Όλα καλά, Μάριε;
Ναι, αμέ!
Η «Happy Doodles» είναι η…
… τρίτη μου έκθεση. Έχω κάνει δύο στο Booze και μία στο Vinyl Microstore. Σε αυτήν θα δείτε είκοσι πέντε έργα μου.
Όλα σκίτσα;
Ναι, όλα με μαύρο μαρκαδόρο.
Σε υπολογιστή δεν δουλεύεις καθόλου;
Δεν έχω υπολογιστή.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να χρησιμοποιήσεις χρώμα;
Φοβάμαι να βάλω. Δεν νομίζω ότι μπορώ κιόλας.
Οι ιδέες από πού σου έρχονται;
Δεν υπάρχει κάτι. Ξεκινάω απλά και σχεδιάζω. Δεν είναι ότι μου έρχεται η εικόνα. Απλώς βγαίνει. Ούτε προσχέδια έχω, ούτε κρατάω σημειώσεις. Για να σ’ το εξηγήσω καλύτερα, είναι λίγο πιο περίπλοκο από τις μουντζούρες που κάνουμε στο τηλέφωνο. Βγαίνει κάτι στο τέλος, ακόμα και όταν δεν το κάνω συνειδητά.
Τι προσπαθούν να μας πουν τα σκίτσα σου;
Κοίτα, κάποια είναι ξεκάθαρα και κάποια λειτουργούν σε δεύτερο επίπεδο. Είναι σαν να ‘σαι σε μια παρέα και να περιγράφεις ένα όνειρό σου και ο καθένας να δίνει μια διαφορετική εκδοχή. Όλοι ακούν τα ίδια, αλλά καταλαβαίνουν διαφορετικά πράγματα ο καθένας.
Έχεις σταθερούς χαρακτήρες;
Όχι, απλώς μερικοί επανεμφανίζονται. Μπορεί να κάνω μια φιγούρα σε παραλλαγή για είκοσι σελίδες. Συνέχεια δίνω και σε μερικούς ήρωες που έχουν και κείμενο.
Οι χαρακτήρες σου τι τύποι είναι;
Σπάνια ασχολούμαι παραπάνω με αυτούς. Όταν το κάνω για παραπάνω από μια σελίδα, συνήθως περιγράφω σκηνικά από τη ζωή μου. Βέβαια, με αφορμή την πραγματικότητα συνήθως σκέφτομαι κάτι άλλο.
Το σκίτσο γίνεται αντιληπτό ως έργο τέχνης;
Δύσκολα. Συνήθως όχι. Θεωρώ ότι είναι κάτι παρεξηγημένο. Τα δικά μου δεν είναι ούτε κόμικ, γιατί δεν έχουν καν ιστορίες.
Τα διηγήματά σου είναι έτοιμα;
Ναι, από καιρό, αλλά ψάχνω και δεν ψάχνω εκδότη να τα εκδώσω.