους γκέι»
