- Ο έρωτάς μου με το Θησείο είναι δυνατός και μετράει ήδη δέκα χρόνια. Αλλάζω συνεχώς σπίτια, αλλά όχι γειτονιά! Τώρα είμαι στο τρίτο κατά σειρά: το τρελόσπιτο, έτσι το αποκαλώ.
- Πίσω από τους τοίχους του σπιτιού, που λες και είναι φτιαγμένοι από χαρτί, ακούω τον γείτονα που μένει από κάτω να τραγουδά με μικρόφωνο στη μία τη νύχτα το γνωστό ρεμπέτικο «Θα κάνω ντου, βρε πονηρή», τον ήχο του τρένου, του σκέιτερς που μετά τη βόλτα τους στο Γκάζι περνούν κάτω από το μπαλκόνι μου. Στο διπλανό διαμέρισμα μένει ένα ευγενικό ηλικιωμένο ζευγάρι, οι Τσούλοι (αυτό είναι το επώνυμό τους).
- Τα πρωινά κατεβαίνω οπωσδήποτε στην Πουλοπούλου για ζεστό πολύσπορο από τον φούρνο του δήμου και καλημέρες με το γλυκό κορίτσι που με κερνάει κριτσίνια και μπισκότα. Στου Μάκαρη πάω για τα ναξιώτικα τυριά και συζήτηση με τον Ρένο για την κρίση.
- Τα καλοκαίρια μου αρέσει να πηγαίνω μόνη μου στον θερινό κινηματογράφο Θησείον. Πιάνω θέση δίπλα σε τραπεζάκι και πίνω παγωμένη βυσσινάδα! Θυμάμαι, μια νύχτα, στην προβολή του Klute με την Τζέιν Φόντα έκλαιγα χωρίς να ξέρω τον λόγο. Με ένα παγωτό μηχανής (ανάμεικτο) στο πεζουλάκι κάτω από την Ακρόπολή μου πέρασε το κλάμα.
- Στην Επταχάλκου έχω μια μικρή αδυναμία. Εκεί βρίσκεται το καφενείο Το Λουξ, που έχει μόνο δυο μάρκες ουίσκι, αλλά τι πειράζει, είναι ωραία και σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου! Οι στενοί φίλοι με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε «Λογγίνου, κατέβα για ποτό». Λίγο πιο κάτω βρίσκεται και «το γεφυράκι μου», έτσι το λέω, γιατί από μικρή έχω ένα κόλλημα με τις γέφυρες και σ’ αυτήν συγκεκριμένα έχω ζήσει και μια μικρή τρυφερή ιστορία. Στον δρόμο αυτό, επίσης, υπάρχουν τα ωραιότερα νεοκλασικά! Πολλές φορές, όταν τον διασχίζω, φτιάχνω δικές μου ιστορίες για τις οικογένειες που ζουν μέσα!
- Για φαγητό πηγαίνω συχνά στο Γεύομαι και Μαγεύομαι στη Νηλέως, μια οικογενειακή επιχείρηση με ζεστούς ανθρώπους. Η μαμά φτιάχνει την ωραιότερη μανιταρόπιτα και κοκκινιστό μοσχάρι στην Αθήνα. Παλιά έφερναν και ζωντανή ορχήστρα. Έτρωγες και τραγουδούσες.
- Το περπάτημα τη νύχτα μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Παλιά, όταν έβγαινα και πήγαινα σε μπαράκια του κέντρου, γυρνούσα σπίτι μου με τα πόδια .Τώρα, πλέον, φοβάμαι. Κάθε βδομάδα κάτι γίνεται, ανοίγουν κάποιο σπίτι, κλέβουν στον δρόμο. Κρίμα!
- Με ενοχλεί που έχουν αυξηθεί τόσο οι πάγκοι των μικροπωλητών μπροστά στον σταθμό του Θησείου. Υπάρχουν μέρες που κυριολεκτικά δεν μπορείς να περάσεις και το χειρότερο είναι ότι το παρκάκι μπροστά από την εκκλησία γεμίζει σκουπίδια.
- Την άνοιξη πηγαίνω κάθε απόγευμα βόλτα στην Αποστόλου Παύλου και καταλήγω στο Μουσείο της Ακρόπολης! Μου αρέσουν τα χρώματα των δέντρων και οι μυρωδιές! Για μένα δεν υπάρχει ωραιότερη διαδρομή στην Αθήνα. Κάποτε, σε μια βόλτα μου, με πλησίασε ένας εικοσάχρονος Αφγανός και μου ζήτησε ευγενικά να περπατήσουμε μαζί. Καθώς περπατούσαμε, μου είπε την ιστορία της ζωής του. Μέσα σε όλα μου είπε ότι κάποιες φορές στο σπίτι του νιώθει τόσο μόνος, που βάζει απέναντί του στο τραπέζι μια ντομάτα και της μιλάει.
H Έφη Λογγίνου είναι ηθοποιός. Πρόσφατα την είδαμε στην ταινία του Στράτου Τζίτζη «45 τετραγωνικά». Αυτή την περίοδο αναζητά σκηνοθέτες για νέα συνεργασία.