Γυναίκα στη Νότια Αφρική περιέγραψε στο BBC πώς υποβλήθηκε σε στείρωση, χωρίς τη συγκατάθεσή της, όταν γέννησε στα 17 της. Και δεν ήταν η μόνη
Η Bongekile Msibi έμαθε έπειτα από 11 χρόνια ότι της είχαν αφαιρέσει τη μήτρα, όταν θέλησε να αποκτήσει δεύτερο παιδί. Είναι μία από τις 48 γυναίκες που υποβλήθηκαν σε στείρωση, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, σε δημόσια νοσοκομεία, σύμφωνα με την Επιτροπή για την Ισότητα. Παρότι πρόκειται για θεσμοθετημένο όργανο, η Επιτροπή ανέφερε ότι η έρευνά της εμποδίστηκε, με την «εξαφάνιση» φακέλων ασθενών, αλλά και την εχθρική αντιμετώπιση από τους εργαζομένους των νοσοκομείων.
Μιλώντας στο BBC, η Bongekile Msibi περιέγραψε πώς ανακάλυψε τι της είχαν κάνει οι γιατροί, χωρίς να τη ρωτήσουν, αλλά και τον αγώνα της για να δικαιωθεί.
«Ξύπνησα μετά τον τοκετό, κοίταξα προς τα κάτω και ρώτησα "γιατί έχω έναν τεράστιο επίδεσμο στην κοιλιά μου;". Δεν έδωσα σημασία. Μόλις είχα γεννήσει την κόρη μου. Ήταν ένα μεγάλο μωρό και μου είχαν κάνει αναισθησία και καισαρική.
Έφυγα από το νοσοκομείο πέντε ημέρες μετά τον τοκετό, με μια υγιή κόρη και μια τεράστια τομή στην κοιλιά μου. Δεν ήξερα τι είχε συμβεί για άλλα 11 χρόνια. Τα πράγματα ξεδιάλυναν ενώ προσπαθούσα ξανά να συλλάβω.
Έπαιρνα αντισυλληπτικό χάπι για όλο αυτό τον καιρό, από τη στιγμή που είχα γεννήσει, οπότε δεν μου φαινόταν περίεργο που δεν είχα περίοδο. Όμως, αρραβωνιάστηκα και ήθελα να αποκτήσω κι άλλο παιδί, οπότε πήγα σε γιατρό. Με εξέτασε, με έβαλε να καθίσω, μου έδωσε ένα ποτήρι νερό και μου είπε ότι δεν έχω μήτρα.
Ήμουν συντετριμμένη και μπερδεμένη. Δεν έβγαζε νόημα, γιατί ήμουν ήδη μητέρα. Κατέληξα ότι η μήτρα μου πρέπει να αφαιρέθηκε και ότι η μόνη στιγμή που μπορούσε να συμβεί αυτό ήταν όταν γέννησα».
«Βάναυσο αυτό που μου έκαναν»
«Είναι πολύ βάναυσο αυτό που μου έκαναν. Πήγα στα ΜΜΕ, μετά στο υπουργείο Υγείας και κατέληξα στο νοσοκομείο στο οποίο γέννησα, με τον γιατρό που ήταν εκεί εκείνη την ημέρα. Δεν ζήτησε συγγνώμη. Μου είπε ότι έπρεπε να μου κάνει στείρωση για να σώσει τη ζωή μου. Δεν ξέρω από τι προσπαθούσε να με σώσει. Δεν υπάρχουν αρχεία στο νοσοκομείο.
Δεν είμαι η μόνη. Έρευνα διαπίστωσε ότι υπήρχαν άλλες 47. Σε κάποιες είπαν ότι το έκαναν επειδή είχαν HIV, αλλά εγώ δεν έχω. Απλά δεν ξέρω γιατί το έκαναν. Ο γιατρός μου είπε ότι υπέγραψα μια δήλωση συγκατάθεσης. Δεν το έκανα. Ήμουν ανήλικη τότε, οπότε δεν θα μπορούσα να το κάνω. Μετά, είπε ότι η μητέρα μου- που ήταν μαζί μου στη γέννα- υπέγραψε. Είπε ότι δεν το έκανε.
Τα νέα αυτά μου άλλαξαν τη ζωή. Τελικά, χώρισα με τον αρραβωνιαστικό μου. Έπρεπε να τον αφήσω, επειδή ήθελε πραγματικά να αποκτήσει παιδιά και δεν μπορούσα να του το δώσω αυτό.
Όταν πήγα στον γιατρό, με ρώτησε τι ήθελα. Ήθελα τόσο πολύ ένα μωρό. Όταν είδα μια έγκυο συνάδελφο αυτή την εβδομάδα, δεν μπορούσα να το αντέξω. Η κόρη μου θέλει ένα αδελφάκι. Έχω ακόμη ωοθήκες, οπότε θεωρώ ότι το νοσοκομείο θα έπρεπε να πληρώσει για μια παρένθετη μητέρα. Και θέλω κάποιος να θεωρηθεί υπεύθυνος.
Δεν μπορώ να επιτρέψω να συνεχίσουν να το κάνουν αυτό γιατροί, γιατί παραβιάζονται τα δικαιώματα των γυναικών. Πρέπει οι γιατροί να ξέρουν ότι υπόκεινται σε έλεγχο, ότι ξέρουμε τι σκαρώνουν όταν είμαστε αναίσθητες. Και θέλω να ζητήσει συγγνώμη ο γιατρός που το έκανε αυτό. Ο τρόπος διαχείρισης αυτής της υπόθεσης είναι σαν να αφαίρεσαν ένα δάχτυλο, ενώ μου έκλεψαν ολόκληρη τη γυναικεία φύση μου. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω και η ουλή θα μου το θυμίζει πάντα».