Σε συνέχεια των δύο προσεγγίσεων μου στο ζήτημα της συνεπιμέλειας (θα τις βρείτε εδώ κι εδώ) και καθώς το νομοσχέδιο έχει ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση έκρινα αναγκαίο να επανέλθω προκειμένου να στοιχειοθετήσω με απτά παραδείγματα την κριτική στην αναίτια αλλαγή που φαίνεται να λαμβάνει χώρα στον τομέα του οικογενειακού δικαίου.
Με την τροποποίηση του άρθρου 56 του Αστικού Κώδικα εισάγεται η πρωτοφανής καινοτομία ότι η επίδοση εγγράφων που αφορούν το τέκνο μπορεί να γίνει και στους δύο γονείς ανεξαρτήτως το πού διαμένει το τέκνο.
Ουσιαστικά με αυτή την τροποποίηση και ασχέτως των δικονομικών ζητημάτων που θα δημιουργηθούν διευρύνεται η έννοια της κατοικίας του τέκνου. Με έμμεσο τρόπο και σε όλες τις περιπτώσεις ουσιαστικά η έννομη τάξη αναγνωρίζει ότι παρόλο που οι γονείς ζουν σε χωριστές κατοικίες και οι δύο είναι ισότιμες (προκειμένου να γίνει επίδοση εγγράφων). Η έννοια της επίδοσης είναι στενά συνυφασμένη με την διαμονή του προσώπου προς το οποίο γίνεται και αυτό για να λαμβάνει γνώση. Η ρωγμή αυτή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Κατά την άποψή μου, με αυτή τη διάταξη επιχειρείται η έμμεση και, θα μου επιτρέψετε να πω, υπόγεια εισαγωγή στην έννομη τάξη της διεύρυνση πλέον της έννοιας κατοικίας του ανήλικου τέκνου.
Με το νομοσχέδιο ουσιαστικά αναδιατυπώνονται και αναπλάθωνται έννοιες που έως σήμερα δεν έχρηζαν περαιτέρω ερμηνείας. Κατοικία είναι εκεί που κάποιος μένει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διευρυνθεί η κατοικία του ανήλικου και να συμπεριλάβει και την κατοικία του γονιού στην οποία δεν διαμένει.
Ακολούθως, τροποποιείται το άρθρο 1441ΑΚ το οποίο πλέον στην παράγραφο 2 αναφέρει πως με το συμφωνητικό του συναινετικού διαζυγίου ρυθμίζεται η κατανομή της γονικής μέριμνας (μέχρι τώρα ήταν από κοινού). Η εισαγωγή της ΄”κατανομής” σε αντίθεση με την από κοινού άσκησή της αντιλαμβάνομαι ότι δύναται να οδηγήσει σε δικαστικές αποφάσεις που θα επιβάλλλουν την συνεπιμέλεια.
Κατά την άποψή μου η εισαγωγή της ως άνω έννοιας δεν έχει σκοπό να εξυπηρετήσει το συμφέρον του τέκνου αλλά να αποτελέσει το έναυσμα για την επιβολή της συνεπιμέλειας.
Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν είμαστε κατά της συνεπιμέλειας, εφόσον αυτή αποτελεί ελεύθερη επιλογή των γονιών και δεν είναι αναγκαστική. Είμαστε κατά της συνεπιμέλειας που δύναται να προκύψει αναγκαστικά από μια τυχόν “εξ αδιαιρέτου” κατανομή αυτής.
Περαιτέρω, στο προτεινόμενο άρθρο 1511ΑΚ παράγραφος 4 κατά την άποψή μου αναπαράγεται στερεότυπο κατά των γυναικών σύμφωνα με το οποίο οι χωρισμένες γυναίκες διαβάλουν στα παιδιά τον πρώην σύζυγό τους. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: ” Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα καιτα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.“. Αναρωτιέμαι πώς ο δικαστής θα μπορεί να κρίνει ότι η γνώμη του τέκνου δεν αποτελεί ή αποτελεί προϊον καθοδήγησης ή υποβολής.
Η αποτύπωση μισογυνιστικών στερεοτύπων σε νομοσχέδια είναι σαφώς αντίθετη με το κράτος δικαίου.
Τέλος, σχετικά με το point system που καθιερώνεται σχετικά με την κακή άσκηση της γονικής μέριμνας επισημαίνω εκ νέου ότι η απαίτηση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας παραγνωρίζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου γιατί ουσιαστικά υποχρεώνει το θύμα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (το λιγότερο 4-5 χρόνια) να έχει επαφή με το θύτη και να λαμβάνει από κοινού αποφάσεις για το τέκνο ή τα τέκνα τους.
Συνοψίζοντας, το εν λόγω νομοσχέδιο διαπνέεται από μισογυνιστικές απόψεις, είναι αποσπασματικό, μπερδεύει την έννοια της γονικής μέριμνας με αυτή της επιμέλειας, διευρύνει την έννοια της κατοικίας του τέκνου και δημιουργεί σίγουρα περισσότερα προβλήματα, τα οποία θεωρητικά καλείται να αντιμετωπίσει. Τα προβλήματα αυτά θεωρώ ότι θα δημιουργήσουν πολλές δικαστικές διαμάχες και θα αποτελέσουν εν τέλει τροχοπέδη στο αναφαίρετο δικαίωμα των ζευγαριών να χωρίζουν καθώς τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται αντί να επιλύονται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εδώ έχουμε υπουργό Δικαιοσύνης γιατρό ο οποίος είπε το εξωφρενικό “ότι επιτέλους η γονική μέριμνα θα ασκείται και από τους δύο γονείς’. Μία μία τις τουβλιές παράκαλώ. Όσοι είμαστε δικηγόροι , καταλαβαίνουμε νομίζω τι σημαίνει αυτό. Η πλήρης άγνοια , που όμως δεν αισχύνεται καν να ηγείται σε υπουργείο , που δεν είναι αρμόδιος. Για τους μη νομικούς , η γονική μέριμνα πάντα ασκείται από τους δύο γονείς. Από καταβολής Αστικού κώδικα δηλαδή από το 1949. Η επιμέλεια είναι τελείως άλλο πράγμα και την ασκεί ο γονιός με τον οποίο μένει το παιδί. Αν φαίνεται απλό , έχω να πω… Διαβάστε περισσότερα »
Σας δίνουμε αν θέλετε τη δική μας υπουργό από το Παιδείας, που είναι νομικός, μπας κι αναλάβει κανένας εκπαιδευτικός επιτέλους σε αυτό το πολύπαθο υπουργείο! Πέρα από την πλάκα όμως, είναι τραγικό να αναλαμβάνουν τέτοιες θέσεις άτομα που ούτε καν θεωρητική σχέση δεν έχουν με το αντικείμενο το οποίο πραγματεύονται. Τα άσχημα επακόλουθα τα ζούμε όλοι δεκαετίες τώρα (και όσοι εμπλεκόμαστε με το Υπουργείο Παιδείας ακόμη περισσότερο-για κάποιο λόγο όλα τα κόμματα βγάζουν το άχτι τους στην Παιδεία και την Υγεία και για κάποιο λόγο εκεί υπεύθυνοι ορίζονται οι πλέον άσχετοι).
To link αξιζει να το διαβάσει κάποιος, για να καταλάβει ακριβώς τι συζητάμε χωρίς να βγάζει τα ψυχολόγικά του προβλήματα και τα προσωπικά του βιώματα στο τραπέζι. Δώστε 5′ από τον χρόνο σας, διαβάζοντας τις “διατάξεις” μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Ακολουθεί μέρους του άρθρου που δημοσιεύτηκε από την diana: Μια συνοπτική κριτική στις σημαντικότερες διατάξεις του ν/σ : Οι ρυθμίσεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου καθιερώνουν ένα ποσοτικό κριτήριο προσδιορισμού του χρόνου επικοινωνίας του γονέα που δεν διαμένει με το παιδί στο μαχητό και προς τα πάνω και προς τα κάτω του 1/3 «του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα πρέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Δε θέλω να κάνω πολιτικό σχόλιο αλλά όταν βλέπεις ότι το κόμμα που φέρνει ένα νομοσχέδιο και καλά προοδευτικό, στο παρελθόν έχει καταψηφίσει τη νόμιμη άμβλωση, τον πολιτικό γάμο, το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών κλπ. ε, κάπου θα βρωμάει το πράγμα.
λίγο ερντογανικό αυτός ο νόμος. Ειδικά το τελευταίο με την αμετάκλητη απόφαση σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας είναι ανατριχιαστικό.
Νομίζω ότι θα γίνει κάποια διαμαρτυρία σύντομα
Στο open gov μπορεί όποιος θέλει να αφήσει σχόλιο στο νομοσχέδιο
Kαι θα συγκινηθούν αραγε με την άποψή μας;
Αναρωτιέμαι αν ο τρόπος διαμόρφωσης του νομοσχεδίου βασίζεται σε κάποια μελέτη σχετικά με τη χρήση των εξουσιών της γονικής μέριμνας από τους Έλληνες γονείς. Προσωπικά αυτό που μου συνέβη είναι να με γράψει ο πατέρας μου σε άλλο σχολείο 6 ώρες μακρυά από την μόνιμη κατοικία μου όταν πήγαινα 3η λυκείου. Οι συνεπείς και δυσκολίες που αυτή η καθόλα νόμιμη πράξη του δημιούργησε, είχαν ως πρώτο και κύριο αποδέκτη εμένα. Ο νόμος χρειάζεται να δημιουργεί δικλείδες ασφαλείας για όσους αρέσκονται στις υπερβολές και τις αυθαιρεσίες. Επιτυγχάνεται αυτό ο σκοπός άραγε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο;
Εγώ ανέκαθεν θεωρούσα ότι για να αντιληφθεί κάποι@ τις πραγματικές προθέσεις από κάτι, πρέπει να δει ποι@ το υποστηρίζουν.
Έτσι και με αυτό το νομοσχέδιο… αν δούμε ότι πολλ@ που το υποστηρίζουν δεν είναι πατεράδες, δεν είναι καν “δεσμευμένοι”, αλλά είναι καραμισογύνηδες… ε νομίζω καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό.
παραπέμπω ξανά σε αυτό: https://thepressproject.gr/apo-tin-ypochreotiki-synepimeleia-sti-dynitiki-goniki-merimna/ Θα ήθελα να προσθέσω το εξής: Ο Υπουργός Δικαιοσύνης- Γιατρός, ακόμα και αν έκανε το καλύτερο και αναλυτικότερο νομοσχέδιο, θέλει να μας πείσει ότι σε 3μήνες θα υπάρχουν έτοιμοι και εκπαιδευμένοι διαμεσολαβητές, δικηγόροι, δικαστές οι οποίοι θα αναλάβουν να «ακούν το παιδί» μέσω ειδικής εκπαίδευσης που θα λάβουν. Οι ψυχολόγοι μπορούν να πετάξουν πια τα διπλώματά τους. Τώρα στόχος σέρνονται και τα παιδιά στις απαράδεκτες δικαστικές διαμάχες, προκειμένου να πουν «αμερόληπτα» την προτίμησή τους! Χωρίς πρότερες απειλές ή μετέπειτα στοχευμένες τύψεις, λόγω του ότι δεν προτιμήθηκε εξίσου ο ένας γονιός από τον άλλον ή γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
πάλι τα παιδιά θα πληρώσουν την νύφη, τα οποια αυριο μεθαυριο θα βγουν σαυτην την ερμη κενωνια με περισσοτερα τραυματα και θα πρεπει να ζησουν (και ζησουμε) ολοι μαζι ‘αρμονικα’
Παρακολουθώ το ζήτημα με το νομοσχέδιο κυρίως από εδώ κι έχω ανατριχιάσει με τις τραγικές καταστάσεις που αναδεικνύουν τα παραδείγματα που παρουσιάζετε. Δεν θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε κάπως πιο συντονισμένα, πολίτες, οργανώσεις και επιστημονικοί φορείς που τάσσονται κατά; Με μια καμπάνια συλλογής υπογραφών ή/και με κάλεσμα για συμμετοχή στην διαβούλευση με συγκεκριμένο σχόλιο (ή παραλλαγή αυτού), που θα αποτυπώνει τα βασικά προβληματικά σημεία του νομοσχεδίου και θα καταλήγει είτε σε αίτημα απόσυρσης ή σε προτάσεις βελτίωσης; Το τελευταίο το έκανε γνωστή οργάνωση σε διαβούλευση νομοσχεδίου σε θέματα περιβαλλοντικά.
Συμφωνώ. Ας μην αναφερθούμε καν στα έξοδα μιας δικαστικής διαμάχης που ήδη αποτελεί ανατρεπτικό παράγοντα (και ένα από τους βασικούς) για την αίτηση διαζυγίου.