Ράδιο Αρβύλα: Το ένα και μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατάμε απ’ την ιστορία με τον Παναγιωτόπουλο

Η αλήθεια είναι ότι από τις πρώτες αποκαλύψεις στον χώρο του ελληνικού θεάματος και το ελληνικό #MeToo, μέχρι αυτό που συμβαίνει απόψε με το σκάνδαλο για το revenge porn του Στάθη Παναγιωτόπουλου των “Ράδιο Αρβύλα”, πέρασε καιρός πολύς.

Ήταν σαν να είχε υπάρξει ένα ανάχωμα, σαν όλη αυτή η ιστορία που είχε ξεκινήσει από τη γενναία εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου να βρήκε έναν τοίχο, κάπου να μπήκε ένα φρένο. Και ενώ οι ψίθυροι ήταν πολλοί και οι φήμες άλλες τόσες, σα να δόθηκε ένα σύνθημα σιωπής.

Μέχρι απόψε.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στα social media δεν “ακυρώνεται” μόνο ο συνεργάτης της εκπομπής. “Ακυρώνονται” και οι παρουσιαστές, κυρίως για τους ίδιους λόγους που ακυρώθηκαν και ακυρώνονται όσοι βρίσκονταν κοντά σε κατηγορούμενους όπως ο Λιγνάδης και ο Φιλιππίδης.

Παρά τα γρήγορα αντανακλαστικά τους να θέσουν “εκτός σχήματος” τον Παναγιωτόπουλο, παρά το ότι εμφανίστηκαν να καταδικάζουν απερίφραστα το γεγονός, χωρίς να περιμένουν επίσημη καταδικαστική απόφαση από κάποιο δικαστήριο ή να πουν το γνωστό κλισέ “οψόμεθα”, η συντριπτική πλειονότητα επιμένει ότι δεν είναι δυνατόν να συνεργάζεσαι επί μακρόν με έναν άνθρωπο και κάπως να μην έχεις υποψιαστεί ότι κάτι μπορεί να πηγαίνει στραβά.

Η συντριπτική πλειονότητα επιμένει ότι δεν είναι δυνατόν να συνεργάζεσαι επί μακρόν με έναν άνθρωπο και κάπως να μην έχεις υποψιαστεί ότι κάτι μπορεί να πηγαίνει στραβά.

Δεν είναι, όμως, εκεί το θέμα.

Και το ένα και μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατάμε απ’ όλη αυτή την ιστορία δεν είναι καν τα άμεσα αντανακλαστικά του παρουσιαστή Αντώνη Κανάκη και του καναλιού που φιλοξενεί την εκπομπή.

Είναι, δυστυχώς, και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, με όλους εμάς να πέφτουμε από το ένα σύννεφο μετά το άλλο, ότι ποτέ ξανά στο μέλλον -και μέχρι επιτέλους να σπάσει για τα καλά το απόστημα των παρενοχλήσεων, των βιασμών, των εκδικητικών δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο εναντίον γυναικών- δεν πρέπει να αρκεστούμε στα μεγάλα λόγια και στην κριτική που άντρες ασκούν σε άλλους άντρες για τόσο λεπτά ζητήματα.

[Για παράδειγμα, πριν από λίγες μέρες, ήταν στην ίδια εκπομπή που ασκούνταν σκληρή κριτική σε ένα άλλο κανάλι για το sex βίντεο που διέρρευσε και αφορούσε παίκτες ριάλιτι. Τι ειρωνεία!].

Οπότε; “Μα, θα τους αφαιρεθεί ο λόγος;”, “δεν θα έχουν δικαίωμα να καταδικάσουν τέτοια φαινόμενα;”, “δεν υπάρχουν, δηλαδή, φεμινιστές άντρες που όταν τάσσονται εναντίον τέτοιων πράξεων το εννοούν;”, θα αναρωτηθούν πολλοί και φυσικά θα είναι μερικά πολύ καλά ερωτήματα.

Υπό μία προϋπόθεση: ότι γνωρίζει η δεξιά τους τι ποιεί η αριστερά τους. Ότι γνωρίζουν πραγματικά πολύ καλά το ποιόν των συνεργατών τους. Και ότι είναι απολύτως σίγουροι ότι μία τέτοια αποκάλυψη δεν θα γκρέμιζε το σύνολο της δουλειάς και της αξιοπιστίας τους στον χώρο που δραστηριοποιούνται.

Αν δεν συντρέχουν όλα τα παραπάνω, τότε κάθε τους λέξη κατά το παρελθόν για παρεμφερή ζητήματα, κάθε κριτική και κάθε κούνημα του δαχτύλου, αποδεικνύεται υποκριτικό και ταυτόχρονα η τέλεια κάλυψη για τον ένοχο ανάμεσά τους.

Είναι σκληρό, αλλά είναι έτσι ακριβώς. Είναι η εποχή που οι άντρες, εκ των πραγμάτων, βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Ακόμη και απολύτως άσπιλοι να είναι οι ίδιοι, απλώς δεν μπορούν να ξέρουν τι σκελετούς κρύβει στη ντουλάπα ο φίλος, ο συνεργάτης, ο γνωστός τους.  Και ίσως για πρώτη φορά, καλούνται να σιωπήσουν και από σεβασμό και για να ακουστούν τα θύματα. Το “μετά” θα είναι ένας καινούριος κόσμος που θα απαιτεί πολλή δουλειά, έμπρακτη επιθυμία για αλλαγή ξερίζωμα της σαπίλας από τους κύκλους τους.

Μέχρι τότε, όχι μεγάλα λόγια, όχι κριτικές και αναθέματα για τους άλλους, από τη στιγμή που δεν μπορείς να γνωρίζεις τι λουλούδια φυτρώνουν στον κήπο σου. Μέχρι τότε, μη βάζεις το χέρι σου στη φωτιά για κανέναν.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News