Υπήρχε μια περίοδος που ό,τι κι αν έπιανε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης γινόταν χρυσός.
Δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει πολύ: Κάθε "έξυπνη" ιδέα αυτο-προώθησής του ενθουσίαζε τους πολίτες και τα μίντια. Πήγαινε και μοίραζε νερά στα διόδια, έτρεχε σε κάθε γάμο και χαρά, έβγαζε συλλεκτικά αναμνηστικά και ξετρέλαινε τους ψηφοφόρους.
Μετά τις δικαστικές του περιπέτειες (καταδικάστηκε ήδη για κάποια πράγματα, για άλλα του είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις) θέλησε να επιστρέψει για άλλη μια φορά θριαμβευτής.
Τον είχα δει στην τηλεόραση πριν λίγο καιρό, όπου έλεγε πως η σύζυγός του τον παρακαλούσε να σταματήσει επιτέλους να ασχολείται με την πολιτική αλλά ότι αυτός, θέλοντας να ξεπλύνει την δικαστική του ατίμωση και να επιστρέψει δυνατός, της έλεγε "Άφησέ με μία ακόμη φορά, πρέπει να το κάνω αυτό, πρέπει".
Έφτιαξε λοιπόν δικό του κόμμα, που όμως αγνοήθηκε εντελώς απ' τον κόσμο, αναγκάζοντάς τον να συνεργαστεί με τους άλλους δεξιούς μοναχικούς κομματάρχες που ένωσαν τις δυνάμεις τους.
Τέσσερις υπερήρωες της λαϊκής δεξιάς μαζί, σε ευρωεκλογές με χαλαρότατη ψήφο, με άπειρη διαφήμιση (τα infomercial του Νικολόπουλου παίζονταν σε κάθε σταθμό και ήταν από ξεκαρδιστικά έως εθιστικά).
Ο ίδιος ο Ψωμιάδης γέμισε τη Θεσσαλονίκη με χαρτομάνι, προεκλογικά φυλλάδια (με κομψούς συναισθηματικούς εκβιασμούς - για να τον δικαιώσουμε εμείς), μοίρασε σοκολατάκια έξω απ' το εκλογικό κέντρο που ψήφιζε ο Καραμανλής, βγήκε στην τηλεόραση γύρω στις 150 φορές...
Αλλά τελικά όχι μόνο δεν βγήκε ευρωβουλευτής o ίδιος, αλλά ο συνασπισμός των Πολύδωρα, Νικολόπουλου, Ζώη και Ψωμιάδη -μαζί τους και ο Γιάννης Μανώλης- κόλλησε στο 1.04%
Παρά την εκλογική πελατεία και το δίκτυο που είχαν όλοι αυτοί, ο λαός δεν δικαίωσε τελικά τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Είχε συνηθίσει πάντα κάτι τέτοια κολπάκια του να πιάνουν - αυτή τη φορά εμείς φάγαμε τα σοκολατάκια του, κι αυτός τα μούτρα του.
Και μπορεί να είχε πει βέβαια στις τηλεοράσεις ότι έπεισε τη σύζυγό του λέγοντάς της ότι αυτή θα είναι η τελευταία του προσπάθεια, υποπτεύομαι όμως ότι ένας επίμονος άνθρωπος σαν τον Ψωμιάδη δεν θα το βάλει κάτω, ούτε αυτή τη φορά...