Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» είναι, όμως, διορατικός: ξέρει ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνο με μία τακτική συνεχών προκλήσεων και αντιπερισπασμών. Όταν π.χ. βαφτίζει «Ξένιο Δία» την επιχείρηση-σκούπα των μεταναστών, δεν το κάνει επειδή διεκδικεί την κληρονομιά του Τζορτζ Όργουελ: προσπαθεί να προκαλέσει την αντίδραση της αντιπολίτευσης σε ένα θέμα για το οποίο ξέρει ότι θα πάρει με το μέρος του μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης. Μετά τους μετανάστες, ήταν η σειρά των καταλήψεων στις βίλες, που κατάφερε και πάλι να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο τελευταίος κατάλαβε ότι πρέπει να πάρει αποστάσεις, ήρθε η σειρά της τρομοκρατίας, την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση κλήθηκε να αποκηρύξει μετά βδελυγμίας. Λες και η «Σέχτα Επαναστατών» είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Τι άλλο έμενε μετά; Η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται σταδιακά στη νομιμότητα!
Αντίθετα με άλλους συναδέλφους του, τύπου Ρουπακιώτη, που βολοδέρνουν προσπαθώντας να διαχειριστούν τις υποθέσεις τους με όρους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο κ. Δένδιας έχει καταλάβει ότι η κοινωνική αγανάκτηση και τα 1,5 εκατ. άνεργοι μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με τη στρατηγική της έντασης. Σε ένα μεγάλο ρεπορτάζ των «New York Times» τη Δευτέρα, μία υψηλόβαθμη κυβερνητική πηγή στην Αθήνα παραδεχόταν ότι οι επεμβάσεις στις καταλήψεις προκάλεσαν τη βίαιη αντίδραση ριζοσπαστικών ομάδων και ότι τα σχέδια για επεμβάσεις (και σε άλλες καταλήψεις) μπορεί να ρίξουν κι άλλο λάδι στη φωτιά. Αλλά οι επεμβάσεις, πρόσθετε το ίδιο υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος, «είναι απαραίτητες για να δείξουν ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί και με άλλες ομάδες, μεταξύ των οποίων μαχητικά συνδικάτα που μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για αντιδημοφιλείς οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας».
Από κει και πέρα, μικρή σημασία έχει αν αυτοί που πυροβόλησαν στη Συγγρού ή θα βάλουν αύριο κάποια βόμβα είναι ακροαριστεροί κρετίνοι ή παρακρατικοί προβοκάτορες: ακόμα κι αν δεν υπήρχαν, ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» θα έπρεπε να τους εφεύρει.
Η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει και η μη επίτευξη των ανέφικτων στόχων του Μνημονίου θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να λάβει και νέα μέτρα. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν με τους θεσμούς να λειτουργούν, με το Κοινοβούλιο να λειτουργεί κανονικά. Γι' αυτό και το νομοθετικό έργο έχει αντικατασταθεί από τις αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Ούτε η κυβέρνηση μπορεί να συνδιαλέγεται με την αντιπολίτευση ή και να λειτουργεί ομαλά: εξού και η άτυπη κατάργηση του υπουργικού συμβουλίου -μετά από μήνες συνεδρίασε μία φορά στα τέλη Νοεμβρίου!- από τη σύσκεψη των τριών αρχηγών, που παίζουν καμιά φορά και τον ρόλο της αντιπολίτευσης, εκφράζοντας επιμέρους διαφωνίες. Ή με την απρόσκοπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης, στην οποία ξανά ο κ. Δένδιας άσκησε δημοσίως κριτική.
Πρόκειται για ανώμαλη κατάσταση, που οδηγεί αναπόφευκτα σε έκτακτα μέτρα και σε πολιτική ανωμαλία.