Ο γνωστός γλύπτης Κώστας Βαρώτσος σε άρθρο του στο aixmi.gr εξηγεί γιατί θεωρεί ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης που "δεν μιλάει για τη δύναμη των γλυπτών" αλλά "καμαρώνει πως μπορεί να τα εξαφανίσει",είναι το αποκορύφωμα της αυτοαναφορικότητας.
Το άρθρο του Κώστα Βαρώτσου:
"Είναι ρουτίνα ο κρύος ιδρώτας που με λούζει κάθε φορά που πρέπει να εκθέσω τη δουλειά μου σε μουσεία που έφτιαξαν ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΙ αρχιτέκτονες, οι οποίοι στο μυαλό τους μάλλον έχουν πάντα όταν σχεδιάζουν αυτά τα μουσεία, το πώς θα επιβιώσουν μπροστά στη δύναμη της Τέχνης. Πώς θα αντισταθούν και δεν θα εξαφανισθούν, μπροστά σε ένα αριστούργημα της ιστορίας. Με την σύγχρονη Τέχνη είναι εύκολο να επιβιώσεις λόγω της ασάφειας που δημιουργεί η νεωτερικότητα.
Ο αρχιτέκτονας στο μουσείο της Ακρόπολης ακολούθησε, δυστυχώς, τους ίδιους κανόνες. Αντί να αντιληφθεί την περιρρέουσα σήμερα αίσθηση στην Ευρώπη ότι το αντικειμενικά σωστό εφαρμοζόμενο στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές αποτυγχάνει γιατί γίνεται αυτοαναφορικό, προσπάθησε να δημιουργήσει το αποκορύφωμα της αυτοαναφορικότητας, αδιαφορώντας -όπως άλλωστε κάνουν όλοι οι ταλαντούχοι αρχιτέκτονες- για την έννοια της σύνθεσης της ιστορικής διαστρωμάτωσης και της εξελικτικότητας.
Εμείς οι Έλληνες δε, μη έχοντας στην κουλτούρα μας τη συνείδηση της εξελικτικότητας, συζητάμε αν είναι ωραίο ή όχι το μουσείο, λες και το πρόβλημα είναι αισθητικό.
Εγώ πιστεύω ότι ο αρχιτέκτονας πέτυχε απόλυτα να φτιάξει ένα μουσείο που μιλάει για το ίδιο. Ένα μουσείο που δεν είναι φτιαγμένο για να δείχνει τα αριστουργήματα του Παρθενώνα, αλλά για τον τρόπο που δείχνει αυτά τα αριστουργήματα. Δεν μιλάει για την δύναμη των γλυπτών, αλλά για την δύναμη του χώρου που εμπεριέχουν τα γλυπτά, καμαρώνοντας ότι μπορεί και να τα εξαφανίσει. Όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοι του στο Musée d' Orsay στο Παρίσι, οι οποίοι τελικά κατάφεραν να εξαφανίσουν τον Van Gogh και όλο τον ιμπρεσιονισμό.
Δεν ξέρω αν ο Tschumi θα καταφέρει να εξαφανίσει τα γλυπτά του Παρθενώνα με το κτίριο του. Εγώ αμφιβάλλω. Όμως, είναι μια πολύ καλή προσπάθεια! Καταλαβαίνω τη μόδα του city management με τον ανταγωνισμό των πόλεων να τραβήξουν το διεθνές ενδιαφέρον (βλέπε Bilbao) και συμφωνώ με τη δυνατότητα να δράσουν στην Αθήνα ξένοι μεγάλοι αρχιτέκτονες και γλύπτες, οι οποίοι βάζουν με την παρουσία τους τη χώρα μας στον διεθνή κριτικό διάλογο.
Παράλληλα, πιστεύω ότι σήμερα θα πρέπει να πάψουν οι αρχιτέκτονες να τοποθετούν κτίρια στους χώρους μαϊμουδίζοντας ότι τάχα είναι γλύπτες, αλλά θα πρέπει να αρχίσουν να αποκαλύπτουν τα κτίρια που προκύπτουν μέσα από τους χώρους.
Την ενέργεια αυτών των χώρων θα έπρεπε να διογκώσουν. Αυτό θα ήταν αρκετό για να προκύψει πραγματικά ένα κτίριο που θα μίλαγε για τον χώρο και όχι για την φόρμα του, κατά τα άλλα, πολύ ταλαντούχου Tschoumi. Τότε, ίσως, δεν θα θαυμάζαμε το περίτεχνα αισθητικά άψογο στήσιμο των έργων, αλλά την ενέργεια που εκπέμπουν στο χώρο τα ίδια τα έργα, πράγμα που δεν συμβαίνει στο μουσείο. (Η καθετότητα των τεράστιων κολωνών και η καθετότητα των γλυπτών στην κεντρική αίθουσα μειώνει την ενέργεια των γλυπτών και σχεδόν τα εξαφανίζει - λάθος, το οποίο μόνο ένα πρωτοετής της αρχιτεκτονικής θα το έκανε).
Τότε, ίσως, η ενέργεια των γλυπτών και του χώρου θα ήταν τα υλικά που θα έκαναν το κτίριο και αυτό θα ήταν πραγματικά νεωτερικό και άξιο συζήτησης, ανεβάζοντας το θερμόμετρο διεθνώς στο κόκκινο, ικανοποιώντας και αυτούς που πιστεύουν στο city management!"
Στο επόμενο βίντεο ο Κώστας Βαρώτσος ξεναγεί την DeutscheWelle στα έργα του στην Αθήνα,στο πλαίσιο της έκθεσης του "Utopia"