Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Για την Ηριάννα και τον Περικλή

Η αίτηση αναστολής εκτέλεσης ποινής των δύο κατηγορούμενων για συμμετοχή στους ΣΠΦ απορρίφθηκε, παρά την πανθομολογούμενη ανεπάρκεια αποδεικτικών στοιχείων. Η νομικός και αρχισυντάκτρια του ηλεκτρονικού περιοδικού «Νόστιμον Ήμαρ», έχοντας παρακολουθήσει εξαρχής στενά την υπόθεση που τόσες αντιδράσεις ξεσήκωσε, σχολιάζει σχετικά

Για την Ηριάννα και τον Περικλή

«Με την απόφαση του Πρωτόδικου δικαστηρίου που καταδίκασε την Ηριάννα Β.Λ. και τον Περικλή Μπ. σε κάθειρξη 13 ετών χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα, να κατατίθεται καθαρογραμμένη μόλις την Παρασκευή 14 Ιουλίου- στην εκπνοή δηλαδή της προθεσμίας πριν την εκδίκαση του αιτήματος αναστολής- τη Δευτέρα 17 Ιουλίου , το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών Αθήνας, με πλειοψηφία 3-2, απέρριψε την αίτηση και των δύο για αναστολή εκτέλεσης της ποινής.


Η απόφαση λοιπόν περί ''ενοχής'' είχε παρθεί την 1η του Ιούνη. Ενάμιση μήνα μετά, την προκλητική για την κοινωνία αυτή απόφαση ήρθε να επισφραγίσει μια οριακή απόρριψη. Την 17η του Ιουλίου συζητείτο μόνο η εξέταση αναστολής της ποινής. Ο Περικλής και η Ηριάννα δεν είναι ένοχοι, όπως πολλοί έσπευσαν να πουν μετά την ανακοίνωση της απόρριψης. Το Εφετείο που θα εξετάσει ξανά τα πραγματικά περιστατικά για την απόφαση της αθώωσης δεν έχει ακόμη οριστεί. Σκοπός ήταν να μείνουν οι δύο άνθρωποι εκτός φυλακής μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό.


Αξίζει να σημειωθεί ότι το ζήτημα αναστολής των ποινών έχει ιδιαίτερη αξία για το κράτος δικαίου. Ο κατηγορούμενος υποβάλλεται σε μια εντόνως βίαιη διαδικασία με την ίδια την διενέργεια της δίκης. Η παραμονή σε κατάστημα κράτησης μέχρι την τελική απόφαση της ενοχής ή αθώωσής του- αν δεν υπάρχει ζήτημα επανάληψης επικίνδυνης πράξεως ή διαφυγής από τη χώρα- είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την ψυχική υγεία, δεν προάγει την εξέλιξη και τον πραγματικό σωφρονισμό , αλλά ούτε βοηθά την ήδη υπάρχουσα συμφόρηση στις φυλακές. Ας μη μας διαφεύγει επίσης ότι η αναστολή της ποινής φυλάκισης, δεν αποτελεί επιείκεια, αλλά είναι ίση με την ποινή της άμεσης φυλάκισης, με τη μόνη διαφορά ότι η έκτιση της ποινής γίνεται στο σπίτι του κατηγορούμενου.

Η συγκεκριμένη απόρριψη ήρθε να επισφραγίσει ένα τεράστιο σφάλμα για τη δικαιοσύνη που ήταν η ίδια η καταδίκη, χωρίς καμία επιβαρυντική για τους κατηγορουμένους μαρτυρία, που αντίκειται στις μέχρι πρότινος αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων. Είναι μια οριακή κι επικίνδυνη απόφαση που δεν τιμά κανένα δικαστικό λειτουργό, ούτε αποκαθιστά το κοινό περί δικαίου αίσθημα.


Στις 17 Ιουλίου λοιπόν εξετάστηκε το αν οι δύο νέοι είναι επικίνδυνοι στο να τελέσουν εκ νέου αδικήματα παρόμοια με αυτά για τα οποία κατηγορούνται (να σημειωθεί εδώ ότι κανένα από αυτά τα αδικήματα δεν στοιχειοθετείται από πουθενά να έχει διαπραχθεί) και αν όπως ορίζεται από το σωφρονιστικό κώδικα προκαλεί βλάβη στη συνέχεια της ζωής τους η παραμονή στη φυλακή. (π.χ αν κάποιος έχει μια επιχείρηση που χωρίς αυτόν, αυτή θα κλείσει, θεωρείται σπουδαίος λόγος για να γίνει δεκτή η αίτηση ή ένας σοβαρό πρόβλημα υγείας καθιστά συνήθως δεκτή την τελευταία).


Στην παρούσα περίπτωση, την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης πρότεινε αρχικά ο εισαγγελέας, ο οποίος «είδε» την τέλεση «νέων παρόμοιων αδικημάτων» από την Ηριάννα και δε θεώρησε ότι η παραμονή της στη φυλακή θα στερήσει κάτι από τη ζωή της και την καριέρα της στο Πανεπιστήμιο, αφού τα πρώτα χρόνια μιας διατριβής δεν είναι τόσο σημαντικά. Όσο για τον Περικλή το σοβαρό πρόβλημα υγείας του και η παραμονή του σε ένα κελί με άλλα 60 άτομα δεν φάνηκε λόγος σοβαρός για τους δικαστές, ούτε τα σχέδια που ο 33χρονος κάνει για ένα νέο ξεκίνημα.


Η συγκεκριμένη απόρριψη ήρθε να επισφραγίσει ένα τεράστιο σφάλμα για τη δικαιοσύνη που ήταν η ίδια η καταδίκη, χωρίς καμία επιβαρυντική για τους κατηγορουμένους μαρτυρία, που αντίκειται στις μέχρι πρότινος αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων. Είναι μια οριακή κι επικίνδυνη απόφαση που δεν τιμά κανένα δικαστικό λειτουργό, ούτε αποκαθιστά το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Καμία ειρήνευση δεν ήρθε εχθές στην κοινωνία με τον Περικλή και την Ηριάννα να γυρνούν ο καθένας στο δικό του κελί, φρουρούμενοι από στρατιά ανδρών της αντιτρομοκρατικής με οπλοπολυβόλα.


Ο κώδικας ποινικής δικονομίας προβλέπει τη δυνατότητα υποβολής νέας αίτησης, εντός μηνός, που θα κριθεί από το ίδιο δικαστήριο, ευτυχώς (;) με άλλη σύνθεση. Η δικονομική προθεσμία για νέο αίτημα αναστολής,τοποθετείται το νωρίτερο στις αρχές του Οκτώβρη, πράγμα που σημαίνει παράταση της αγωνίας και του εγκλεισμού τουλάχιστον δυόμιση μήνες».

________

*Η Μαρία Παρέντη είναι νομικός και αρχισυντάκτρια του ηλεκτρονικού περιοδικού «Νόστιμον Ήμαρ»