Η Αγκάθα Κρίστι γεννήθηκε στο Torquay του Devon, στο οποίο έμεινε πιστή μέχρι το θάνατό της το 1976. Δεν ήταν μόνο το καταφύγιο της, ήταν και η τοποθεσία που της έδινε έμπνευση για τις ιστορίες της. Σύμφωνα με την ίδια, όλοι οι λόφοι του Devon έχουν ακριβώς το σχήμα που πρέπει.
Όσο ζούσε είχε ένα σπίτι στο Devon. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ήταν το Greenway, ένα κομψό κτίσμα σε κρεμ χρώμα γεωργιανού ρυθμού, πλαισιωμένο από μεγάλα δέντρα και κήπους που έφταναν μέχρι τον ποταμό Dart. Η κατοικία μαζί με τους κήπους αγοράστηκε το 1938, όταν είδε ένα σπίτι προς πώληση, αυτό που περιγράφει στην αυτοβιογραφία της ως «ένα σπίτι που η μητέρα μου πάντα έλεγε, κι εγώ συμφωνούσα, ότι ήταν το πιο τέλειο από όλα τα σπίτια που υπήρχαν στο Devon."
Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να πάει να ρίξει μια ματιά. Το Greenway ήταν όσο μαγικό θυμόταν, και ο σύζυγός της, Max Mallowan περιέγραψε την τοποθεσία ως «ειδυλλιακή». Η Κρίστι ζήτησε να μάθει την τιμή και δεν μπορούσε να πιστέψει την απάντηση, νομίζοντας ότι άκουσε 16.000 λίρες αντί για 6.000, όμως η τιμή ήταν πράγματι 6.000. Το ζευγάρι έφυγε συζητώντας με ενθουσιασμό. «Είναι απίστευτα φτηνό», είπε η Αγκάθα, «είναι 33 στρέμματα, δε φαίνεται να είναι σε κακή κατάσταση, το μόνο που χρειάζεται είναι διακόσμηση, αυτό είναι όλο.»
Η Κρίστι ζήτησε από έναν νεαρό αρχιτέκτονα, τον Guildford Bell, να το δει για να πει τη γνώμη του. Η συμβουλή του ήταν να γκρεμίσει την προσθήκη βικτωριανού ρυθμού που υπήρχε στο πίσω μέρος. Θα γινόταν, είπε, ένα καλύτερο σπίτι, πιο ανάλαφρο. Κι έτσι, ακολουθώντας τις συμβουλές του, στις 28 Οκτωβρίου του 1938 η Αγκάθα Κρίστι αγόρασε το Greenway. Ασχολήθηκε εντατικά με τις αλλαγές και την ανακαίνιση, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στα μπάνια. Σε μια από τις επισκέψεις της συνόδεψε τον αρχιτέκτονα και του είπε «θέλω ένα μεγάλο μπάνιο και θέλω και ένα μεγάλο περβάζι γιατί μου αρέσει να τρώω μήλα.»
Το Greenway ήταν γνωστό για τη φιλοξενία του και για τα συνεχόμενα πάρτι. Οι καλεσμένοι απολάμβαναν ιδιαίτερη ελευθερία. Το γκονγκ χτυπούσε την ίδια ώρα για πρωινό αλλά οι επισκέπτες είχαν την ευχέρεια να κατέβουν όποια ώρα ήθελαν. Και μετά το πρωινό η Αγκάθα έλεγε «ο καθένας σ' αυτό το σπίτι κάνει ακριβώς αυτό που του αρέσει. Οι περισσότεροι από εμάς το πρωί παίζουμε κρίκετ.»
Το Greenway σήμερα είναι ανοιχτό στο κοινό.
Η Αγκάθα Κρίστι αγαπούσε τις βόλτες, τα φίνα αντικείμενα και το καλό φαγητό, και τα κέρδη από τη συγγραφή της επέτρεπαν να απολαμβάνει όλα όσα της άρεσαν. Αυτό που αγαπούσε περισσότερο από τα προϊόντα του αγαπημένου της Devon ήταν το Devonshire cream, ή Devon cream, μια πηχτή κρέμα που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και διάσημη. Πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι η καλύτερη κρέμα που υπάρχει στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά είναι δύσκολο να ξέρουμε, γιατί δεν εξάγεται – για την ακρίβεια δεν υπάρχει έξω από το Devon. H παχιά αυτή κρέμα παρασκευάζεται ζεσταίνοντας έμμεσα πλήρες αγελαδινό γάλα (με ατμό ή με μπεν μαρί) και στη συνέχεια αφήνοντάς το να κρυώσει αργά σε ρηχά σκεύη. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας η κρέμα του γάλακτος ανεβαίνει στην επιφάνεια δημιουργώντας «θρόμβους», κι έτσι ονομάζεται και clotted cream. Η κρέμα αυτή αποτελεί ένα ουσιαστικό μέρος ενός cream tea.
Κατά περιοχές υπάρχουν διαφορές για το πώς πρέπει να τρώγεται ένα cream tea. Η μέθοδος του Devon είναι να κόψει κανείς το scone στα δύο, να αλείψει κάθε κομμάτι με την κρέμα και να βάλει από πάνω μαρμελάδα φράουλα. Παραδοσιακά τα scones πρέπει να είναι ζεστά και η μαρμελάδα πρέπει να είναι οπωσδήποτε φράουλα. Δεν υπάρχει βούτυρο και το τσάι θα έπρεπε να σερβίρεται με γάλα.
Η αγάπη για το cream tea έχει υμνηθεί και από άγνωστο ποιητή (1853)
"Its orient tinge, like spring-time morn,
Or baby-buttercups newly-born;
Its balmy perfume, delicate pulp,
One longs to swallow it all at a gulp,
Sure man had ne'er such gifts or theme
As your melt-in-mouthy Devonshire cream."