«Θεωρούμε απαράδεκτη και ιδιαίτερα προβληματική την μη αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου», δήλωσε στη LiFO η υπεύθυνη εκστρατειών της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα, Ειρήνη Γαϊτάνου για την αποτυχία του ελληνικού κοινοβουλίου να παραπέμψει προς αναθεώρηση το Άρθρο 5, παράγραφος 2, του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο εγγυάται την προστασία όλων όσων βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, χωρίς διακρίσεις.
Η ίδια δηλώνει επίσης πως, σύμφωνα με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα διεθνή όργανα ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της χώρας μας, ήταν «αυτονόητη» η συμπερίληψη όχι μόνο του φύλου, της ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού του φύλου, αλλά και της αναπηρίας, της ηλικίας και της συμμετοχής σε εθνική μειονότητα.
Ξιδάκι, που λένε, σε όσους πιστεύουν σε τέτοια αυτονόητα και στοιχειώδη.
Άντε να τελειώνουμε και με τα πολυπολιτισμικά, τα δικαιωματικά, τα «ταυτοτικά» και όλα αυτά τα φλούφλικα και τα ξενέρωτα. Και πράιντ επιτρέπουμε και φωτίζουμε κάθε τόσο την Ακρόπολη στα χρώματα του ουράνιου τόξου, τι άλλο θέλετε;
Αυτονόητη είναι η αυταπάτη και η αυθυποβολή προοδευτικών ατόμων που έβγαζαν φλύκταινες με τη λαϊκίστικη ρητορική της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρένθεσης και ξέρναγαν χολή και κατάρες στα social media, πιστεύοντας ότι είναι πολλοί και αποτελούν σημαντικούς παράγοντες πολιτικών εξελίξεων. Αχ, να φύγει αυτό το κακό όνειρο της επικράτησης της πλέμπας, να επιστρέψει ο «αστικός πολιτισμός» (λες και υπήρχε ποτέ) και όλα θα είναι ΟΚ για πάντα. Θα σβήσουν τα χρέη, θα σταματήσει η φτωχοποίηση, θα λήξει ο συναγερμός, θα γίνουμε ξανά «πολιτισμένη» Ευρώπη.
Αυτονόητος είναι ο ρεβανσισμός και το βόλεμα των ημετέρων και το διαβρωμένο αλλά ανθεκτικό πνεύμα της μεταπολίτευσης. Εσχάτως, επανήλθε ως αυτονόητο και το διχαστικό κλίμα ενός εμφυλίου που είναι σα να μην έληξε ή σα να μην «επιλύθηκε» ποτέ.
Αυτονόητο είναι το είπα-ξείπα και το ό,τι να' ναι, διότι μια ζωή την έχουμε, λέμε και μια κουβέντα παραπάνω, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Αυτοδύναμη κυβέρνηση είμαστε στο φινάλε, υπερψηφίζουμε ό,τι γουστάρουμε και δεν θα αποξενώσουμε την σκοταδιστική δεξιά που αποτελεί και τον πυρήνα των ψηφοφόρων μας, για να μην ντρέπονται τα προοδευτικά κορόιδα που μας ψήφισαν. Άντε να τελειώνουμε και με τα πολυπολιτισμικά, τα δικαιωματικά, τα «ταυτοτικά» και όλα αυτά τα φλούφλικα και τα ξενέρωτα. Και πράιντ επιτρέπουμε και φωτίζουμε κάθε τόσο την Ακρόπολη στα χρώματα του ουράνιου τόξου, τι άλλο θέλετε;
Αυτονόητο είναι ότι η ιδέα της αξιοκρατίας αποτελεί ανέκαθεν το κορυφαίο συλλογικό ανέκδοτο της χώρας.
Αυτονόητο είναι ότι όλα τα θεωρητικώς αυτονόητα είτε αναβάλλονται είτε γίνονται με το ζόρι και στο μεταξύ έχουν κακοφορμίσει σε σημείο που δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμα.
Αυτονόητο είναι ότι με επιβλητικούς μπαμπούλες ολοκληρωτισμού σαν τον Τραμπ και τον άλλον τον Κινέζο να δεσπόζουν στην παγκόσμια σκηνή και νεοδεξιούς – ακροδεξιούς εθνικιστές κοτζαμπάσηδες στη γειτονιά, σαν τον Σαλβίνι και τον Σουλτάνο, θα ολισθαίνουν και οι δικοί μας όλο και περισσότερο στην οπισθοδρόμηση και στη βαριά συντήρηση, χωρίς προσχήματα και χωρίς ενδοιασμούς.
Αυτονόητη εν τέλει, σ' αυτή τη χώρα είναι μόνο η ματαίωση και μακάριοι όσοι το παίρνουν εγκαίρως χαμπάρι, γλιτώνοντας έτσι από τις ψευδαισθήσεις, την μίρλα και την απογοήτευση.