Ποια: Μέρι Λου Μακ Ντόναλντ, Ιρλανδή πολιτικός, πρόεδρος του αριστερού-πατριωτικού κόμματος Sinn Fein από πέρσι οπότε διαδέχθηκε τον Τζέρι Άνταμς.
Πού: Στο Δουβλίνο, πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας που τις τελευταίες ώρες ζει ιστορικές στιγμές καθώς το Sinn Fein, η μεγάλη έκπληξη των τελευταίων βουλευτικών εκλογών που διπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά του θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι κυρίαρχη δύναμη στη νέα κυβέρνηση της νησιωτικής χώρας.
Γιατί: Διότι υπό την ηγεσία της εύστροφης, χαρισματικής και λαοφιλούς Μέρι Λου το πρώην πολιτικό σκέλος του IRA που επί πολλές δεκαετίες και μέχρι το 1986 επιδιδόταν σε ένοπλο αγώνα κατά της βρετανικής παρουσίας στη Βόρεια Ιρλανδία έθεσε υπό σοβαρή αμφισβήτηση το παραδοσιακό δικομματικό σκηνικό που ούτε η κρίση του '10 και το αντίστοιχο μνημόνιο δεν είχαν κλονίσει. Αν και τα τελικά αποτελέσματα δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί, το Sinn Fein με 22% φέρεται να ισοβαθμεί με τα άλλα δύο κόμματα εξουσίας, τα κεντροδεξιά Fine Gael και Fianna Fail κάνοντας τον σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης μεγάλη σπαζοκεφαλιά καθώς κιόλας τα δύο τελευταία δεν φαίνονται καθόλου διατεθειμένα να συνεργαστούν με τους «τρομοκράτες» και την αρχηγό τους που διατηρεί, συν τοις άλλοις, άριστες σχέσεις με τη Βενεζουέλα του Μαδούρο.
Διά ταύτα: Ο εκλογικός θρίαμβος του Sinn Fein εξέπληξε και τα ίδια τα στελέχη του που δεν κατέβασαν καν υποψήφιους σε αρκετές περιφέρειες. Εξέπληξε όμως και πολλούς ξένους που αναρωτιούνταν πώς οι ψηφοφόροι μιας χώρας με μια ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία-υπόδειγμα όπως εξελίχθηκε η ιρλανδική μετά το ξεπέρασμα της κρίσης επέλεξαν να «ρισκάρουν» δίνοντας τη δυνατότητα σε ένα κόμμα που τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Σύριζα στο ριζοσπαστικότερο να διεκδικήσει σοβαρά την εξουσία, εισηγούμενο μέτρα που προκαλούν «νευρικότητα» στις αγορές όπως η αυστηρότερη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, ντόπιων και ξένων (η Ιρλανδία έχει εξελιχθεί σε φορολογικό «παράδεισο» στην προσπάθεια να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν υπερεθνικοί κολοσσοί σαν τη Google και την Apple). Σίγουρα το Brexit και η νέα κατάσταση πραγμάτων που δημιουργεί στη Β. Ιρλανδία έπαιξε τον ρόλο της – η ίδια η Μέρι Λου, αριστερή πλην φιλοευρωπαία έχει δηλώσει ότι η καλύτερη απάντηση στο «Brexit των Τόρηδων» είναι η επανένωση του νησιού -, όμως κύριες αιτίες για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στο Έιρε φαίνεται να είναι αφενός η κόπωση από το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό, αφετέρου τα πανάκριβα πλέον ενοίκια σε συνδυασμό με τα «ράντζα» που έχουν γίνει πια κανόνας στα δημόσια νοσοκομεία, η ακρίβεια και το συρρικνωμένο κοινωνικό κράτος. Η φρενήρης ανάπτυξη των τελευταίων ετών ευνόησε μεν τους έχοντες και κάποια μεσαία στρώματα που βρέθηκαν «μέσα στα πράγματα», τους αριθμητικούς δείκτες επίσης, δυσκόλεψε όμως πολύ τη ζωή των μη προνομιούχων που είχαν ήδη ταλαιπωρηθεί από την κρίση. Εκτός άλλωστε του Sinn Fein ενισχυμένοι βγήκαν στις τελευταίες κάλπες τόσο οι Ιρλανδοί «Πράσινοι» όσο και η αντικαπιταλιστική Αριστερά. Ο δρόμος για μια... Λαϊκή Δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι βέβαια μακρύς ακόμα, εντούτοις οι πολιτικές εξελίξεις στο Έιρε θα έχουν σίγουρα ενδιαφέρον, τόσο τοπικό όσο και ευρωπαϊκό.