Με έκπληξη διαπιστώνω ότι το πραγματικό όνομα της Molyneaux είναι Μολυνώ – δεν είναι απλώς το όνομα του μουσικού της πρότζεκτ. «Το διάλεξα η ίδια περίπου όταν ήμουν 18 χρονών», μου λέει, χωρίς να μου δίνει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά.
Η 25χρονη μουσικός μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο της ΕP που έχει τον τίτλο «Sorrow». «Κι άμα σβήσει η φωτιά που κρατάς / Τυφλωμένη θα με αναζητάς», τραγουδά στο «Κοντά», το μοναδικό ελληνόφωνο κομμάτι. Η φωνή της θυμίζει έντονα την Ελευθερία Αρβανιτάκη στην πρώιμη εποχή της. Συγκεκριμένα, όπως παρατηρεί και ένας φίλος, όταν τραγουδούσε το «Θα βάλω στο μαντίλι μου» του Nίκου Ξυδάκη από την ταινία «Μανία» του Γιώργου Πανουσόπουλου. Και σου προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη επειδή τα υπόλοιπα κομμάτια που λέει στα αγγλικά δεν σε προετοιμάζουν για κάτι τέτοιο ή απλώς δεν το προσέχεις επειδή ακριβώς τα ερμηνεύει σε άλλη γλώσσα.
Η Μολυνώ γεννήθηκε στη Λάρισα, αλλά μετακόμισε με την οικογένειά της όταν δεν ήταν ούτε δέκα χρονών στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ποτέ δεν ένιωσε «τόπο της» την Κρήτη επειδή είχε διαρκώς την αίσθηση της «καινούργιας» σε όποιο πλαίσιο κι αν βρισκόταν, εξομολογείται.
«Ήμουν ένα παιδί που δεν ησύχαζε ποτέ. Θυμάμαι να οργανώνω σόου για την οικογένεια και φίλους, όπου τραγουδούσα και χόρευα. Σίγουρα ονειρευόμουν το να τραγουδάω, αλλά γρήγορα αυτό έφυγε από το μυαλό μου ως κάτι μη ρεαλιστικό».
«Ήμουν ένα παιδί που δεν ησύχαζε ποτέ. Θυμάμαι να οργανώνω σόου για την οικογένεια και φίλους, όπου τραγουδούσα και χόρευα. Σίγουρα ονειρευόμουν να τραγουδάω, αλλά γρήγορα αυτό έφυγε από το μυαλό μου ως κάτι μη ρεαλιστικό. Οι σπουδές και το σχολείο ήταν κάτι που είχε μεγάλη σημασία στο σπίτι, καθώς είμαι παιδί δυο ανθρώπων που έχουν σπουδάσει πολύ, επομένως από πολύ μικρή θυμάμαι να λέω ότι ήθελα κι εγώ να σπουδάσω. Δεν νομίζω ότι ήξερα τι ήταν αυτό που έλεγα, αλλά έμοιαζε φυσικό επακόλουθο. Πρώτα ξεκίνησα λέγοντας ότι θα γίνω αρχαιολόγος, γιατί κάτι με είχε μαγέψει στην Ιστορία, αργότερα είπα ότι θα γίνω ψυχολόγος, γιατί μου άρεσε πάντα να αλληλεπιδρώ με ανθρώπους και να τους ακούω».
Μεγάλωσε με την τεράστια δισκοθήκη του πατέρα της που είχε τα πάντα από τζαζ, ροκ, κλασικό και έντεχνο, ενώ είχε και κάποια παραδοσιακά ακούσματα από τη γιαγιά της, που ήταν τραγουδίστρια. Άρχισε να γράφει σαν παιχνίδι τραγούδια από τα δέκα της, αλλά πιο σοβαρά το σκέφτηκε όταν κατέβηκε στην Αθήνα για σπουδές. Τότε ξεκίνησε να το κυνηγάει.
Την πρώτη φορά που την πέτυχα ήταν στο YouTube, σε ένα βίντεο όπου έπαιζε live για το Fade Radio μαζί με τον μουσικό και παραγωγό Άγγελο Πασχαλίδη. Έχουν μαζί το ντουέτο «Agatha & Molyneaux» και η μουσική τους είναι πιο χορευτική, φτιαγμένη για να ακουστεί σε κάποιο κλαμπ ή events σαν το Qreclaim, όπου έχουν εμφανιστεί. Στο προσωπικό της πρότζεκτ αλλάζει πάλι ύφος, είναι αυστηρά πιο moody. Ενίοτε ζοφερά και εντελώς queer, τα έξι τραγούδια του «Sorrow» φλερτάρουν με μια σκοτεινή πειραματική ποπ, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ατμόσφαιρα.
Από την άλλη, οι στίχοι της είναι εντελώς προσωπικοί και παρά το γεγονός ότι σε κάποια σημεία χρησιμοποιεί στοιχεία φαντασίας, περιγράφει βιωματικές καταστάσεις χωρίς να φοβάται να δείξει τον συναισθηματικό της κόσμο. «Παίζω αρκετά με την απεύθυνση, επομένως δεν μιλάω πάντα για μένα όταν χρησιμοποιώ πρώτο πρόσωπο. Επίσης, μπορεί να μιλήσω για μένα στο τρίτο πρόσωπο. Νομίζω ότι είναι ένας τρόπος να νιώσω κάποιου είδους ασφάλεια μπροστά στην ευαλωτότητα που έχει αυτό το άνοιγμα της μουσικής», αναφέρει.
Η μουσική της ακούγεται ως μια καθαρτική εμπειρία και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο επάγγελμά της. Τελικά σπούδασε Ψυχολογία και σήμερα δουλεύει full-time ψυχολόγος με ειδίκευση στη γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. «Η αλήθεια είναι ότι επιλέγω να μη συνδυάζω την Ψυχολογία με τη μουσική. Εξυπηρετούν πολύ διαφορετικούς σκοπούς στη ζωή μου και μέσα μου, επομένως μοιράζω τον χρόνο μου και την ενέργειά μου».
Molyneaux - «Sorrow» (Official Video)
Οι αναφορές της, πάντως, δεν είναι η Αρβανιτάκη αλλά η συγγραφέας και ερμηνεύτρια Γεωργία Συλλαίου και η δουλειά που κάνει χρόνια τώρα με τον Σάκη Παπαδημητρίου. «Ήταν η παλιά μου δασκάλα φωνητικής, μια καταπληκτική ερμηνεύτρια. Ο τρόπος που φέρνει στη ζωή στίχους είναι μοναδικός και καθορίζει και τη δική μου περφόρμανς αυτό το διάστημα».
Κάνει η ίδια παραγωγή στα κομμάτια της. Φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν έχει κατασταλάξει σε κάποιον συγκεκριμένο ήχο, αν και δεν είναι απαραίτητο σε αυτό το στάδιο της καριέρα της. Κινείται περισσότερο προς το trip-hop, τη synth pop και την darkwave σκηνή και για τη δημιουργία του άλμπουμ επηρεάστηκε άμεσα από την underground ηλεκτρονική σκηνή της Αθήνας.
«Τι πιστεύεις για τη σκηνή της Αθήνας; Σε ενοχλεί κάτι;»
Θεωρώ ότι είναι πολύ δυνατή. Υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί, με κάποιους έχω συνεργαστεί ήδη, με άλλους θα ήθελα πολύ. Φρέσκες ιδέες, δυναμικές γυναίκες και κουίρια, χαίρομαι πολύ με αυτό που βλέπω και θέλω να είμαι κομμάτι του. Βέβαια, μια γυναίκα δημιουργό πάντα την αντιμετωπίζουν διαφορετικά.
Συγκεκριμένα, η πρώτη αντίδραση είναι «όντως εσύ το έγραψες;», «Μόνη σου; Δεν σε βοήθησε κανείς;», μια δυσπιστία που ποτέ δεν αντιμετωπίζει ένας άντρας στον χώρο αυτόν. Π.χ. όταν πάω σε ένα soundcheck, φέρνω η ίδια τον εξοπλισμό μου, τον οποίο γνωρίζω πώς θα συνδέσω και θα χρησιμοποιήσω, αλλά για τον χώρο συνεχίζω να είμαι η «τραγουδίστρια».
Δεν έχουν οι γυναίκες δημιουργοί τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες. Ως γυναίκα πρέπει διαρκώς να επιβεβαιώνεις ό,τι κάνεις και πως είσαι όντως καλή σε αυτό που κάνεις.
«Molyneaux» - Κοντά
To «Sorrow» κυκλοφορεί από την Just Gazing Records. Η επίσημη παρουσίαση του θα γίνει στις 27 Απριλίου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη.