Ο Teo Zirinis γεννήθηκε στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του 80. Πέρασε τα σχολικά του χρόνια στο Ελληνογαλλικό σχολείο, στην συνέχεια έζησε τρία χρόνια στην Βαρκελώνη δοκιμάζοντας την τύχη του στο τένις. Ύστερα σπούδασε αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο του Nottingham στην Αγγλία αλλά τελικά τον κέρδισε η ζωγραφική.
«Η ζωγραφική και το σχέδιο ήταν κάτι με το οποίο ασχολούμουν από μικρό παιδί. Υπήρχε πάντα στην ζωή μου, ανεξάρτητα από τις άλλες μου ασχολίες, απλά τον τελευταίο καιρό αποφάσισα να τους αφοσιωθώ», λέει ο Teo που σήμερα σχεδιάζει με θέα έναν κήπο στο Χαλάνδρι και παρέα μ' έναν γάτο, τον Τέλη.
Μου εξηγεί πως προτιμά να τον αναφέρουν ως «Hands Off My Dinosaur», όπως είναι και η επωνυμία του σάιτ όπου δημοσιεύει όλα τα ευφάνταστα σχέδια που δημιουργεί.
«Γιατί δεινόσαυρος;», ήταν η απορία μου. «Δεν υπάρχει κάποια ιστορία πίσω απ'αυτό, ήταν απλά μια στιγμή άκυρης έμπνευσης. Από εκείνη την στιγμή όμως πολλές ιστορίες προέκυψαν» απαντά ο ίδιος.
Το «Hands Off My Dinosaur» είναι μια υπέροχη συλλογή σχεδίων, που εμπλουτίζεται σχεδόν καθημερινά και απεικονίζει όσα φαντάζεται ο Teo πως θα έλεγαν διάφορα πράγματα που δεν έχουν φωνή αν μπορούσαν να μιλήσουν. Τα σχέδιά του έχουν φιλοξενηθεί σε πολλά σάιτ του εξωτερικού, ανάμεσά τους τα Threadless, Bored Panda και 9Gag κι έχουν επίσης τυπωθεί σε κάρτες.
Την έμπνευσή του αντλεί από όσα συναντά γύρω του. «Από μια βόλτα στην πόλη, μια ταινία, ένα βράδυ με φίλους» μου εξηγεί, προσθέτοντας πως γενικά, ως άνθρωπος, προσπαθεί να αντιμετωπίζω τα πράγματα με χιούμορ και να βλέπει τη θετική πλευρά των καταστάσεων.
Μπαλόνια, παζλ, χαρτιά υγείας, γυάλινες σφαίρες, φελλοί αλλά και φρούτα, λαχανικά, μέχρι και ζώα, γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας στο δημιουργικό μυαλό του. Παίρνουν φωνή, επιστρατεύουν ένα άκρως μοναδικό πλην εμμέσως δηκτικό χιούμορ και μας συστήνονται από την αρχή, παρουσιάζοντας μια άλλη αστεία όψη του ίδιου νομίσματος.
«Αρκετός κόσμος υποτιμά τη δουλειά και τις πολλές ώρες εξάσκησης που μπορεί να βρίσκονται πίσω από ένα απλό σχέδιο» σχολιάζει σχετικά με την συχνότερη «παρεξήγηση» που κάνει ο κόσμος στο illustration, αλλά θεωρεί πως με το Internet τα πράγματα είναι πλέον πολύ πιο εύκολα και δεν έχει μεγάλη σημασία πού βρίσκεται ο καθένας.
«Πιστεύω υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους», προσθέτει για το αν οι illustrators του εξωτερικού είναι πιο τυχεροί.
Όσο για το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει μέσα από τις εικόνες του; «Φαντάζομαι ένα χαμόγελο στα πρόσωπα εκείνων που τις βλέπουν».