ανάβαν φώτα
στις βεράντες

κι η ψυχή μου

ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα

μ’ ένα προχώρημα της άνοιξης

δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι

τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν’ ανοίγει
/σαν τα λουλούδια/
και τους στίχους να καρπίζει

όχι

καρδιά μου

τόση ευτυχία

N.A. Aσλάνογλου 
Το βράδυ