Ο Λ. Μυλωνάκης και ο Χ. Ζαρκαδάκης, μελετούν το κατά πόσο προσβάσιμη είναι η Αθήνα για κάποιον που κινείται με αμαξίδιο.
Θέλουν να δουν αντιδράσεις των συμπολιτών, πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι στην εικόνα ενός αμαξιδίου στην πρωτεύουσα. Αν τελικά είναι εφικτό να κινηθεί κανείς, πέραν από τα "φυσικά εμπόδια" όπως η κίνηση στους δρόμους. [via newsitamea / λέξεις Ηλίας Βογιατζής]
Ο Παντελής πήρε το θάρρος και κυκλοφόρησε: Συνάντησε πεζοδρόμια που εμπόδιζαν το αμαξίδιο να κινηθεί άνετα, φανάρια που δεν διαρκούσαν όσο θα έπρεπε ώστε να βρει το χρόνο να περάσει, συμπολίτες που δε κοιτούσαν δίπλα τους ή πίσω τους, ώστε να ανοίξουν το δρόμο. Και ίσως το κυριότερο, ράμπες αναπήρων κατασκευασμένες λάθος (πολύ ψηλές, χωρίς γωνία εισόδου), κάτι που δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο τον πρωταγωνιστή της έρευνας.
Σε ένα βίντεο δύο λεπτών, βλέπουμε τι αντιμετωπίζει κάθε μέρα ή κάθε φορά, κάποιος/α που θέλει να κινηθεί στην Αθήνα με αμαξίδιο! Φανταστείτε να πρέπει να πάει στη δουλειά του, σε κάποιο σημαντικό ραντεβού (εργασίας ή ιατρικής φύσεως), πόσο αγχωτικό είναι να σκέφτεται πώς θα φτάσει...