Ο Γιώργος Σουφλιάςαποτελεί μοναδική περίπτωση υπουργούΠεριβάλλοντος που πιάνει στα χέρια τουπράσινο με επιδίωξη να το κάνει γκρίζο.Αν έπρεπε να επιλέξουμε το κορυφαίοσφάλμα από αυτά που έχει διαπράξει στηθητεία του, θα ήμασταν σε δύσκολη θέση.Ο άνθρωπος απλώς σκέφτεται λάθος. Τοαυθαιρετάκι στο Θυμάρι είναι επουσιώδεςμπροστά στα εγκλήματα που ετοιμάζεταινα διαπράξει. Μακάρι να μπορούσαμε νακάνουμε ένα dealμαζί του: να χτίσει τη βιλίτσα με τηληγμένη άδεια, αλλά σε αντάλλαγμα νααφήσει ήσυχο τον Αχελώο και το αεροδρόμιοτου Ελληνικού. Επίσης να αφήσει κάποιονάλλο να μαζέψει τα ασυμμάζευτα τουΚιότο. Είναι όμως άνθρωπος για να τουμιλήσει κανείς; Όταν δεν τον συμφέρεικάτι, παριστάνει τον κουφό. Νομίζει ότιέτσι γίνεται χαριτωμένος...
Ο Σουφλιάς έχειτην πολιτική ευθύνη για την κόκκινηκάρτα που έφαγε η Ελλάδα από την ΕπιτροπήΣυμμόρφωσης του ΟΗΕ. Απεβλήθη από τοσύστημα ευέλικτων μηχανισμών του Κιότο.Γκρόσο μόντο, το ζήτημα έχει ως εξής:Διαθέτουμε περί τις 150 ρυπογόνεςβιομηχανίες (με πρώτη και καλύτερη τηΔΕΗ) που είχαν τη δυνατότητα να αγοράζουν«δικαιώματα μόλυνσης» από καθαράεργοστάσια. Πάει π.χ. ένα διυλιστήριοσε κάποιον καθαρούλη και λέει: «Αφούδεν εξαντλείς το όριο των ρύπων σου, δενμου πουλάς εμένα το περιθώριο που έχειςνα βρομίζεις;». Και έτσι κρατάμε μιαισορροπία... Βάσει αυτής της ισορροπίαςπάει μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ινδίακαι την Κίνα και αρχίζει τις πιέσειςγια μικρότερη εκπομπή ρύπων. Σε αυτέςτις δυο χώρες ο Σουφλιάς μπορεί να βρεισυναδέλφους που κουβαλάνε τα ίδια μυαλάμε τα δικά του. Όχι μόνο για τη ρύπανσηαλλά και για τα φράγματα. Παντού στονκόσμο υπολογίζουν τις δραματικέςσυνέπειες από εκείνα που ορθώθηκαν τηδεκαετία του '60, αλλά στην Κίνα, τηνΙνδία και τη Λάρισα κάνουν ακόμη σχέδια.Ο Σουφλιάς ανακοίνωσε ότι θα χτίσειείκοσι μεγάλα και 250 μικρά. Ένα από αυτάστον Αχελώο (στη Μεσοχώρα) παρ' ότι τοέργο ακυρώθηκε 4 φορές από το ΣτΕ. Ανμπορούσε θα εγκιβώτιζε όλο τον ποταμό,να ξεραθούν τα δάση και επιτέλους αυτάτα πουλιά που τιτιβίζουν να βγάλουν τοσκασμό.
Ο Γιώργος Σουφλιάςαφήνει πολύ κόσμο άφωνο στην αλλοδαπή.Για παράδειγμα στην Κομισιόν ακόμηαναρωτιούνται γιατί αρνήθηκε τηχρηματοδότηση κατά 85% για την ανάπλασητου αεροδρομίου του Ελληνικού σε πάρκο.Δεν τα θέλει τα ξένα λεφτά (από το Δ'ΚΠΣ), γιατί δεν μπορεί να υπολογίσει ταέξοδα συντήρησης του πάρκου. Προτιμάειτην αντιπαροχή. Έτσι, σύμφωνα με τασχέδιά του, από τα 5.000 στρέμματα τα 1.000θα δοθούν στους εργολάβους, για μια«ήπια οικιστική ανάπτυξη», χωρίςόμως να ανακοινώνει τον συντελεστήδόμησης και άλλες βαρετές λεπτομέρειες.Από τα κέρδη της αντιπαροχής, λέει, θαγίνουν πάρκα και σε άλλες, υποβαθμισμένεςπεριοχές, αλλά δεν ανακοινώνει ούτεποιες είναι αυτές ούτε πώς θα συντηρηθούνούτε ποια μορφή θα έχουν. Θα είναι «πάρκαψυχαγωγίας-τσιμενταρίας» ή αχανήλιβάδια εν μέσω Παγκρατίου και Πετραλώνων;Μήπως αντί να τα κάνει όλα αυτά ήρθε ηώρα να πάει στο εξοχικό και να «καλλιεργήσειτον κήπο του», όπως θα έλεγε ο Βολταίρος;(Ο «κήπος» του Διαφωτισμού δενείχε -προς Θεού- ζαρζαβατικά, δεν θαλερώσει τα χέρια του με χώματα.)