O «κομματικός πατριωτισμός» των μελών του ΚΚΕ είναι πολύ υψηλός, γεγονός που, σε συνδυασμό με τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του κόμματος, ευνοεί την εντυπωσιακή συσπείρωση του «παρά κάτι» 100%. Με αυτά τα δεδομένα και προς αποφυγή κάθε ενδεχόμενου αποσυσπείρωσης, η επιλογή στη θέση του Γραμματέα του μέχρι πρότινος, και ορισμένου από το Πολιτικό Γραφείο, επικεφαλής της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής, δηλαδή ενός ανθρώπου με αίσθηση αλλά και έλεγχο των κομματικών πραγμάτων, αποσκοπεί ακριβώς στη διατήρηση και ενίσχυση της κομματικής συνοχής. Το Συνέδριο του ΚΚΕ έγινε με το βλέμμα κυρίως στραμμένο προς τα «μέσα», με βασική επιδίωξη τη «θωράκιση» όλων όσοι σήμερα βρίσκονται «εντός των τειχών», ώστε να αποτραπεί κάθε νέα απώλεια.
Από μια σύντομη ανάγνωση του βιογραφικού του νέου γ.γ.βλέπουμε άλλο ένα παιδί του «κομματικού σωλήνα»;
O όρος «κομματικός σωλήνας» δεν έχει ουσιαστική εφαρμογή στην περίπτωση του ΚΚΕ. Η αντίληψη που διαπερνά τον Περισσό σε ό,τι αφορά την οργάνωση, τη δομή και τη λειτουργία του κόμματος δεν θα επέτρεπε την ανάδειξη στην ηγεσία ενός ανθρώπου που δεν έχει υπάρξει δοκιμασμένο κομματικό στέλεχος. Με λίγα λόγια, δεν θα ήταν δυνατόν να εκλεγεί γραμματέας του ΚΚΕ κάποιος ή κάποια που δεν θα είχε περάσει από διάφορες θέσεις εσωκομματικής ευθύνης επί σειρά ετών.
Υπήρξε, τελικά, κάποιου είδους αυτοκριτική για το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα τού Ιουνίου; Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, η γραμμή του «όχι σε οποιαδήποτε συνεργασία» παραμένει.
Αυτοκριτική από την ηγεσία του ΚΚΕ υπήρξε, εντούτοις επικεντρώθηκε σε δευτερεύουσες όψεις των επιλογών του κόμματος και όχι στη «ραχοκοκαλιά» της στρατηγικής του. Όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε κάτι θεμελιακό αλλά ειδικά η επιμονή του Περισσού στο «όχι» στη σύναψη συνεργασιών στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο αποτιμήθηκε ως η αδιαμφισβήτητα ορθή στάση στη συγκυρία.