"Δεν υπάρχει αυτό που κάνει" έλεγε ο πιτσιρικάς δίπλα μου. "Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει" επαναλάμβανε συνεχώς. Και όμως, υπάρχει. Και υπάρχει σε τόσο μεγάλη ένταση, που του έχει δημιουργήσει εμπλοκή. Γιατί δεν είναι ούτε PlayStation, ούτε εικονική πραγματικότητα, ούτε κάποιο ψηφιακό τρικ. Είναι απόλυτα πραγματικό, απόλυτα αληθινό, απόλυτα επικίνδυνο και απόλυτα ξεχασμένο, από μια άλλη εποχή. Είναι ο "γύρος του θανάτου".
Ο ξεχασμένος ήρωας περιστρέφεται με την γέρικη Norton του. Ο ήχος του κινητήρα, με την δυνατή συμπίεση και την κομμένη εξάτμιση, σε χτυπάει στο στομάχι. Οι ξύλινες εξέδρες αρχίζουν να έχουν κραδασμούς. Μυρίζει καμένο λάστιχο μαζί με καυσαέριο. Ο γενναίος αναβάτης σηκώνεται όρθιος στην μοτοσικλέτα του. Στην επόμενη στροφή σηκώνει το δεξί του πόδι και περνάει όλος στην αριστερή πλευρά της μηχανής, πατώντας μόνο στον αριστερό μαρσπιέ. Άλλη μια στροφή και αφήνει τα χέρια του από το τιμόνι. Στην επόμενη, σηκώνει και το αριστερό πόδι στον αέρα. Η επαφή με την μοτοσικλέτα, πλέον, υπάρχει μόνο με το δεξί πόδι στον αριστερό μαρσπιέ. Αποσπασμένος τελείως από την Norton, σαν να πετάει, έχει νικήσει την βαρύτητα - αφού η φυγόκεντρος δύναμη είναι πιο δυνατή.
Πιο δυνατά ήταν και τα χειροκροτήματα, όταν καβάλησε κανονικά την μηχανή του, από τους θεατές που μόλις επανήλθαν από το πάγωμα. "Δεν υπάρχει" είπε πάλι ο πιτσιρικάς. Γύρισα και τον είδα, στα αριστερά μου. Πλαστικό μαύρο μπουφάν, ζελέ και κοκοράκι στο μαλλί. Οι απλοί άνθρωποι της επαρχίας έχουν ακόμη το προνόμιο να πηγαίνουν στα πανηγύρια. Εκεί, που ξεχάστηκαν λίγοι ρομαντικοί και δεν άλλαξαν εποχή...
Οι απλοί άνθρωποι της επαρχίας έχουν ακόμη το προνόμιο να πηγαίνουν στα πανηγύρια. Εκεί, που ξεχάστηκαν λίγοι ρομαντικοί και δεν άλλαξαν εποχή.
Ο Γιώργος Βερούτης είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας ήρεμος άνδρας 52 χρονών. Όπως είχε γράψει και ο Συνιώρης στο "0300" "είναι ο τελευταίος αρχηγός, της φυλής των ακροβατών". Ακροβατεί με την μοτοσικλέτα του στον "γύρο του θανάτου" εδώ και 30 χρόνια. Ο μοναδικός δάσκαλος του είδους, έχει μυήσει και τα παιδιά του, από μικρά, στα ριψοκίνδυνα ακροβατικά με μοτοσικλέτα. Τον Θωμά και τον Σπύρο. Γυρίζει όλη την Ελλάδα, κάνοντας νομαδική ζωή. Η γυναίκα του, η Βασιλική, είναι στο ταμείο. Είναι μαζί από το 1977, όπου και την έκλεψε μετά από μια παράσταση στην Σπερχειάδα.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας του, ο ακροβάτης Σπύρος Βερούτης, έπεσε και χτύπησε και τελικά τα παράτησε. Τον διαδέχτηκε ο θείος του, ο Λεωνίδας, ο οποίος είχε φτιάξει και το ξύλινο βαρέλι, το 1987. Χτύπησε και αυτός και τότε αποφάσισε να πάρει το βαρέλι ο ίδιος. Τότε ήταν που του είπε ο πατέρας του «αν θέλεις να ζήσεις, πρέπει να φοβάσαι» Ο φόβος δεν του στέρησε την ελευθερία του. Έμαθε να ζει έτσι. Και αυτός και η οικογένεια του.
Καθόμαστε έξω από το τροχόσπιτο του και μιλάμε. Διακρίνω το ελεύθερο πνεύμα του, αλλά μαζί και την γενναία του ψυχή. "Στα 30 χρόνια" μου λέει "μόνο δύο έχουν μπει στο βαρέλι, εν ώρα ακροβασίας. Εσύ θα είσαι ο τρίτος". Δεν ήξερα αν πιο πολύ χάρηκα - ή αγχώθηκα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι για αυτή την απάντηση είχα κάνει 300 χιλιόμετρα.
"Ο Σπύρος δεν τρέχει αυτό τον καιρό" συνέχισε. "Τον αντικατέστησε ο Άρης. Είναι γιος του Μποζίκη, κάναμε μαζί ακροβατικά πιο παλιά".
Το βαρέλι το στήνουν πάντα στην άκρη του Λούνα Παρκ. Στο περιθώριο. Εκεί που τελειώνουν τα ψέματα και τα τρικ. Εκεί που αρχίζει η ξεχασμένη εποχή με τα ριψοκίνδυνα ακροβατικά, χωρίς δίχτυα ασφαλείας. Εκεί που οι αυθεντικοί γενναίοι ακροβάτες ρισκάρουν κάθε βράδυ, με έναν ρομαντικό ηρωισμό που, αυτός και αν είναι που "δεν υπάρχει".
Τους είδα να κάνουν τον σταυρό τους, σχεδόν κρυφά, κάθε φορά που καβαλούσαν την μηχανή τους μέσα στο βαρέλι. Έξω, στο ταμείο, η Βασιλική άναβε ένα τσιγάρο, κάθε φορά που άκουγε την γέρικη Norton να παίρνει μπροστά. Ήξερε ότι σε λίγα λεπτά ο άντρας της θα κάνει αυτό που ακούγεται από τα μεγάφωνα στα Ιταλικά. Το «σάλτο μορτάλε».
* Ο γύρος του θανάτου δημοσιεύθηκε - αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, για πρώτη φορά, στις 18/10/2010 σαν φωτο-ιστορία. Η αναδημοσίευση στον ιστότοπο lifo.gr έγινε γιατί, στον αρχικό ιστότοπο δημοσίευσης δεν υπάρχει πια. Ούτε και πουθενά αλλού.