Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ιδομενέας, αυτός ο τραγικός ήρωας, λίγο πριν την πρεμιέρα

Οι φωτογραφίες από τις πρόβες την παραμονή της πρεμιέρας

Ιδομενέας, αυτός ο τραγικός ήρωας, λίγο πριν την πρεμιέρα

  

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας  ήταν βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα. Συμμετείχε και διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον Πόλεμο της Τροίας.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Ιδομενέας επέστρεψε στην Κρήτη σώος, χωρίς περιπέτειες στο δρόμο του. Από το Βιργίλιο  ωστόσο, μας παραδίδεται μια άλλη ιστορία. Επιστρέφοντας από τον πόλεμο, το πλοίο του έπεσε σε θύελλα. Ο Ιδομενέας τότε ορκίστηκε στο θεό Ποσειδώνα ότι αν έφτανε ζωντανός στην πατρίδα, θα θυσίαζε στο θεό όποιο ζωντανό ον αντίκρυζε πρώτο. Όταν γύρισε όμως, ο πρώτος που αντίκρυσε ήταν ο γιος του. Αρνούμενος να τον θυσιάσει, προκάλεσε την οργή των θεών, που έστειλαν λοιμό στη χώρα κι έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να τον εξορίσουν.

Ο γερμανός συγγραφέας Ρόναλντ Σίμελπφένιχ εμπνέεται από το μύθο και παίζει με την ιστορία και τις διαφορετικές τροπές που θα μπορούσε να έχει πάρει. Πλάθει μικρά επεισόδια με στέρεη μετα-δραματική βάση, σκάβει, ανασυνθέτει τον μύθο, αρχίζει, σταματά και ξαναρχίζει κατασκευάζοντας ένα επικό ποίημα, μία συμφωνία για ένα σύνολο ανθρώπων. Τι συνέβη πραγματικά αλλά και τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Μοίρα, αγάπη, ο φόβος του θανάτου. Το έργο του "Ιδομενέας" ανεβαίνει αύριο Κυριακή 20 και στις 21 και 22 Ιουλίου, στο Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραιώς 260 σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Μια ομάδα από εννέα άντρες και γυναίκες κάτω από το βλέμμα ενός πλήθους εκατό ανθρώπων, αφηγείται τις διαφορετικές εκδοχές που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, σχολιάζει, γλιστρά διστακτικά σε αυτά που ερευνά, εξετάζει και απορρίπτει. Μιλά εξ ονόματος των ηρώων, περνά από τον έναν στον άλλον, από το γενικό στο ειδικό και αντίστροφα, κρατώντας την αίσθηση ενός Χορού αρχαίου δράματος. Οι ηθοποιοί σκέφτονται δημοσίως επάνω σε αυτή την δίχως έλεος ιστορία. Συζητούν  πάνω στον φόβο του Θανάτου και τον Θάνατο, την Ενοχή, την Αγάπη και τον αφανισμό των άλλων ως προϋπόθεση της προσωπικής επιβίωσης. 

Δεν πρέπει να φοβάσαι, δεν πρέπει να φοβάσαι,πρέπει μόνο να κατέβειςστον πάτο της θάλασσαςστο κρύο... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου
Εκεί,μακριά, κάτι κουνιέται. Κάτι πλησιάζει αργά ...Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου
Γάμησέ με,μπορώ να σου χαρίσω άλλα παιδιά,σκότωσε το γιο μας... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου
Η θάλασσα στο σεληνόφως.Η φουσκοθαλασσιά φέρνει κάποια ερείπια των πλοίων.Η θάλασσα είναι γενναιόδωρη απόψε... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Δεν ήταν και τόσο μεγάλες οι διαφορές που είχαμε μαζί τους,θα έπρεπε όλα αυτά να μην είχαν συμβεί,δεν είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές των ανθρώπων,ώστε να μην μπορούν να ζήσουνούτε μαζί ούτε χώρια... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Eίμαι ο Ιδομενέας,νικητής και ναυαγός,κρέμομαιαπ’ τη ζωή... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Τα παιδιάθέλουν να ευτυχήσουν.Αυτό ήταν το σχέδιό τους... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Οι ερωτοχτυπημένοιμπλέχτηκαν σε κάτι,που τους υπερβαίνεικαι με το οποίο δεν έχουν καμία σχέση... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Καθώς το σώμα βουλιάζει αργά προς το βυθό,κι εσύ ανοίγεις τα μάτια σου, μέσα στο μαύρο νερό,για να μπορέσεις να δεις όλα τα ωραία πράγματα ... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Έτσι τελειώνει μια εποχή δεισιδαιμονίας.Ελευθερία... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Βρισκόμαστεστο όριομεταξύ δεισιδαιμονίαςκαι λογικής.Μπορεί κανείςνα εξηγήσει με τη λογική τον βίαιο θάνατο ενός ανθρώπου; ... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

Είμαι ο Ιδομενέας,νικητής και ναυαγός,κρέμομαιαπ’ τη ζωή... Φωτογραφία: Κική Παπαδοπούλου

 

 __________

Η ταυτότητα της παράστασης:

Μετάφραση: Έφη Ρευματά

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Ιωάννα Κουρμπέλα

Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά) Λευτέρης Βενιάδης, Παντελής Δεντάκης, Κλήμης Εμπέογλου, Ακύλλας Καραζήσης, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου, Αμαλία Νίνου, Γιάννης Νταλιάνης, Αλεξάνδρα Παντελάκη. Συμμετέχει πλήθος 100 ατόμων