__________________
1.
Πέρασα σε μια σχολή που θεωρώ οτι θα μου αρέσει το αντικείμενο της ενω μέχρι τώρα σπούδαζα σε μια άλλη την οποία σιχαινόμουν σαν αντικείμενο (δυο χρόνια κλάματα, φωνές και κατάρες) . Η απόφαση να αλλάξω σχολή όμως με δυσκόλεψε πολύ πολύ αυτές τις μέρες και όσο το σκέφτομαι βάζω τα κλάματα που θα χάσω αυτή την ρουτίνα που είχα συνηθίσει δύο χρόνια . Θα μου λείψουν ακόμα και οι σκέψεις που έκανα και φανταζόμουν τον εαυτό μου ως επαγγελματία του
αντικειμένου εκείνου, παρόλο που ξέρω οτι η δουλειά αυτή δεν μου αρέσει και δεν μου ταιριάζει. Πρόκειται όμως για μια σχολή που βρίσκεις πιο εύκολα δουλειά σε σχέση με την νέα... Πώς εξηγείς όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα συναισθήματα;- DolveVita
Τα συναισθήματα δεν είναι αλλοπρόσαλλα, η ένταση όμως με την οποία αντιμετωπίζεις κάποια τελείως συνηθισμένα και ήπια προβλήματα, είναι. Κουράζεις πάρα πολύ τον εαυτό σου ως πρωταγωνίστρια δράματος, και κατά πάσα πιθανότητα κουράζεις και τους γύρω σου.
__________________
2.
Άμπα καλημέρα, είναι λίγος καιρός τώρα που ξεκίνησα και "παρακολουθώ" τη στήλη σου καθημερινά.. μου αρέσει ότι διαβάζοντας τις απαντήσεις σου σε άλλους ανθρώπους είναι σαν να απαντάς σε δικές μου απορίες και ανησυχίες.
Αυτό που με προβλημάτισε γιατί το διάβασα αρκετές φορές, αν και λίγο πολύ το ήξερα, είναι ότι εν τέλει ο καθένας είναι αυτός που είναι και βλέπει τα πράγματα με τη δική του οπτική. Είναι λάθος να κρίνω τον άλλο με βάση τη δική μου συμπεριφορά και τη δική μου ενδεχόμενη αντιμετώπιση σε παρόμοια κατάσταση... όμως από την άλλη, πως μπορείς να μην βάζεις τα φίλτρα σου στις διάφορες σχέσεις σου? Η ουσία είναι να μην κρίνεις και να προσπαθείς να αποδεχθείς τον άλλο όπως είναι ,παρά τις διαφορές σας, ή να ψάξεις να βρεις αυτόν που είναι στο ίδιο μήκος κύματος?
Σε ρωτάω κυρίως γιατί στην σχέση μου (είμαστε περίπου 2 χρόνια μαζί, πρόσφατα χωρίσαμε και με δική του προτροπή σχεδόν τα ξαναβρήκαμε) αν και περνάμε καλά και τα βρίσκουμε, απέχουμε πολύ σε θέματα συμπεριφοράς. Το αγόρι μου είναι μία πληθωρική προσωπικότητα, με έντονες αντιδράσεις, αρκετά επιπόλαιος και αυθόρμητος ενώ εγώ αποζητώ την ηρεμία και την ισορροπία, προτιμώ να "προσπεράσω"¨ μία άσχημη κατάσταση χωρίς να έρθω σε ρήξη με τον άλλο.
Για αυτό με ενοχλεί όταν κάνει θέμα από εκεί που δεν υπάρχει, το ότι το κάνει επανειλημμένα ήταν και ο λόγος που χωρίσαμε. Αυτός όμως δεν είναι ο χαρακτήρας του?? μέχρι τώρα του επισήμανα ότι με το να ψάχνει τα προβλήματα κάνει κακό πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους...όμως είναι σωστό να προσπαθώ να τον αλλάξω??
Μπερδεμένη σε "διάσταση"
Φυσικά και είναι λάθος να προσπαθείς να τον αλλάξεις. Εντελώς λάθος. Εκτός από λάθος, είναι και εντελώς αδύνατο. Εκτός από αδύνατο, είναι και εγωιστικό. Αν ο στόχος σου είναι να ταιριάζετε περισσότερο, γιατί δεν αλλάζεις εσύ, να γίνεις σαν κι αυτόν; Επειδή κατά βάθος θεωρείς αυτονόητο ότι η δική σου συμπεριφορά είναι σωστή και η δική του λάθος;
Ψάχνουμε ανθρώπους που είναι σαν κι εμάς όταν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας, και τον θεωρούμε άξιο για ισότιμη σχέση. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα δουλειάς, και δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για επιτυχείς επιλογές. Όταν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, είναι πιθανότερο να μας εξιτάρει το αντίθετο, να το βλέπουμε ως ανώτερο, ή σαν πρόκληση.
Όταν λέμε «κάποιον σαν κι εμάς» δεν εννοούμε κάποιον που έχει τον ίδιο σειριακό αριθμό από το εργοστάσιο. Κάποιον με κοινό όραμα ζωής, ας πούμε. Διαφορές θα υπάρχουν, και τις παραβλέπουμε ή τις συγχωρούμε ή τις αποδεχόμαστε αν είναι εντός των προσωπικών μας ορίων. Τα προσωπικά μας όρια πρέπει να τα βρούμε μόνοι μας γιατί είναι δικιά μας δουλειά, δεν περιμένουμε να πάθουμε για να μάθουμε, ούτε ζητάμε από άλλους να τα βρουν, να μας τα εξηγήσουν, και μετά να τα τηρήσουν.
Δεν ξέρω αν απάντησα στην ερώτηση.
__________________
3.
α μπα μου
θα ηθελλα να σου πω κ εγω αυτο που προβλιματιζει...λοιπον..ειχα μια σχεση 10 +που καποια στιγμη εληξε λογο οτι ρουτινιασαμε μαζι κ ηταν επιλογη της να το ληξουμε..περασαμε πολλα μαζι.. στρατο σπουδες σχεση απο αποσταση δλδ..μετα απο καιρο μεναμε στην ιδια πολυ κ οκ καποια στιγμη εληξε..πονεσα εκλαψα κλειστικα στον εαυτο μου κ δεν εκανα τπτ πλεον υσιαστηκο...καταλαβενεισ πως ειναι να εισαι τοσα χρονια με την ιδια κοπελα ετσι..μετα απο τα πολλα ασχολυθηκα με διαφορα χομπι για να ξεφυγω απ ολο αυτο που ενιωθα..τα ερωτικα τα ειχα αφησει στην ακρη γιατι ειχα πληγωθει πολυ κ δεν ηθελλα παλι να πονεσω..γιατι το διαστημα του χωρισμου περασα πολυ ασχημα κ μονος..μετα απο 4 χρονια παλι γνωριζω μια κοπελα παλι που ενω παλια λεγαμε απλα ενα γεια..στην πορεια κανςνιζαμε βγεναμε για καφε κ καναμε αρκετη παρεα..περνουσαμε ευχαριστα κ οι δυο..μετα απο λιγο καιρο υπηρχε ενδιαφερον κ απ τους δυο..ολα ωραια κ καλα..τα πηγεναμε περιφημα σχεδον 8 μηνες..ταξιδια εντος κ εκτος κ πολλα αλα διαφορα..ουτε γκρινια ουτε τσακομους ουτε τπτ..αυτη ενω δουλευε αρκετες ωρες παντα ειχαμε λιγο χρονο για εμας..συνδιαζε κ φιλλους ενδιαμεσα κ εμεις λογικα ειχαμε λιγοτερο χρονο για εμας..αλα ποτε δν ειχα προβλημα κανενα για την παρεα της..γενικα παντα την ενιωθα κ την καταλαβενα οτι πιεζετε για διαφορους λογους..μου γκρινιαζε με το παραμικρο μετα απο καποιο διαστημα..δν μπορουσα να πω κατι κ αμεσως τα ακουγα οτι την πιεζω ενω δν ηταν ετσι..απλα την πιεζαν πολλα αλα κ ξεσπουσε επανω μου..το παραδεχτηκε κ αυτη αργοτερα..πριν ενα μηνα περυπου μου λεει οτι δν παει αλο κ 8ελει να το ληξουμε..μενω αναυδος τελειως..κ ο λογος που ηταν οτι την πιεζω κ εγω..οχι οσο τα αλα προβληματα που εχει αλα εκεινα δεν μπορει να τα αλαξει κ προτιμαει να το ληξουμε μαζι..αυτο μου το ανεφερει εκεινη..παρεμπιμτοντος παντα εκανα οτι ελεγε.παντα στης σχεσης μου ειμαι δοτικος ανθροπως..οτι μπορω παντα προσφερω..σε λογικα παντα πλαισια ετσι..εχω ανεχτει πολλα.εχω κανει στην ακρη τον εγωισμο μου για να ειναι οκ αυτη..κ τωρα με ακυρωνει κ φευγει ετσι..με στεναχωρει ολο αυτο γιατι..ενω παντα εκανα οτι ηθελλε κ βρισκομασταν οταν ηθελλε τωρα με γειωνει αφανταστα..με χτυπαει συναισθηματικα ολο αυτο κ δν μπορω να το αντεξω..το σωμα μου δν μπορει να το ελεξει κ ξεσπαει αναλογα..της το λεω οτι νιωθω χαλια κ αυτη μου λεει οτι παει διακοπες με μια φιλη της..μια βδομαδα ελειπε κ δν εστειλε ουτε ενα μυνημα να δει πως ειμαι..τελικα υπαρχει μεγαλη αχαριστια στον ανθρωπο..κ επισις αν δινεις πολλα στο τελλος παιρνεις ενα τιποτα..κ ολο αυτο με στεναχωρει παρα πολυ..αφου το εχς παρει αποφαση να μην κανω τιποτα πλεον με αλη κοπελα.. αν τυχει βασικα..εχω πληγωθει αφανταστα κ δεν αντεχω αλο πονο..οχι μονο απο γυναικες..αλα απο την ζοη κ δεν αντεχω αλο..φοβαμαι να αγαπησω παλι γιατι δεν θελω να περασω παλι τα ιδια..ειναι μεγαλος ο πονος κ δεν αντεχετε για 3φορα..
τα ειπα καπου κ ξεσπασα φφφφφφφφφφφφφ.
συγνωμη για τα λαθη κ για ολα οσα εχει το κειμενο..-
Άλλος παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη. Βρε αγόρι μου, οι χωρισμοί πονάνε πολύ. Έτσι είναι η ζωή. Θα το πάθεις και τρίτη και τέταρτη φορά. Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου; Νομίζεις ότι η ζωή σε δυσκόλεψε ιδιαίτερα; Τόσα καψουροτράγουδα, τόσες ταινίες, τόσα ποιήματα, βιβλία για χωρισμούς, ολόκληρο κίνημα ρομαντισμού που κράτησε έναν ολόκληρο αιώνα, μόνο εσύ πληγώθηκες από «τις γυναίκες;»
Κουράζεις τον εαυτό σου κι εσύ, όπως η φίλη της ερώτησης 1, και παρομοίως, μάλλον κουράζεις και τους γύρω σου. Δώσε στις σχέσεις σου όσα θέλεις, αλλά επειδή το θέλεις. Όχι επειδή έτσι νομίζεις ότι εξασφαλίζεις ανταπόδοση. Πού την είδες την αχαριστία; Εγώ από αυτά που διάβασα κατάλαβα ότι μετά από κάποιο καιρό δεν σε ήθελε πια, τόσο απλά. Πονάει και κόβει και τσούζει, αλλά οχτώ μήνες τα έχετε, μην αρχίζεις κι εσύ τις άριες. Ή άρχισε τες, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις και τι κάνεις.
Μια πρόταση: μην κάνεις πάντα ό,τι σου λένε, και αν το κάνεις, μην το διαφημίζεις ως προτέρημα. Δεν είναι τιμητικό να παίζεις το ρόλο του χαλιού. Ποιος είσαι; Τι θέλεις από τους άλλους; Με ποιο τρόπο το διεκδικείς; Άνθρωπο θέλουν «οι γυναίκες» να έχουν δίπλα τους, με πάθη, λάθη, και χαρακτήρα.
Είσαι και λιγουλάκι χειριστικός, έτσι; Να το ξέρεις. Δεν θέλω καν να μάθω τι σημαίνει το «το σώμα μου ξεσπάει ανάλογα και της το λέω ότι νιώθω χάλια». Χωρίσατε, φίλε μου, δεν πήρατε διαζύγιο με τέσσερα παιδιά μετά από είκοσι χρόνια. Δεν είσαι πια δικό της πρόβλημα. Όταν σου λένε ότι πιέζεις, να το παίρνεις στα σοβαρά. Είναι τεράστια καμπάνα.
__________________
4.
Χαιρετώ την παρέα
Είμαι 38 χρονών και ελεύθερη. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να βρεις κάποιον για να ταιριάξεις για σχέση, να είναι διαθέσιμος κτλ. Τελευταία βλέπω ότι προστέθηκε και κάτι ακόμα. Δεν με ελκύουν ερωτικά καθόλου, οι άντρες που ηλικιακά τουλάχιστον θα μου ταίριαζαν. Οι 40-45 μου φαίνονται μπαρμπάδες. Εντάξει όχι όλοι, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ή τουλάχιστον αυτοί που γνωρίζω εγώ. Μπορεί να κάνουμε ωραίες συζητήσεις ή να είναι καλοί άνθρωποι ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν νιώθω σεξουαλική έλξη. Δεν με συγκινεί αυτό το στυλ άντρα που μεγαλοδείχνει και δυστυχώς στην Ελλάδα ανθεί, λόγω και της έλλειψης παιδείας στο πως ζούμε την καθημερινότητα μας και πώς φροντίζουμε τον εαυτό μας. Δεν λέω ότι κ εγώ είμαι καμιά αμάν και τι, αλλά τουλάχιστον αυτό που αναζητώ το προσφέρω αντίστοιχα. Η λύση βρες ένα μικρότερο δεν ξέρω πόσο ταιριαστή είναι. Μέχρι πότε θα διαλέγω/ θα με διαλέγουν μικρότεροι αφού και εγώ δεν είμαι καμία μπεμπέκα; Πρόσφατα το συζήτησα με κάποιες φίλες κοντινής ηλικίας και μου είπαν ότι το παθαίνουν και αυτές! Και ρωτώ λοιπόν : το παθαίνουν και άλλοι; Πώς βγαίνεις από αυτή τη λούμπα; Πώς μπορείς να προσαρμόσεις τα γούστα σου στα χρόνια που περνάνε;- Δεσποινίς ετών 38
Οι 45ρηδες που σε περνάνε εφτά χρόνια είναι εντάξει, αλλά οι άντρες που περνάς εσύ εφτά χρόνια δεν είναι κατάλληλοι για σένα, γιατί δεν είσαι «μπεμπέκα». Οι 45ρηδες όμως δικαίως μπορούν να αναζητούν γυναίκες που είναι εφτά χρόνια μικρότερες τους. Συγχαρητήρια, έχεις ενσωματωθεί πλήρως στην πατριαρχία.
Ποιος είναι ο λόγος που πρέπει οπωσδήποτε να είναι μεγαλύτερος ο άντρας; Για να έχει εμπειρία ζωής και να μην τον ξεγελάνε στο μέτρημα όταν πηγαίνει να πουλήσει τις αγελάδες;
Πώς σου φαίνεται ας πούμε να βρεις έναν στην ηλικία σου; Ή, μια τρελή, εντελώς παλαβή σκέψη: να βρεις κάποιον που σου ταιριάζει, χωρίς να είναι η ηλικία το πρώτο κριτήριο;
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα,
όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που μετά από κάποια κεφάλαια αποφασίζεις ότι δε σου αρέσει, το αφήνεις και πας στο επόμενο? Όσοι έχω ρωτήσει λένε ότι το αφήνουν, εκτός από μένα, που το διαβάζω μέχρι το τέλος, με αποτέλεσμα κάποια βιβλία να μοιάζουν σχεδόν σαν τιμωρία, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι φτάνοντας ως στο τέλος μπορεί να ανακαλύψω κάτι που δεν είχα δει στην αρχή (δε μου έχει συμβεί ακόμα!). Εσύ τι λες?- reader
Αμέ, το αφήνω, το αφήνω και μετά από λίγες σελίδες, ακόμα και μετά από λίγες παραγράφους. Αυτό που κάνεις το έκανα κι εγώ για πάρα πολλά χρόνια, μεγάλος ψυχαναγκασμός. Είναι από αυτά που καταπολέμησα επιτυχώς, όταν κατάλαβα επιτέλους ότι δεν έχω άπειρο χρόνο μπροστά μου και είναι τουλάχιστον ανόητο να τον σπαταλάω με βιβλία που δεν μου αρέσουν, ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν ακόμη χιλιάδες που δεν έχω διαβάσει και θα μου αρέσουν πάρα πολύ.
Όσα χρόνια έκανα αυτό το ψυχαναγκαστικό, ούτε μια φορά δεν άλλαξα γνώμη στο τέλος. Αν δεν σου αρέσει, δεν σου αρέσει. Δεν είναι αποτυχία να μην σου αρέσει κάτι, είναι πρόβλημα να μην ξέρεις πότε να τα παρατάς.
__________________
6.
Καλησπέρα αγαπημένη α,μπα! Η ερώτησή μου είναι απλή, φαντάζομαι, αλλά δεν τα βγάζω πέρα. Χρειάζομαι λοιπόν μια άποψη παραπάνω κ σου χτυπάω την πόρτα : Είμαστε παρέα, 3 κοπέλες, βγαίνουμε καθημερινά κ γενικά φαίνεται να είμαστε καλά! Το πρόβλημά μου είναι ότι παρουσιάζουν συχνά πυκνά το άσχημο πρόσωπό τους. Πως μπορώ να ξέρω ποιο είναι τελικά αυτό που υπερισχύει? Δηλαδή, τι γίνεται αν είναι περίεργες κ απλά παρουσιάζουν που κ που την καλή τους πλευρά? Σχολιάζουν τα πάντα και κυρίως αρνητικά, βγάζουν μια ζήλεια που δε δείχνουν να αντιλαμβάνονται. Σαν όλοι γύρω να ναι "θνητοί" ενώ εκείνες όχι. Τις περισσότερες φορές "θάβουν" τους άλλους αλλά αν τους συναντήσουμε τυχαία κάνουν τα πάντα για να είναι αγαπητές και φέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Μήπως να πακετάρω και να φύγω με το πρώτο αεροπλάνο γιατί το πιο πιθανό είναι να κάνουν το ίδιο και με μένα? Αλλά αν το κάνουν, γιατί βγαίνουν μαζί μου καθημερινά? Μια εύστοχη ερώτηση θα ήταν γιατί βγαίνω εγώ μαζί τους-να σημειώσω λοιπόν ότι δεν κάνω εύκολα παρέες αφού δεν διαθέτω αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση οπότε μένω στα σίγουρα. Σημαντική επίσης πληροφορία: είμαστε 27 χρονών, κάπως μεγάλες για τέτοια δε νομίζεις?! Θα ήταν υπέροχα αν μπορούσα να μάθω τη γνώμη σου. Όπως κ να'χει, στέλνω πολλή αγάπη. -Η φίλη(?)
Ο κακός χαρακτήρας μπορεί να διορθώνεται με τον καιρό, αλλά δεν βελτιώνεται απαραίτητα με την ηλικία. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: κάνεις παρέα με κάποιες που δεν εκτιμάς, αλλά δεν ξεκόβεις επειδή διστάζεις να βρεις άλλη παρέα. Ποια είναι η ερώτηση;
__________________
7.
Αγαπητή Α.μπα,
νιώθω πως έχω παρεξηγήσει κάποια πράγματα για το σεξ. Συγκεκριμένα, αν με το αγόρι μου κάνουμε κάποια στάση- π.χ που δεν κοιταζόμαστε- αυτομάτως κάνω τη σκέψη ότι τώρα σκέφτεται μόνο το σώμα μου και ξενερώνω, σαν ο έρωτας να γίνεται ωμό σεξ. Γενικότερα ,μου φέρεται τέλεια και στοργικά και το θέμα νιώθω πως είναι καθαρά δικό μου. Μήπως εντοπίζεις το προβληματικό σημείο στο συλλογισμό μου και μου το πεις να το δω κι εγώ?
Έχεις παρατηρήσει και άλλα προβλήματα μνήμης στον φίλο σου; Μήπως κάνει άλλα περίεργα, όπως να βάζει την οδοντόβουρτσα του στο ψυγείο; Γιατί αν όταν δεν βλέπει πρόσωπο ξεχνάει με ποια κάνει σεξ, είναι για νευρολόγο, το συντομότερο.
Μήπως εντοπίζεις τώρα λίγο καλύτερα το προβληματικό σημείο στο συλλογισμό σου;
Μάλλον όχι. Λοιπόν, έχεις ενσωματώσει με πολύ γερές ρίζες την πατριαρχική αντίληψη ότι για τις γυναίκες το σεξ είναι βρώμικο και ανήθικο αν δεν πεθαίνουν από έρωτα ή αν δεν είναι ο στόχος της επαφής να γεννηθεί μωρό. Για διασκέδαση απαγορεύεται να γίνεται, και καλύτερα να μην τους αρέσει και πάρα πολύ γενικότερα – εξαιρέσεις κάνουμε αν υπάρχει ένας απίθανος, μονογαμικός και τρυφερός έρωτας από πίσω, με «στοργή», που λες κι εσύ. Όταν νιώθεις ότι ο «έρωτας» λείπει (έχοντας ενσωματώσει και όλα τα κινηματογραφικά στερεότυπα περί του τι είναι ρομαντικό, τρυφερό και τα λοιπά), ξενερώνεις γιατί νιώθεις να υποβιβάζεσαι.
Ναι, το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου, αλλά αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι έχεις τον απόλυτο έλεγχο, άρα μπορείς και να το λύσεις. Δεν είναι ένας ο τρόπος για να το λύσεις, ούτε είναι εύκολη διαδικασία. Είναι βασικό όμως να ξέρεις γιατί σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι. Δεν ξέρω πώς θα διαλύσεις μέσα σου τη σκέψη ότι το σεξ είναι βρώμικο και εξαγνίζεται κακήν κακώς μόνο μέσα σε μια μονογαμική σχέση όλο έρωτα, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις.