«Όταν βλέπω κάποιον που είναι όμορφος και δεν το γνωρίζει, νιώθω την υποχρέωση να τον δείξω στον εαυτό του». Αυτά λέει η Ναν Γκόλντιν, μια από τις πιο σημαντικές Αμερικανίδες φωτογράφους που παρουσιάζει μέχρι τις 12 Ιουνίου μια σειρά φωτογραφιών που τραβήχτηκε εξ ολοκλήρου από το σπίτι της κατά τη διάρκεια της καραντίνας (2020-2021) και σηματοδοτεί μια επιστροφή στο πιο γνωστό έργο της.
Το θέμα των πορτρέτων αυτών είναι η συγγραφέας Thora Siemsen, που ενέπνευσε την Γκόλντιν να πάρει την κάμερα και να τεκμηριώσει ξανά την προσωπική της ζωή.
Αφηγούμενη τη γνωριμία τους στους ΝΥΤ η συγγραφέας και δημοσιογράφος Θόρα Σίμσεν λέει ότι συναντήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2019 στο Saluggi's, στην Τραϊμπέκα, όταν της έκανε συνέντευξη σχετικά με την επανέκδοση του βιβλίου της του 1993 «The Other Side» και την τελευταία της έκθεση στη Marian Goodman Gallery. Μίλησαν για ώρες και όταν η Θόρα επέστρεψε από τις οικογενειακές της διακοπές στο Κολοράντο, συνέχισαν να μιλούν ενώ η Γκόλντιν άρχισε να τη βάζει στο σύμπαν του κινηματογράφου με ταινίες των Χίτσκοκ και Βισκόντι.
Λίγο αργότερα όταν ξεκίνησε η καραντίνα η Θόρα μετακόμισε στο σπίτι της Γκόλντιν στο Κλίντον Χιλ και αποφάσισαν να περάσουν μαζί το lockdown. Όπως λέει, δίπλα στη διάσημη φωτογράφο ένιωθε ο εαυτός της: ενήλικη και ασφαλής.
Μέσα στον τρόμο και τους περιορισμούς λόγω της παγκόσμιας πανδημίας η Γκόλντιν κάνει ένα διαχρονικό πορτρέτο μιας φιλίας μέσα στον χώρο του σπιτιού της, παρουσιάζοντας τον νέο προσωπικό χώρο που δημιουργείται μέσα σε μια συνθήκη ηρεμίας και οικειότητας.
«Ήμουν πολύ τυχερή που η Θόρα ήρθε στη ζωή μου όταν το έκανε. Δεν είχα φωτογραφίσει κανένα άτομο εδώ και χρόνια» είπε η Γκόλντιν στην ίδια συνέντευξη.
Για πρώτη φορά στην καριέρα της η Γκόλντιν, που τα τελευταία 45 χρόνια δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες εικόνες του 20ού και του 21ου αιώνα, κάνει έγχρωμες εκτυπώσεις σε αλουμίνιο με ένα σώμα έργων από μια περίοδο δουλειάς, που το αποτέλεσμα ήταν απρόβλεπτο.
«Στην αρχή, η Θόρα φαινόταν πολύ ντροπαλή, αλλά τον περασμένο χρόνο την παρακολούθησα να γίνεται πιο θηλυκή. Για την έκθεση στη Νέα Υόρκη, στη Marian Goodman, σχεδιάζω ένα δωμάτιο φωτογραφιών της Θόρα με διάσπαρτες νέες εικόνες από το σπίτι μου. Πολλοί υποθέτουν ότι είμαστε ερωμένες και το θεωρώ κάτι που προέρχεται από ανθρώπους με περιορισμένη αντίληψη».
Η Γκόλντιν λέει ότι οι δυο γυναίκες βρίσκονται σε πολύ διαφορετικά στάδια της ζωής τους, αλλά βρήκαν κοινά πεδία στον εθισμό τους στο τάβλι, με το οποίο πέρασαν όλη την καραντίνα παίζοντας. «Βοηθάμε η μία να την άλλη να παραμένει νηφάλια και λογική».
Η έκθεση Memory Lost στην γκαλερί Marian Goodman στη Νέα Υόρκη παρουσιάζει μια σημαντική γκάμα ιστορικών έργων μαζί με δύο νέα κομμάτια βίντεο και το ντεμπούτο δύο νέων σειρών φωτογραφιών. Τεκμηριώνοντας μια ζωή ταυτόχρονα γνωστή και αναδιατυπωμένη, στο Memory Lost (2019-2021) οι πρόσφατα ανακαλυφθείσες αρχειοθετημένες εικόνες είναι επεξεργασμένες ξανά για να απεικονίζουν τη μνήμη ως ζωντανή και ως μάρτυρα εμπειρίας.
Αυτό το συναρπαστικό, όμορφο και στοιχειωμένο ταξίδι ξεδιπλώνεται μέσα από ένα σύνολο οικείων και προσωπικών εικόνων για να προσφέρει έναν οδυνηρό προβληματισμό για τη μνήμη και το σκοτάδι του εθισμού.
Για πρώτη φορά στην καριέρα της η Γκόλντιν, που τα τελευταία 45 χρόνια δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες εικόνες του 20ού και του 21ου αιώνα, κάνει έγχρωμες εκτυπώσεις σε αλουμίνιο με ένα σώμα έργων από μια περίοδο δουλειάς, που το αποτέλεσμα ήταν απρόβλεπτο. Η Γκόλντιν ανασύρει από τα αρχεία της μερικά από τα πιο συγκινητικά, προσωπικά και συγκλονιστικά έργα της καριέρας της.
Σε συνδυασμό με το Memory Lost, μια άλλη νέα δουλειά σε βίντεο, οι «Σειρήνες» (2019-2020), θα παρουσιαστεί στη North Gallery. Αυτή είναι η πρώτη δουλειά της Γκόλντιν που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από βιντεοσκοπημένα πλάνα –σκηνές από τριάντα από τις αγαπημένες της ταινίες– και συνοδεύεται από μια νέα σύνθεση από την παραγωγό Mica Levi. Απηχώντας το μαγευτικό κάλεσμα των σειρήνων από την ελληνική μυθολογία, που δελεάζουν τους ναυτικούς και βρίσκουν βίαιο θάνατο σε βραχώδεις ακτές, αυτό το έργο κυριολεκτικά υπνωτίζει με την υψηλή ευαισθησία και τον αισθησιασμό του.
H Ναν Γκόλντιν γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον και ξεκίνησε να φωτογραφίζει πολύ μικρή, μετά την αυτοκτονία της αδελφής της, για να διατηρήσει τις αναμνήσεις της. Έγινε γνωστή στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε τη σειρά φωτογραφιών με τους φίλους της και την «άγρια» ζωή τους. Τα έργα αυτά συμπεριλήφθηκαν στη γνωστή προβολή «The Ballad of Sexual Dependency».
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε να εκθέτει και εκτός της Αμερικής και συνέχισε να προκαλεί αίσθηση μέσα από τις αυτοπροσωπογραφίες της. Με τη δουλειά της διερευνά έννοιες όπως το φύλο και ο ορισμός της κανονικότητας.
Με την τεκμηρίωση της ζωής της και των φίλων που την περιβάλλουν, η Γκόλντιν έχει δώσει φωνή και ορατότητα στις κοινότητες μέσα στις οποίες έχει υπάρξει. Το 2017 σχημάτισε την ακτιβιστική ομάδα P.A.I.N. (Prescription Addiction Intervention Now) και διοργανώνει διαμαρτυρίες σε μουσεία, για τις φαρμακευτικές εταιρείες που πυροδότησαν την κρίση των οπιοειδών.
Όσο οικεία και αν φαίνεται σήμερα η ρεαλιστική ματιά της Ναν Γκόλντιν, υπήρξε η πρώτη που την ασπάστηκε δημιουργώντας μία ολόκληρη σχολή. Πλέον θεωρείται από τις ηγετικές φωτογράφους της εποχής μας και ιδιαιτέρως γνωστή στο ευρύ κοινό. Oι φωτογραφίες της μιλούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο για σχέσεις, έρωτα, φιλία και συναισθήματα. Οι αναδρομικές της εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί στα πιο γνωστά μουσεία όπως στο Whitney Museum of American Art, στο Pompidou (Παρίσι) και στο Reina Sofia (Μαδρίτη), ανάμεσα σε άλλα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση στην ιστοσελίδα της Marian Goodman Gallery, εδώ.