Έχει και με άλλη ευκαιρία τονιστεί απ’ αυτές τις στήλες, τότε που ο Γ. Παπανδρέου έκανε τεμενάδες στον Νετανιάχου, ότι η άρχουσατάξη της χώρας δεν είχε ποτέ ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση. Από τον 19ο αιώνα με το αγγλόφιλο, το γαλλόφιλο και το ρωσόφιλο κόμμα, μέχρι τη γερμανική κατοχή, όταν η μεγάλη πλειονότητα των πολιτικών της εκπροσώπων την κοπάνησε στην Αίγυπτο. Στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου ακόμα και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, από τους πιο φωτισμένους αστούς πολιτικούς, δεν δίστασε να καλωσορίσει τον Αμερικανό στρατιωτικό Βαν Φλιτ με μια φράση που έμεινε ιστορική: «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας».
Από αυτή την άποψη, η επιστολή Τζήμερου «στην εξοχότατη καγκελάριο» που πρόσφατα ήρθε στη δημοσιότητα δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Υποτίθεται, βέβαια, ότι η «Δημιουργία Ξανά» είναι ένα νέο κόμμα που φιλοδοξούσε ν’ ανανεώσει την πολιτική ζωή του τόπου, αλλά η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που εισηγείται δεν είναι καθόλου καινούργια, αφού εφαρμόζεται εδώ και 30 χρόνια στις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουμε και στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια. Άλλωστε, η επιστολή που καρφώνει την αδιόρθωτη Ελλάδα («Εξοχοτάτη, αν ήμουν στη θέση σας, θα έλεγα “να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα”») αποσκοπεί προφανώς στο να καταθέσει τα φιλογερμανικά διαπιστευτήρια του νέου κόμματος στην καγκελάριο: γι’ αυτό στο μακροσκελές κείμενο της επιστολής, στην οποία γίνονται εκτεταμένες αναφορές όχι μόνο στη διαφθορά αλλά ακόμη και στον Άκη Τσοχατζόπουλο, δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη ούτε για τα γερμανικά υποβρύχια, ούτε φυσικά για τη Siemens.
Δεν περνάει μέρα που να μη σημειώνονται ανάλογες επιδείξεις υψηλού πατριωτισμού. Πέρα από τη γενικότερη διάλυση στο σύστημα Υγείας και στο κράτος Πρόνοιας που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, οι ελλείψεις των νοσοκομείων σε φάρμακα, ακόμη και για καρκινοπαθείς, οφείλονται και στο γεγονός ότι από τη δόση του δανείου τον Μάιο οι δανειστές της χώρας παρακράτησαν αυθαίρετα 1 δισ. ευρώ. Η ελληνική πλευρά δεν παραβίασε καμιά από τις δεσμεύσεις της: πρόκειται για ωμό εκβιασμό εν όψει των εκλογών του Ιουνίου.
Ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις, κάθε πολίτης αυτής της χώρας θα έπρεπε να είχε βγει από τα ρούχα του. Τι δήλωσε, όμως, ο κ. Λοβέρδος, μέχρι πρότινος υπουργός Υγείας, αντί ν’ αυτοκτονήσει από ντροπή για τα αποτελέσματα του «έργου» του; «Ζούμε την πρώτη πράξη της εφαρμογής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της στάσης του οποίου δεν πήραμε 1 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα, με τμήμα του οποίου θα είχε λυθεί αμέσως αυτό το θέμα». Δηλαδή φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί που τον ψήφισαν, που εκνεύρισαν τις μεγάλες δυνάμεις με αποτέλεσμα να σταματήσουν την ελεημοσύνη. Και να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά λέγονται από τον άνθρωπο που κρατούσε επί χρόνια στο γραφείο του προγράμματα για την Υγεία επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ (όπως το Νοσοκομείο Καρπάθου, όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι) και δεν τα υπέγραφε, προφανώς γιατί δεν θα τα αναλάμβαναν κομματικά ημέτεροι.
Ήμουν τις προάλλες σε ένα τραπέζι με μια ομάδα Γερμανών δημοσιογράφων που επισκέπτονται την Ελλάδα, που ήταν σαφέστατα πιο φιλέλληνες. Παρότι ευρωβουλευτής που εκλέγεται στη Γερμανία, ο Γιώργος Χατζημαρκάκης παραδέχτηκε ότι η Γερμανία έχει μέχρι σήμερα κερδίσει καμιά εβδομηνταριά δισ. από την κρίση της Ελλάδας και της ευρωζώνης, θα προτείνει να εγγυηθεί η Ε.Ε. τις καταθέσεις στην Ελλάδα μέχρι 50.000 ευρώ για να μη δημιουργηθεί πανικός την επομένη των εκλογών («γιατί ο τραπεζικός πανικός θα σημάνει το τέλος της ευρωζώνης») και διέψευσε την προφητεία, σύμφωνα με την οποία, αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, στις 18 Ιουνίου θα επέλθει η Δευτέρα Παρουσία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στον οικονομικό πόλεμο που ξέσπασε το 2009 δεν την κοπάνησαν, όπως το 1941, στο εξωτερικό, αλλά υποτάχτηκαν χωρίς να δώσουν καμιά μάχη στις αγορές κι έκτοτε συνιστούν στους ψηφοφόρους να μην εκνευρίζουν τους εξοχότατους δανειστές. Τότε ήταν ένα μικρό, σχεδόν διαλυμένο κόμμα, το ΚΚΕ, που αποφάσισε να αντισταθεί, κερδίζοντας την πλειονότητα του λαού με το μέρος του. Τώρα είναι και πάλι η Αριστέρα, που αναλαμβάνει να δώσει τη μάχη. Όπως τότε έτσι και τώρα, είναι απροετοίμαστη για ένα τόσο μεγάλο έργο. Παίζεται αν θα τα καταφέρει, αλλά οι τεμενάδες στους εξοχότατους είναι και πιο αναποτελεσματικοί και αηδιαστικοί.