The Roses of Heliogabalus (1888), έργο του άγγλου ζωγράφου της ακαδημαικής σχολής Sir Lawrence Alma-Tadema. Βλ. Wikipedia.
"Γέμιζε με τριαντάφυλλα τις τραπεζαρίες του, τα αναλιντρά του και τις στοές και περπατούσε πάνω σε λουλούδια όλων των ειδών, κρίνα, βιολέτες, υάκινθους και νάρκισσους" (Aelius Lampridius, Η ζωή του Antoninus Héliogabale (218-222).
Ο Ηλιογάβαλος (αυτοκράτορας Marcus Aurelius Antoninus). Φωτ. Roger B. Ulrich.
"Τάιζε τα σκυλιά με συκώτι χήνας. Τον ευχαριστούσε ιδιαίτερα να έχει λιοντάρια και λεοπαρδάλεις στερημένα από τα φυσικά τους όπλα. 'Εβαζε θηριοδαμαστές να τα εκπαιδεύουν, και στο δεύτερο η τρίτο γύρο εδεσμάτων τα εμφάνιζε ξαφνικά για να διασκεδάσει με την έκπληξη των προσκαλεσμένων του, που αγνοούσαν ότι ήταν ακίνδυνα, και να γελάσει εις βάρος τους. Έστελνε στους στάβλους του σταφύλια από την Ἀπάμεια για να τα δώσουν στα αλογά του. Τάιζε λιοντάρια και άλλα ζώα με παπαγάλους και φασιανούς. Επί δέκα μέρες παρήγγελνε μαστούς χοίρου και στο ίδιο τραπέζι μπιζέλια πασπαλισμένα με χρυσό, ρεβύθια με κεχριμπάρι, ρίζι με πέρλες. Αντι για πιπέρι, σκόρπιζε πέρλες πάνω σε ψάρια και σε μανιτάρια. Συνέθλιβε με τόσες πολλές βιολέτες και άλλα είδη λουλουδιών τα παρασιτά του που μερικοί απ' αυτούς πάθαιναν ασφυξία, μην έχοντας προλάβει να απεγκλωβιστούν από τα ανάκλιντρα που αναποδογύριζαν. Ανακάτευε τα νερά της πισίνας και της μπανιέρας με αρωματικά κρασιά, με ροδόνερο και αψέντι. Καλούσε το φτωχό λαό να πιεί μαζί του (...) και αντί για τα μικρά δώρα που δίνονται συνήθως μετά το γεύμα, εκείνος χάριζε ευνούχους, άρματα, άλογα με όλο τους τον εξοπλισμό, μουλάρια. Χάρισε μέχρι και χίλια
auréus και εκατό ασημένιες λίβρες. Σημείωνε πάνω στα κουτάλια τα δώρα που προορίζονταν για τους συνδαιτυμώνες του : ο ένας κέρδιζε δέκα καμήλες, ο άλλος δέκα μύγες. Κάποιος δέκα χρυσές λίβρες, κάποιος άλλος δέκα λίβρες μολύβι. Ένας πάλι δέκα στρουθοκαμήλους κι ένας άλλος δέκα αυγά κότας. Ήταν μία κανονική τόμπολα όπου έπρεπε να σταθείς τυχερός. Αυτήν τη μόδα, την καθιέρωσε και στα παιχνίδια του. 'Εβαζε σε κλήρο δέκα αρκούδες, δέκα γρύλους, δέκα μαρούλια, δέκα χρυσές λίβρες" (Aelius Lampridius, Η ζωή του Antoninus Héliogabale (218-222, Wikisource).
Βλ. tunturisusi και history-and-shit.
Βλ. ancienthistory.
Βλ. tunturisusi.
Βλ. tunturisusi.
Ο Λόφος του Παλατινού, όπου ο Ηλιογάβαλος έχτισε κοντά στο αυτοκρατορικό παλάτι το Elagabalium, ένα ναό αφιερωμένο στο θεό Sol Invictus (Αήττητος 'Ηλιος).
Το Elagabalium σήμερα. Βλ. geolocation.
H Villa Elagabalus. Βλ. geolocation.
Αριστ., Eliogabalo Gran Sacerdote del Sole (1866), έργο του βρετανού ζωγράφου Simeon Solomon. Δεξ., τοιχογραφία του 18αι. στο κάστρο Forchtenstein (Burgenland, Austria). Βλ. Wikipedia.
Ο θάνατος του Ηλιογάβαλου. Η προθεσή του να απαλλαγεί από τον λαοπρόβλητο ξαδελφό του Alexianus Bassanius εξαγρίωσε το στρατό και το λαό της Ρώμης που εισέβαλε στο αυτοκρατορικό παλάτι. Το πτώμα του σύρθηκε στους δρόμους της πόλης κι έπειτα πετάχτηκε στον ποταμό Τίβερη. 'Ηταν 19 ετών. Βλ. scoopweb.
Ρωμαικά νομίσματα που απεικονίζουν τη λατρεία της "μαύρης πέτρας" της θεότητας Elagabalus στο ναό της 'Εμεσας (Homs, Συρία), και την πομπή που τη μετέφερε στη Ρώμη. Καθώς υπήρξε στην Έμεσα αρχιερέας της θεότητας του Ηλίου,ο Ηλιογάβαλος προσπάθησε να επιβάλλει τη συριακή αυτή λατρεία και στη Ρώμη. Για το σκοπό αυτό, οργάνωσε μία πομπή για τη μεταφορά της "μαύρης πέτρας" πάνω σε ένα χρυσό άρμα με λευκά άλογα, που ...πισοπατούσαν μέχρι να φτάσουν στη Ρώμη.
Η "μαύρη πέτρα" του Προφήτη Μωάμεθ στη Mecca. 'Οπως και για την αντίστοιχη της 'Εμεσας, εικάζεται πως πρόκειται για τμήμα μετεωρίτη, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα. Φωτ. πάνω αριστ. Yousuf Zafar. Βλ. myheartmakkah, themuslimissue.
Η Julia Moesa, γιαγιά του Ηλιογάβαλου. Οι "Σύριες πριγκίπισσες" (η γιαγιά, η μητέρα και η θεία του) έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη του Ηλιογάβαλου στον αυτοκρατορικό θρόνο, αλλά και στην πτώση του. Ο Ηλιογάβαλος ήταν μόλις 14 ετών όταν στέφθηκε αυτοκράτορας. 'Αφησε τα ηνία της εξουσίας στη γιαγιά του Julia Moesa και στη μητέρα του Julia Soaemias. Βλ. A guide to the coins of the Roman Empire finds.
Η μητέρα του Julia Soaemias. Palais des Tuileries.
Η θεία του Julia Avita Mamaea, μητέρα του ξαδέλφου του που τον διαδέχτηκε. Βλ. the Severan Julias womenshistory και British Μuseum.
Caracalla and Geta, έργo του Sir Lawrence Alma-Tadema. Βλ. WikiPaintings.
The Baths of Caracalla και A Favourite Custom (1909), έργα του Sir Lawrence Alma-Tadema. Βλ. WikiPaintings.
Αριστ., Lui (1906) , έργο του ζωγράφου της "παρακμιακής σχολής" Gustav-Adolf Mossa που απεικονίζει τον "ερμαφρόδιτο" Ηλιογάβαλο. Via artnouveaujugendstil. Δεξ., βλ. fyodorpavlov.
Antonin Artaud - Heliogabalus (2010), έργο του Anselm Kiefer. Βλ. artribune.
Η πρώτη παράσταση της "λυρικής τραγωδίας" Héliogabale του Déodat de Séverac, στο Θέατρο της αρένας του Béziers το 1910. Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Eliogabalo (1667), όπερα σε τρεις πράξεις του Francesco Cavalli. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1999. Οι φωτογραφίες είναι από την παράσταση του 2004 στο θέατρο La Monnaie των Βρυξελλών με μαέστρο τον René Jacobs και σκηνοθέτη τον Vincent Boussard. Βλ. Tyrolean State Theatre, carmen.demunt, 430opera.
Eliogabalo του Francesco Cavalli από τους Grange Park Opera.
Eliogabalo, Grange Park Opera.
Eliogabalo, Grange Park Opera.
Horrible Histories. Κωμική σειρά του BBC (2009-2012), με αναφορές στον Ηλιογάβαλο.
Horrible Histories. Βλ. ivegotmytowel και sassjolrass.
Antonin Arthaud, Héliogabale ou l'Anarchiste couronné (Ο Ηλιογάβαλος ή ο εστεμμένος αναρχικός).
Heliogabalus, έργο του Paul Morin. Βλ. Modern Eden.
Héliogabale, ou L'orgie romaine (Ηλιογάβαλος, ή τα ρωμαικά όργια) μία μικρή μήκους ταινία του 1911 από τον γάλλο σκηνοθέτη Louis Feuillade.