Η Ρεμπέκα Ρούμπιν είναι μια «οικο-τρομοκράτης» που καταδικάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε πέντε χρόνια φυλάκισης.
Τι σημαίνει «οικο-τρομοκράτης;» Η αναλυτική απάντηση βρίσκεται στο πάρα πολύ καλό βιβλίο βιβλίο της Κάρεν Τζόι Φάουλερ " We Are All Completely Beside Ourselves".
Η σύντομη απάντηση είναι η εξής: η Ρούμπιν ήταν μέλος μιας ομάδας που δρούσε ως μέρος της Animal Liberation Front και της Earth Liberation Front. Ως μέλος αυτής της ομάδας παραδέχτηκε ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 ελευθέρωσε άλογα από τις εγκαταστάσεις του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ και έκανε απόπειρες εμπρησμού σε κτίρια της δασονομίας των ΗΠΑ, σε εργοστάσια επεξεργασίας ξυλείας και σε εγκαταστάσεις σκι στο Κολοράντο. Η ίδια και η ομάδα της είναι υπεύθυνες για 20 πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Αμερικής που προκάλεσαν ζημιές 40 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα κίνητρα της ίδιας και της ομάδας ήταν η αγάπη για τα ζώα και το περιβάλλον, και ο κίνδυνος στον οποίον έβαζαν ανθρώπους και η καταστροφή εγκαταστάσεων ήταν όχι μόνο αμελητέα, αλλά αναγκαία.
Το 2012 αποφάσισε να παραδοθεί μετά από χρόνια απομόνωσης τον Καναδά ως φυγάς. Ο δικαστής είπε ότι καταλαβαίνει την αγάπη της για τα ζώα και το περιβάλλον αλλά την καταδίκασε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, που ήταν η πιο επιεικής τιμωρία που είχε περιθώριο να δώσει, αλλά δεν σταμάτησε εκεί: μαζί με τη φυλακή όρισε και ανάγνωση δύο βιβλίων.
Το ένα είναι το "Nature's Trust" της Mary C. Wood και το άλλο είναι το «Δαυίδ και Γολιάθ» του Μάλκολμ Γκλάντγουελ. Η εκτίμηση του δικαστή ήταν ότι μέσα από αυτά τα βιβλία θα κατανοήσει ότι υπάρχει τρόπος να πολεμήσεις συστήματα που πιστεύεις ότι είναι άδικα χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις βία.
Όχι ότι είναι σίγουρος ότι αυτό αρκεί: όταν βγει από τη φυλακή θα χρωστάει περισσότερα από 13 εκατομμύρια δολάρια στο κράτος και θα χρειάζεται να κάνει ακόμη 200 ώρες κοινωνικής εργασίας.
Ποιος είναι ο Μάλκολμ Γκλάντγουελ;
Ο Γκλάντγουελ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει γράψει στο New Yorker, στη Guardian και στη Washington Post. Έγινε διάσημος με το βιβλίο του 200 the Tipping Point, στο οποίο εξηγεί με τον δικό του τρόπο την ξαφνική μείωση της εγκληματικότητας στη Νέα Υόρκη κατά τη δημαρχία Τζουλιάνι, σ' αυτό το βιβλίο γράφει για την περίφημη θεωρία των «σπασμένων παραθύρων». Το βιβλίο του έγινε μπεστ σέλερ στους New York Times και παρέμεινε στην κορυφή των πωλήσεων της Άμαζον για μια δεκαετία.
Έκτοτε έγραψε άλλα τέσσερα βιβλία, τα οποία έγιναν όλα μπεστ σέλερ και έχουν το ίδιο κοινό: ο Γκλάντγουελ επιχειρεί να εξηγήσει φαινόμενα που έχουμε δεχτεί ως δεδομένα με έναν απροσδόκητο τρόπο που δεν έχουμε σκεφτεί, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που απέκτησε ως δημοσιογράφος: εκθέσεις, συνεντεύξεις και τη μέθοδο του ρεπορτάζ.
Τα πράγματα πήγαιναν καλά μέχρι το τελευταίο του βιβλίο, που είναι το Δαυίδ και Γολιάθ. Ενώ όλα τα προηγούμενα παρουσιάζουν τρομερό ενδιαφέρον και πραγματικά μια νέα οπτική, το τρικ το στην τελευταία του απόπειρα είναι τόσο τραβηγμένο που το βιβλίο είναι ασυνάρτητο και πείθει, σύμφωνα με την εφημερίδα the New Republic, «λιγότερο και από ένα fortune cookie σε κινέζικο εστιατόριο.»
Πριν καταδικάσουμε τον δικαστή και τον ίδιο τον Γκλάντγουελ, διαβάστε τα δύο του βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, «Η δύναμη της διαίσθησης» και «οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν». Ειδικά το δεύτερο θα σας αναγκάσει να παραδεχτείτε ότι ο λόγος που δεν ξεχωρίσατε ή δεν γίνατε αυτό που έπρεπε να γίνεται δεν οφείλεται στο ζώδιο, στα κυκλώματα ή στην κακή τύχη, αλλά κυρίως σε έλλειψη δουλειάς, πολλής, ασταμάτητης και επίμονης δουλειάς.