ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΩΡΑΙΑ ΨΕΣ, και γλυκά ξύπνησα σήμερα,έχοντας ακόμα μέσα μου τις εικόνες απότο παραμύθι της Ιουλίτας για την ΠράσινηΣκουφίτσα, που κατέθετε τα όνειρα καιτις επιθυμίες της στην Τράπεζα τωνΕυχών, με το χοντρο-διευθυντή, τον κύριοΑλατζά, να την πιέζει «τελείωνε, κορίτσιμου, σ' ένα μήνα έχουμε ισολογισμό καιθα εκτιμήσουμε τις αποδόσεις». Χειμώναμπήκε η Πράσινη Σκουφίτσα στην Τράπεζακαι βγήκε άνοιξη, μαζί με τις παπαρούνεςκαι τα γαϊδουράκια. Οι CEOsκαι οι brokersείχαν πάρει τα παχυλά τους μπόνους καικάπνιζαν πούρα που περίσσευαν δυο μέτρααπό τ' ανοιχτά παράθυρα των τετρακίνητωνθηρίων τους. Η ευχή που κατέθεσε τοκορίτσι ήταν να μη βοηθηθούν αυτές οιτράπεζες να σωθούν. Κι είχε μαζί τηςόλους τους μικροκαταθέτες ευχών -χιλιάδες, εκατομμύρια παιδιά, στονωραιότερο κύκλο της ζωής!
(«TheCircle Game»,απότοsoundtrack τηςταινίαςThe Strawberry Statement)
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ «THE CIRCLE GAME»,το «Παιχνίδι του Κύκλου», από την ΤζόνιΜίτσελ, τραγούδι που πρωτακούσαμε σ'εκείνη την εκπληκτική κινηματογραφικήταινία του 1970, το StrawberryStatement,βασισμένη στο βιβλίο του Τζέιμς ΣάιμονΚούνεν με θέμα τον ξεσηκωμό των φοιτητώνστο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια το 1968.
ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΤΕ - σήμεραμοιάζουν αδιέξοδα. Ίσως επειδή το όραμαπολλές φορές είναι άμεσα συνδεδεμένομε αυτό που ονομάζουμε «βόλεψη», κάτιπου δεν υπήρχε παλιότερα. Ήταν συντηρητισμόςκαι τα κινήματα απέκλειαν τους κάθελογής βολεμένους, πολλούς από τουςοποίους βλέπουμε ακόμα μέχρι και σήμερανα έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα ρετιρέτου συνδικαλισμού. Μία ακόμη ειδοποιόςδιαφορά είναι ότι στους αγώνες τουςσημερινούς, αν τέτοιοι μπορούν ναονομαστούν, η μουσική και τα τραγούδιααπουσιάζουν εντελώς. Τι να σου κάνουναπό μόνα τους τα ποδοσφαιρικού τύπουσυνθήματα;
(Bob Dylan,«Knockin'on Heaven's Door»)
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ, κυρίωςεξαιτίας των παραμυθιών και τωντραγουδιών. Αυτό ήταν το «Knockin'onHeaven'sDoor»,τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν για τον SlimPickensκαι την KatyJurardo,πρωταγωνιστές στην ταινία BillytheKid- ημέρα Πέμπτη σήμερα, Μεγάλη, τηςΣταύρωσης.
Πρωίπρωί είδα μια εικόνα στην ακρογιαλιά.Μόνο που δεν θυμάμαι αν ήταν πραγματικήη όχι. Ένας άνδρας, απροσδιόριστηςηλικίας, κάτι μεταξύ 30 και 80 ας πούμε,πετάει το κινητό του τηλέφωνο στη θάλασσακαι, πανηγυρίζοντας μετά σαν μικρόπαιδί, άρχισε να φωνάζει «δεν έχω σήμαπια, είμαι απενεργοποιημένος». Σαν να‘λεγε «ελευθερώθηκα».
Όποιοςτο βρει ας πάρει εδώ τηλέφωνο, στηνεκπομπή, να του δώσω το νούμερό μου, νακληρονομήσει χιλιάδες άχρηστες καιχαμένες ώρες μου.
(Sandy Denny - «TheLast thing on My Mind»)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τοτελευταίο πράγμα στο μυαλό μου να είναιο αναμενόμενος πειρασμός. Το πρώτο, ηέκπληξη στην επόμενη στροφή. Να ‘χειχρώμα, χαμόγελο, και πρόσωπο ευγενικό.Να είναι λίγο και αρκετό. Να περισσεύεικαι για αύριο, όχι όμως για το μέλλον -εκεί, αρκεί και το ελάχιστο του ελαχίστου.
Δώσ'μου μια σελίδα, που μόλις τη διαβάσω ναθέλω να την αρχίσω πάλι. Οι λέξεις ναείναι καθαρές, να μη λερώνουν την ψυχήκαι τη σκέψη μου. Ό,τι ειναι «ορθόν» αςτο αποφασίσουν τα πουλιά και οι αγέρηδες- αρκετά ανέλυσαν οι άνθρωποι, και οιανέλεγκτες γνώσεις τους. Θέλω τραγούδι,ρυάκι. Μουσική, ποτάμι. Χαρά, θάλασσα.Και θρήνο, πέλαγο.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...
(«Itisaccomplished»από το soundtrackτης ταινίας Ο Τελευταίος Πειρασμός τουΜάρτιν Σκορτσέζε, βασισμένη στο ομώνυμοέργο του Νίκου Καζαντζάκη, σε μουσική ΠίτερΓκάμπριελ)