I'm the biggest hypocrite of 2015
Once I finish this, witnesses will convey just what I mean
Been feeling this way since I was 16, came to my senses
You never liked us anyway, fuck your friendship, I meant it
I'm African-American, I'm African
I'm black as the moon, heritage of a small village
Pardon my residence Came from the bottom of mankind
My hair is nappy, my dick is big, my nose is round and wide
You hate me don't you?
You hate my people, your plan is to terminate my culture
You're fuckin' evil I want you to recognize that I'm a proud monkey
You vandalize my perception but can't take style from me
And this is more than confession
I mean I might press the button just so you know my discretion
I'm guardin' my feelins, I know that you feel it
Στίχοι από το κομμάτι του Kendrick Lamar, «The Black The Berry»
Όσο καλός και να είναι ένας λευκός ραπερ, όσο χωμένος μέσα στον δρόμο και την κουλτούρα του και να είναι, όση παρέα και να κάνει με μαύρους θα του λείπει πάντα κάτι βασικό: Το χρώμα του δέρματος. Δεν είναι μια λεπτομέρεια αλλά η ουσία της ιστορίας του ραπ. Και το χρώμα του δέρματος το 2015 παραμένει θέμα για την Αμερική(ακόμα και αν τα ηνία της εξουσίας κρατάει ένας μαύρος) αλλά και για ολόκληρο του πλανήτη.
Εξαιτίας αυτού του χρώματος σηκώνονται τα όπλα των λευκών χωρίς δεύτερη σκέψη και το χρώμα του δέρματος παραμένει μια ανεξάντλητη πηγή για ρατσιστικά αστεία ακόμα και το 2015. Τα πράγματα μπορεί να είναι καλύτερα για τους μαύρους αλλά είναι μόνο αυτό: «καλύτερα»(σ.σ Και όλο και κάτι θα συμβεί για να μας θυμίσει ότι είναι χειρότερα από όσο πιστεύουμε).
Από την άλλη συμβαίνει το εξής στην ραπ μουσική των ημερών μας. Ταλαντούχοι μαύροι καλλιτέχνες όπως ο Kanye West προβάλλουν όλα τα (λευκά;) απωθημένα τους στην μούρη του κόσμου. Μοιάζει σαν να παίρνουν εκδίκηση για την καταπίεση που δέχτηκαν οι πρόγονοι τους. Επικεντρώνονται στην αυτοπροβολή. Η εικόνα τους φωνάζει: «Είμαι μαύρος και πλούσιος». Έχουν φροντίσει να καθαρίσουν καλά την βρωμιά του δρόμου(άρα και την αλήθεια) από τους στίχους τους και επικεντρώνονται στις εντυπωσιακές παραγωγές.
Ο Kendrick Lamar στην φάση που βρίσκεται καταφέρνει να περάσει το εξής με τους στίχους του: Την αλήθεια όχι από την πλευρά του παρατηρητή αλλά ως βίωμα στους δρόμους του Compton, της πολιτείας που γέννησε ιστορικά συγκροτήματα της ραπ όπως οι N.W.A ( μέλη του ήταν ο Ice Cube και ο Dr Dre).
Ο Lamar καταφέρνει την ίδια στιγμή να παραμείνει ψύχραιμος και θαρραλέος στον τρόπο που εκφράζεται. Ξέρει καλά ότι όσες «κακές» λέξεις (αχρείαστες πολλές φορές που κρύβουν την έλλειψη έμπνευσης) και να βάλει σε ένα ραπ κομμάτι, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με έναν ωμό στίχο όπως το «You're fuckin' evil I want you to recognize that I'm a proud monkey». Κομμάτια όπως αυτό, αλλά και ολόκληρο το άλμπουμ, καταφέρνουν να στρέψουν την προσοχή του κόσμου στα πραγματικά προβλήματα των μαύρων σήμερα.
Επισημαίνουν την ίδια στιγμή ένα γεγονός που καλό θα ήταν να το γνωρίζουμε όλοι: Μόνο ένας μαύρος ξέρει πραγματικά τι περνούν οι μαύροι.