Πήρε πραγματικά μεγάλη δημοσιότητα η καταγγελία που βάλαμε στη στήλη την περασμένη εβδομάδα. Και έφτασε φυσικά και στα αυτιά του εν λόγω Αστυνομικού Τμήματος.
Υπενθυμίζω στα γρήγορα τι είχε συμβεί. Ο Γιάννης Οικονόμου, γλωσσολόγος και μεταφραστής, απασχολούμενος σήμερα στη Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Κομισιόν (γνωστός και ως «Ο Έλληνας που μιλά 32 γλώσσες») είχα αφηγηθεί το πώς πήγε στην Ασφάλεια για να καταγγείλει πως τον έκλεψαν.
Ο Αστυνομικός αρχικά τον ανέφερε ως Χριστιανό Ορθόδοξο στην κατάθεση χωρίς να τον ρωτήσει, και μετά από τη διευκρίνιση πως αυτό δεν ίσχυε, τον έγραψε ως Άθεο, χωρίς πάλι ο Οικονόμου να έχει πει κάτι σχετικό. Έπειτα του είπε πως το χαρτί -το οποίο βιαζόταν ο Οικονόμου μιας και θα έφευγε σύντομα απ' τη χώρα- θα ήταν έτοιμο σε... 20 μέρες.
Πολλοί αναγνώστες είχαν υποστηρίξει (λανθασμένα) πως για όλους κάνει 20 μέρες να βγει το αντίγραφο κατάθεσης, και πως στο κάτω κάτω γιατί διαμαρτύρεται αυτός για καψόνι, αφού όλοι μας αναγκαστικά σε 20 μέρες θα το παίρναμε. Εννοείται πως ακόμα και να είναι 20 μέρες το ανώτατο όριο, ποτέ και για κανένα λόγο δεν καθυστερεί τόσο. (Εμένα είχε βγει σε 3 εργάσιμες ημέρες, χωρίς καμία πίεση εκ μέρους μου, αφού δεν το βιαζόμουν καν.)
Χτες έμαθα πως η δημοσιοποίηση του συμβάντος έφερε μια θετική εξέλιξη.
Λέει ο ίδιος:
Ευχάριστη έκπληξη στο Αστυνομικό Τμήμα της γειτονιάς μου σήμερα όταν τηλεφώνησα στη γραμματεία για να παρακαλέσω να μου εκδώσουν ταχύτερα αντίγραφο της δήλωσης κλοπής που υπέβαλα την Παρασκευή:
Είχα ετοιμαστεί ψυχολογικά να αρχίσω να δίνω εξηγήσεις ότι κατοικώ στο εξωτερικό, ότι χρειάζομαι επειγόντως το αντίγραφο για την ανανέωση των κλαπέντων εγγράφων μου στο λίγο διάστημα που θα βρίσκομαι ακόμη στην Ελλάδα, ότι, ότι, ότι...
Αντί όμως να αρχίσω να δίνω εξηγήσεις, η γραμματέας, μόλις άκουσε το όνομά μου και τον λόγο για τον οποίον τηλεφωνούσα, μου ζήτησε αμέσως να μιλήσω με τη διευθύντρια του Τμήματος, κα. Κωνσταντίνα Γκαμέ, γεγονός που με παραξένεψε.
Με περνούν στο τηλέφωνο στη διευθύντρια, οπότε ακούω με έκπληξη ότι με αναζητούσε τηλεφωνικά και δεν μπορούσε να με βρει. (Όντως, μες την ταραχή της κλοπής, είχα κατά λάθος δηλώσει παλαιότερο αριθμό τηλεφώνου μου.)
Μου είπε ότι το αντίγραφο που χρειαζόμουν ήταν ήδη έτοιμο και μπορούσα να το παραλάβω αμέσως.
Πράγματι πετάχτηκα αμέσως στο Τμήμα, μένω πολύ κοντά. Με δέχτηκε η ίδια η διευθύντρια, ήταν ευγενέστατη και φιλική.
Προφανώς ενημερωμένη για το ποιος ήμουν και για την εμπειρία που έζησα στο Τμήμα της την περασμένη Παρασκευή (όταν υποβλήθηκα σε καψόνι επειδή δεν δέχτηκα να υπογράψω δήλωση που με εμφάνιζε ως Χριστιανό Ορθόδοξο), η διευθύντρια μού εξέφρασε τον θαυμασμό της για τη γλωσσομάθειά μου στέλνοντάς ένα γνήσια φιλικό χαμόγελο, όχι ένα τυπικό χαμόγελο ευγένειας.
Έφυγα από το Τμήμα με το έγγραφο που χρειαζόμουν στο χέρι και με ένα αίσθημα ότι το Κράτος, στο πρόσωπο της συμπαθέστατης νεαρής διευθύντριας του Αστυνομικού Τμήματος η οποία με αναζήτησε μάλιστα τηλεφωνικά για να με εξυπηρετήσει, με αντιμετώπισε ως κανονικό πολίτη, όχι ως ραγιά, κι ας μην ανήκω στην ελληνορθόδοξη πλειοψηφία.
Θέλω επί τη ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλες και όλους εσάς που μου εκφράσατε με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή σας μετά τη διπλά τραυματική εμπειρία της κλοπής και του αστυνομικού καψονιού λόγω αθεΐας που υπέστην.