Στο τραχύ τοπίο του βόρειου Μαρόκου, λίγο έξω από την Ταγγέρη, βρίσκεται το σπίτι του συγγραφέα και παθιασμένου κηπουρού Umberto Pasti. Ο κήπος του, μετά από 18 χρόνια επίμονης και αφοσιωμένης δουλειάς, μοιάζει για όσους τον έχουν δει με οφθαλμαπάτη γεμάτη αρώματα, λουλούδια και μυρωδιές των βουνών.
Φυτεμένα κρεμμύδια στον λαχανόκηπο. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Το δάπεδο της εισόδου είναι επενδυμένο με ισπανικά τσιμεντένια πλακάκια του 19ου αιώνα που διασώθηκαν από μια υπό κατεδάφιση βίλα στην Ταγγέρη. Το φωτιστικό είναι ένα κλουβί για τη μεταφορά περιστεριών και στον τοίχο το πλευρό μιας φάλαινας κρέμεται πάνω από έναν καθρέπτη Regency που βρέθηκε σε μια υπαίθρια αγορά. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Αυτό που ο Pasti αποκαλεί «γραφείο» του κάτω από μια ηλικιωμένη ελιά. Ένα αλσύλλιο από συκιές βρίσκεται λίγο πιο πέρα. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Ο κήπος είναι ένας θησαυρός λουλουδιών, ξενόφερτων και ντόπιων –υπάρχουν περίπου 300 ενδημικά είδη–, με ιδιαίτερη έμφαση στους βολβούς. Δεξιόστροφα από πάνω αριστερά: νάρκισσος (Narcissus bulbocodium), ιριδοειδές (Dietes iridioides), γλαδιόλες (Gladiolus communis), νάρκισσος (Narcissus elegans), νάρκισσος (Narcissus telamonius plenus), ένα υβρίδιο του 17ου αιώνα που ο Pasti ανακάλυψε στις γειτονικές βουνοπλαγιές, σκίλλες φθινοπωρινές (Prospero autumnale) και Dipcadi serotinum. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Δεξιόστροφα από αριστερά: κρόκος (Crocus serotinus salzmannii), ίριδα (Iris filifolia), την οποία ο Pasti αποκαλεί «την πιο όμορφη από τις ίριδες του Μαρόκου», και ίριδα (Iris tingitana). Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Γέρικες ακακίες σχηματίζουν μια γωνία στον κήπο φυτεμένη με φτέρες από τη Βοστόνη, βιβούρνα, ίριδες, ασπιδίστρες και κλίβιες. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Ποικιλίες κρίνων κάτω από μια αμυγδαλιά. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Η θέα του Ατλαντικού Ωκεανού από τη βίλα Rohuna του Umberto Pasti, μια ώρα οδικώς νότια της Ταγγέρης. Όταν ο Pasti πρωτοαντίκρισε αυτό που στη συνέχεια θα γινόταν ο προσωπικός του παράδεισος, δεν ήταν παρά ένα ξερό και σκονισμένο τοπίο. Μετά από 18 χρόνια αφοσιωμένης δουλειάς έχει μεταμορφωθεί σε ένα ειδυλιακό τοπίο με προσεκτικά επιλεγμένα είδη χλωρίδας. Στη φωτογραφία, μια παλιά συκιά και τρεις μικρές αμυγδαλιές σ' ένα χωράφι γεμάτο μαργαρίτες. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
Πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν σε μια υπαίθρια τραπεζαρία κάτω από τις συκιές. Η κανάτα που διακρίνεται αριστερά είναι ένα tonna, ένα μαροκινό βάζο που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση νερού, μελιού, λαδιού ή βουτύρου, το οποίο ο Pasti σκέπασε με μια στρογγυλή πέτρα που βρήκε σε κάποιο κοντινό χωράφι. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo
«Εδώ η ζωή των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με τη ζωή των φυτών και των ζώων και με τους ρυθμούς της ίδιας της φύσης. Αυτό είναι το Μαρόκο που αγαπώ περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο στον κόσμο», γράφει ο Pasti. Φωτογραφία: Ngoc Minh Ngo