Βαρέθηκα τους ανθρώπους.
Αυτούς τους ήρεμους τύπους με την τακτοποιημένη ζωή. Με την δουλίτσα τους.
«Ναι , αλλά εγώ έχω λεφτά, εσύ θα πεθάνεις στην ψάθα» σου λένε με ένα ύφος. Τόσο επικριτικό.
«Ναι , αλλά πεθαίνεις κάθε μέρα». Τους λες εσύ.
Είναι πραγματικά τόσο μα τόσο αξιοθρήνητο και συνάμα τόσο αποτυχημένο το γεγονός ότι επειδή η κοινωνία προτάσσει χρήμα θα πουληθείς σαν σκυλάκι από πολύ νέος σε αυτό.
Το παράξενο είναι ότι καμία κοινωνία δεν προτάσσει το χρήμα. Η μάλλον μόνο τούτη εδώ. Η αποτυχημένη η αλλοπρόσαλλη και πουλημένη .Η καταχρεωμένη και η αδούλευτη κοινωνία υποτάσσετε στο χρήμα.
-Θα ασχοληθείς με την τέχνη?
-Ναι.
-Και λεφτά?
Είναι τόσο ανορθόδοξο όταν σε μία επιθυμία.Στόχος σου είναι το χρήμα.Δεν είναι στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά το χρήμα.Δεν γεννιέσαι γνωρίζοντας για το χρήμα.Σε μαθαίνουν να το μετράς στην αρχή για τσίχλες , μετά για παγωτό , μετά για ζωή.
-1,90€ κάνει η μπύρα σας.
Το ξέρω.Την μπύρα ναι μπορείς. Μπορείς να την μετρήσεις. Την έβαλες σε κουτάκι με τάδε ποσότητα και της όρισες μιαν τιμή.Η ζωή δεν μπαίνει σε κουτάκι.
-Κύριε ήρεμε άνθρωπε, πώς ήταν τα πράγματα στην δουλεία σήμερα?
-Χάλια!
-Γιατί?
-Ε τι γιατί. Ισολογισμοί, φωνές, πρέπει να κάνεις αυτό, πρέπει να κάνεις το άλλο.Κλπ
|Καλά να πάθεις κυρ ήρεμε άνθρωπε. Επέλεξα να πεθάνω στην ψάθα σπουδάζοντάς ηθοποιός. Επέλεξες να σπουδάζεις χρήμα και να πεθάνεις από τα 18|