Η χωρητικότητα των φυλακών της Μανίλα «αντέχει» 800 ανθρώπους. Εδώ και χρόνια σ' αυτές τις φυλακές εκτίουν την ποινή τους περισσότεροι από 5.500... Αυτό που συμβαίνει όταν κάποια εποχική ίωση ενσκήψει στον χώρο των φυλακών δεν χρειάζεται περιγραφή. Οι φυλακές μετατρέπονται σε έναν χαώδη τόπο αρρώστων.
Το νομικό σύστημα πολλές φορές αναγκάζει την ακροαματική διαδικασία να λάβει χώρα στις φυλακές (!). Η περίπτωση του Dennis Garcia, που έχει περάσει 16 χρόνια στη φυλακή περιμένοντας να δικαστεί για δύο κατηγορίες ληστείας είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές, αν θέλει κανείς να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει με τη δικαιοσύνη στις Φιλιππίνες.
«Είμαι εδώ για τόσο καιρό που καμιά φορά πιστεύω πως ήμουν από πάντα εδώ. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα πεθάνω εδώ. Το σύστημα προχωρά με τόσους αργούς ρυθμούς και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Μεταξύ μας, όσο βρίσκεται στην εξουσία ο Ντουτέρτε, θα προτιμώ να βρίσκομαι εδώ. Αλλά έχασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου εδώ. Σκεφτείτε ότι όταν φυλακίστηκα η κόρη μου ήταν νήπιο και τώρα είναι ολόκληρη κοπέλα», λέει ο Garcia.
Περίπου το ίδιο πιστεύουν και οι περισσότεροι φυλακισμένοι, γιατί οι περισσότεροι βρέθηκαν εκεί με περί ναρκωτικών κατηγορίες. Όπως έχουν φτάσει να λένε, το χειρότερο πια δεν είναι οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Είναι το ότι δεν μαθαίνουν εγκαίρως αν θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μέσα σ' αυτό το κολαστήριο.
Έτσι ζουν για πάντα σε μια αιώνια αβεβαιότητα, με αναμονή της δίκης τους, παρακολουθώντας δικαστές, εισαγγελείς και δικηγόρους να αλλάζουν συνεχώς, σε έναν εφιάλτη που δεν τελειώνει ποτέ...