__________________
1.
Αγαπητή Α,μπά,
έχω μια συνήθεια όταν γνωρίζω ανθρώπους να τους κατατάσσω αμέσως σε καλούς και κακούς. Αυτό το κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με το που δω κάποιον και μιλήσουμε για ένα λεπτό τον τοποθετώ κατευθείαν εκεί που νομίζω στο μυαλό μου. Το να μπει κάποιος στο "κουτί" κακός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κακός άνθρωπος, απλά αναγνωρίζω κατευθείαν ότι μπορεί να μην ταιριάζουμε απόλυτα ή ότι μπορεί να μου πάρει πολύ χρόνο να έρθουμε κοντά. Επίσης δεν σημαίνει ότι τον απομακρύνω από την ζωή μου ή αρνούμαι την συναναστροφή μαζί του, απλά μπορεί να μην κάνουμε κολλητή παρέα. Σχεδόν πάντα οι άνθρωποι στο μυαλό μου δεν αλλάζουν από το "καλός" στο "κακός" με ελάχιστες εξαιρέσεις μέχρι τώρα. Απλά θέλω να μάθω αν το κάνεις και εσύ και να ακούσω σχόλια.- κακιασμένος σκύλος
Δηλαδή αποφασίζεις μέσα σε λεπτά αν συμπαθείς κάποιον ή όχι. Ναι, όλοι αυτό κάνουμε, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Είναι μυστήρια αυτά, κάπως σαν τους έρωτες. Αναγνωρίζουμε βλέμματα, κινήσεις, και καταλαβαίνουμε ποιοι είναι της δικής μας φυλής και ποιοι κάποιας άλλης. Αυτό που δεν χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, είναι οι λέξεις «καλός» και «κακός». Νομίζω ότι είναι υπερβολικά έντονες για αυτό που τελικά είναι συμπάθεια ή αντιπάθεια.
__________________
2.
Γεια σου Αμπα μου. Σε διαβάζω φανατικά αλλά ντρεπόμουν μέχρι τώρα να σου γράψω. Αλλά με όλα αυτά που διάβαζω, λέω δε βαριέσαι ας πώ και γω τον πόνο μου. Ήμουν ερωτευμένος, τρελά ερωτευμένος, με μια κοπέλα απο τα 17 μου και για πολύ καιρό έπειτα. Έκανα ό,τι μπορούσα για να σπουδάσουμε στον ιδιο τόπο, αλλά δεν ήρθαν όπως έπρεπε τα πράγματα. Ισως δεν με αγαπούσε όσο εγώ, ίσως δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνα, ίσως να ήταν και όλα στο νου μου. Γνώρισε έναν νεαρό λοιπον εκεί, καλό παιδί και εδω και χρόνια είναι μαζί. Εμείς μείναμε φίλοι, αλλά άργησα να το ξεπεράσω. Επεισα τον εαυτό μου ότι είχα ξεκολλήσει πλέον και πράγματι το είχα καταφέρει κάνοντας μια πολύ καλή σχέση, μέχρι που πρόσφατα, μου πρότεινε να γίνω ο κουμπάρος της, αν και όταν θα παντρευτούν, γιατι λέει δεν εμπιστεύεται άλλον άνθρωπο περισσότερο και της έχω σταθεί κτλ. Και σε ρωτώ τώρα, να το πιω και αυτό το ποτήρι και να τους περάσω και τα στέφανα ή θα φανώ πολύ αντικοινωνικός και παράξενος αν δεν το κάνω? Είναι μια ευκαιρία για να ξεκολλήσω οριστικά βλέποντάς την νυφούλα στο πλευρό του άλλου ή μια αφορμή για να ξανακολλήσω μόνιμα? (γιατί η κουμπαριά λύνεται μόνο με το διαζύγιο). Τι θα γίνει με αυτα τα απωθημένα? ΥΣ Σουηδία έχουμε γίνει πια-Wannabe-κουμπάρος
Έχεις απωθημένο ή όχι; Δεν κατάλαβα. Το ξεπέρασες βρε παιδί μου τελικά – δεν ενδιαφέρει αν σου πήρε καιρό ή όχι, αν αυτή τη στιγμή είσαι εντάξει έχει σημασία. Επειδή έστειλες ερώτηση, και επειδή ένιωσες την ανάγκη να περιγράψεις όλη την προϊστορία, μου φαίνεται ότι δεν το έχεις ξεπεράσει εντελώς, και αν είναι έτσι, η γνώμη μου είναι ότι είναι πάρα πολύ κακή ιδέα να γίνεις κουμπάρος. Θα την δεις παντρεμένη είτε την παντρέψεις αυτοπροσώπως είτε όχι, δεν χρειάζεται να ξύνεις την πληγή σου για να δεις πόσο ματώνει. Γιατί να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου έτσι;
Άσε τον γάμο και την κουμπαριά, αυτό είναι δευτερεύον ζήτημα. Αν δεν έχεις ξεκολλήσει από τον έρωτα των 17 ετών, κάτι κάνεις λάθος. Τι ακριβώς πρέπει να ξεπεράσεις; Μας τα μασάς και αυτό είναι πολύ κακό σημάδι. Τα φτιάξατε ποτέ ή όχι; Ξέρει τι αισθανόσουν ή όχι; Έφαγες ποτέ επίσημη χυλόπιτα ή όχι; Είναι όλο μέσα στο κεφάλι σου ή όχι; Κοίτα να τα απαντήσεις αυτά και να αποδεχτείς ότι ζεις στο παρόν, γιατί μόνο αυτό έχεις. Όχι, δεν είναι αυτή τόσο τέλεια. Εσύ φταις που δεν έχεις ξεκολλήσει, αν δεν έχεις ξεκολλήσει, και χάνεις τη ζωή σου για μια ιδέα, και άλλη ζωή δεν έχεις. Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;
__________________
3.
Λένα μου, είμαι πολύ καχύποπτος με τους ψυχολόγους. Τον ρωτάω-τον συγκεκριμένο - τι διαταραχή έχω ακριβώς και δεν μου λέει, μετά από 1 χρόνο και 3 μήνες. Αντιδρώ πολύ αρνητικά σε αυτό που λένε ότι αυτό είναι ένα στάδιο θυμού που θα μου κάνει καλό αν παραμείνω στη θεραπεία. Επίσης, πιστεύω ότι μέρος των ατόμων που συνεχίζουν και συνεχίζουν να πηγαίνουν σε ψυχολόγο αυθυποβάλλονται. Τι πιστεύεις;- Νίκος
Πιστεύω ότι αυτά που γράφεις πρέπει να τα πεις στον ψυχολόγο σου. Δεν έχει σημασία τι κάνουν κάποιοι από αυτούς που πάνε σε ψυχολόγο, ούτε τι πιστεύω εγώ. Η δική σου ζωή έχει σημασία, και η δική σου εξέλιξη και θεραπεία, μαζί με τον άνθρωπο που επέλεξες. Αν δεν είσαι εσύ προσωπικά ευχαριστημένος από τη θεραπεία σου, δεν φταίει ολόκληρος ο κλάδος.
Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι λόγοι για να μην σου λέει τι πιστεύει για σένα. Μπορεί να μην έχεις κάποια διαταραχή, μπορεί να μην έχει αποφασίσει, μπορεί να πιστεύει ότι αυτή η πληροφορία δεν θα σε βοηθήσει σε αυτή τη φάση, πάντως δεν είναι απόδειξη για κάτι.
Αυτό το «αυθυποβάλλονται» δεν το κατάλαβα. Αυθυποβάλλονται ώστε τι; Να τους βοηθήσει η θεραπεία; Μα τον εαυτό σου δεν πρέπει να υποβάλεις για να αλλάξεις; Ακόμα κι έτσι να είναι, εκούσιο και ασυνείδητο, γιατί είναι κακό; Θα προτιμούσες να σε θεραπεύσει κάποιος με την μαγική του θέληση; Ή με την επιβολή του; Δεν είναι χειρότερο αυτό;
__________________
4.
"Είμαι άντρας. Έχω πάει με αρκετές δεκάδες (σε λίγο καιρό θα φτάσω την εκατοντάδα) γυναίκες, από την κάθε αρθρογράφο, την κάθε pr σε μαγαζί της Γλυφάδας μέχρι και την κάθε φρεσκοπαντρεμένη και μη «αφοσιωμένη και πιστή» γυναίκα/σύντροφο στον άντρα/σχέση της, και έχω παρατήσει ακόμα περισσότερες με δράματα κτλ ξέρεις. Έχω χωρίσει πολλά ερωτευμένα ζευγάρια αλλά έχω ενώσει και πολλά –στα χωρίσματα- ζευγάρια. Διαβάζω ότι σχεδόν όλες ψάχνουν αυτό τον τύπο άντρα που θα τις κάνει να χάσουν το μυαλό τους, τον καλό φλερτατζή, τον χιουμορίστα, τον έτσι, τον γιουβέτσι, το γοητευτικό, τον τέλειο εραστή, τον ξεχωριστό, τον «ελάχιστο», τον ψύλλο στ' άχυρα, το γουρούνι, τον αναίσθητο κτλ. Πρέπει να καταλάβουν ότι ο σκοπός μας είναι να κάνουμε μόνο σεξ και τίποτα παραπάνω με μια κοπέλα. Ο λόγος είναι απλός: όταν έχεις τόσες πολλές επιλογές επειδή το 'χεις, δεν μπορείς να μείνεις σε μία. Υπάρχουν πάαααρα πολλά αξιόλογα παιδιά που δεν το 'χουν τόσο, αλλά είναι για κάτι σοβαρότερο. Οπότε μην κλαίγεστε όταν σας παρατάμε και μη μας πρήζετε για κάτι παραπάνω ενώ ξέρετε από την αρχή τι άτομα είμαστε. Ο καθένας να παίρνει τις ευθύνες του. Αποφασίστε τι πραγματικά θέλετε από έναν άντρα και πάρτε μόνο αυτό που θέλετε, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. "
Γειά σου α, μπα.
Πέτυχα τις προάλλες το πιο πάνω γράμμα σε ένα blog και θα ήθελα πολύ τη γνώμη σου γι αυτό το παραλήρημα ναρκισισμού. Νομίζω διαβάζοντάς το στράβωσε λίγο το στόμα μου. Ίσως αρκετοί άνδρες σήμερα να σκέφτονται μ΄αυτό τον τρόπο, αλλά να μην έχουν την ανάγκη να το γράψουν και να το δημοσιεύσουν. Όντως, το sex είναι τόσο εύκολο πιά, ή απλά επαναλαμβάνω κλισέ του ανωτέρω μυρηκαστικού?- καμένη
Δεν θα βιαζόμουν να τον χαρακτηρίσω νάρκισσο. Πράγματι, οι άντρες που έχουν πολλές προσφορές ενθαρρύνονται ιδιαιτέρως από την κοινωνία να πάνε με πολλές γυναίκες. Σχεδόν πιέζονται να λειτουργήσουν έτσι. Οπότε έχουν και την ευκαιρία, και την ευλογία των υπολοίπων. Δεν ρισκάρουν απολύτως τίποτα. Γιατί να μην είναι πολυγαμικοί; Από την άλλη, οι γυναίκες αναζητούν ιδιαιτέρως τους άντρες που αρέσουν γιατί έχουν μάθει να αυτοπροσδιορίζονται μέσα από την αντρική ματιά και είναι πρόθυμες να συμμετέχουν σε διαγωνισμό με άλλες γυναίκες για το «ποια είναι η πιο ικανή να τον κερδίσει». Όλοι παίζουν τον ρόλο τους, όπως έχει επιβληθεί εδώ και αιώνες, σαν κουρδισμένα στρατιωτάκια.
Τα προβλήματα τα έχουν οι όμορφες γυναίκες που έχουν πολλές προσφορές, αλλά το άγρυπνο μάτι της κοινωνίας παραμονεύει για να δει αν θα υποκύψουν. Αυτές, τι κάνουν;
Υ.Γ. Τι είδους ερώτηση είναι το «το σεξ είναι τόσο εύκολο πια»; Θα έπρεπε να είναι δύσκολο; Γιατί; Αυτό το απίθανο θέσφατο είναι που μας έχει φάει τα σωθικά κάτι χιλιάδες χρόνια τώρα, και για να κλείσω με ένα επίκαιρο κλισέ, γι' αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
__________________
5.
αμπα μικρή έτρωγα χαρτί.
Απ' τα τετράδια μου, υγείας, απο διαφημιστικά φυλλάδια κλπ. Η πρώτη μου ανάμνηση απο αυτή τη συνήθεια είναι σε ηλικία περίπου 6 ετών, ενώ σταμάτησα γύρω στα 14. Όταν λέω σταμάτησα εννοώ οτι δεν τρώω πια σελίδες ολόκληρες συστηματικά, αλλά μια φορά στο δίμηνο μπορεί να τσαλακώσω ενα post it πχ και αντί να το πετάξω να το φάω. Υποθέτω η περιέργεια με έκανε να δοκιμάσω την πρώτη φορά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μου έγινε συνήθεια για τόσα χρόνια και πως γίνεται να μην επηρεάζει τον οργανισμό μου. Έχω ακούσει για διαταραχή στην οποία άνθρωποι καταναλώνουν μη βρώσιμα αντικείμενα όπως μέταλλο, σαπούνι κλπ. Είναι το ίδιο; Πρέπει να απευθυνθώ κάπου;
ΥΓ τώρα είμαι 22 ετών.- w
Διάβασε αυτό και αυτό και αυτό και πήγαινε σε έναν ψυχίατρο που ξέρει από διαταραχές διατροφής, καλύτερα σε ένα νοσοκομείο για να σου κάνουν πιο γενικές εξετάσεις. Το θέμα που έχεις πάντως είναι ιατρικό, και είναι παρακινδυνευμένο να ζητάς συμβουλές στο ίντερνετ. Αν έχεις αμφιβολίες, πήγαινε σε έναν παθολόγο.
__________________
6.
Γεια σου Α,μπα! Μήπως μπορείς να κάνεις ένα τοπ 10 με τις αγαπημένες σου σειρές (όχι μόνο φετινές, αλλά γενικά) ;- nate
Έχουν πλάκα οι λίστες: είναι κάπως τυχαίες, γιατί κάθε φορά ο καθένας θυμάται κάτι άλλο που το άρεσε, και ούτε με τη δική του λίστα δεν συμφωνεί μετά από τρεις μέρες, και οι άλλοι την παίρνουν στα σοβαρά λες και είναι Διακήρυξη Ανεξαρτησίας χαραγμένη πάνω σε πέτρα και εκνευρίζονται που η δική τους αγαπημένη σειρά είναι σε λάθος θέση ή λείπει. Το καλύτερο είναι το σχόλιο «ξέχασες το τάδε». Όχι, δεν το ξέχασα. Μπορεί να μη μου αρέσει, ή μπορεί να μη μου αρέσει αρκετά ώστε να μπει στη λίστα. Δεν έκανα δεκάδα γιατί έπαθα κρίση άγχους που δεν χωρούσαν όλες, και μικρή εισαγωγή: δεν έχω δει τα Sopranos, το Wire, και το Six Feet Under. Πολλά δεν έχω δει, αλλά αναφέρω αυτά τα τρία επειδή νομίζω ότι αν τα είχα δει, θα ήταν στη λίστα. To Game of Thrones δεν είναι στη λίστα επειδή δεν μου αρέσει. Το ίδιο ισχύει και για το Breaking Bad. Το αυτό και για το Sons of Anarchy. Don't hate me, που είχε πει και ο Burger στην Carrie Bradshaw.
1. Seinfeld
2. Mad Men
3. Arrested Development
4. Curb your enthusiasm
5. House of Cards
6. Dexter (αν δεν είχε αυτό το επονείδιστο φινάλε, θα ήταν τρίτο στη σειρά)
7. Louie
8. Blackadder
9. Freaks and geeks
10. The Office (UK)
11. The Flight of the Conchords
12. Married with children
13. Good Wife
14. Sex and the City
15. Simpsons
16. My so-called life
17. Friends
18. Gilmore Girls
19. Beverly Hills 90210
20. House
__________________
7.
Αγαπητή α μπα....διαβάζω πολύ συχνά την στήλη σου και σου δίνω συγχαρητήρια για τις λογικές απαντήσεις που δίνεις. Θέλω την. βοήθεια σου...έχω πρόβλημα με την οικογένεια μου. Δεν μου αναγνωρίζουν ελευθερίες και ιδιωτική ζωή....κάθε φορά π δεν αρέσει στον πατέρα μου κάτι που γίνεται νευριαζει πολύ... Με χτυπάει... Πάντα το έκανε. από το δημοτικό όταν δεν έπαιρνα 10/10 στην ορθογραφία μέχρι και το λυκειο..κάποιοι κοντινοι μ άνθρωποι μου πρότειναν να του μιλήσω. Το έχω προσπαθήσει απλά δεν ακουει..η τουλάχιστον χαλαρωνει η κατάσταση για λίγο καιρό κ μετά αν έχει νεύρα κ γίνει έστω μ το παραμικρό μας ακούει όλη η οικοδομή.. η μητέρα μου παίζει ρόλο πιο πολύ παθητικό. Η ίδια είναι ανεργη κ δεν μπορεί λέει να αντιτεθει λέει σ αυτά π λέει ο πατέρας μου καθώς εξαρτάται πλήρως οικονομικά απο αυτόν και θέλει ν μας εξασφαλίσει μια άνετη ζωή οπως έχουμε τωρα. Είμαι σε αδιέξοδο καθώς κ 18 να γίνω δεν θα μ αφήσουν να σπουδασω σε άλλη πόλη κ ήδη νιώθω πως χάνω πολλά.... Σε εμπειρίες και σε παρέες.... Τα παιδιά με προσπερνανε καθώς δεν μπορώ ν ακολουθήσω το πρόγραμμα τους.Τι να κάνω ?Επιπλέον νιώθω πληγωμενη κ απογοητευμένη κάθε φορά π κοιτάω τα σημάδια στα χέρια και τα πόδια μου...κάποια βράδια π γίνονται φασαριες στο σπίτι( κυριως για το πόσο αντιδραστικη είμαι και ποιος φταίει γι αυτό) και φοβάμαι...
Γλυκό μου παιδί, υπάρχουν πολλές γραμμές βοήθειας με ειδικούς ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει και μπορούν να σε βοηθήσουν. Είσαι παιδί, χρειάζεσαι καθοδήγηση και προστασία. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι μιλώντας του, δεν είναι αυτό βάρος που μπορείς να σηκώσεις στους ώμους σου, δεν είναι δική σου η ευθύνη. Μπορείς να πάρεις στο 1056 που λειτουργεί σε 24ωρη βάση, ή στο 11525 που λειτουργεί καθημερινές 9 με 9 το βράδυ. Υπάρχει ολόκληρος ο κατάλογος εδώ. Πάρε σε κάποια από αυτές τις γραμμές, όσο πιο σύντομα γίνεται. Φρόντισε να το κάνεις χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να σε ακούσουν οι γονείς σου. Αν διαβάζεις, στείλε μας μήνυμα να μας πεις τι έγινε. Όλοι αγωνιούμε να μάθουμε αν είσαι καλά.