Βάνα Κράβαρη
Το ρήμα “βαριέμαι” κρύβει και μια άνεση. Ένα βόλεμα στην πλήξη, τη συνήθεια και την προβλεψιμότητα της ζωής στην επαρχία. Με αυτό το ρήμα ξεκινά το πρώτο επεισόδιο της σειράς Milky Way του Βασίλη Κεκάτου που αναμέναμε ανυπόμονα, με τη φωτιά της υπόσχεσης ότι έρχεται να καλύψει το διάκενο ανάμεσα στην ελληνική τηλεόραση και την πραγματική ζωή, στην ελληνική κοινωνία του 2023.
Το έκανε ήδη από το πρώτο επεισόδιο, χωρίς φθηνά κόλπα και υπερπροσπάθεια. Έφηβοι που μιλούν στη μικρή οθόνη όπως μιλούν οι τριών διαστάσεων έφηβοι εκεί έξω, σε προάυλια, ηλεκτρικό, group chat, Tinder και Grindr. Γονείς και παππούδες που δίνουν φωνή στην πιο αληθινή τραγωδία της ελληνικής ζωής: την πυρηνική οικογένεια. Επαγγελματικά πλάνα και “side hustles” στο Only Fans, που είναι πολύ περισσότερο μέσα στις ζωές μας από όσο πιστεύουμε ή νομίζουμε ότι πιστεύουμε, στερεώνοντας καθημερινά λίγο καλύτερα τις παρωπίδες μας.
Το Milky Way έκανε την πρεμιέρα του χθες υποσχόμενο να “ταράξει” την ελληνική τηλεόραση. Βέβαια, αν η πραγματικότητα έχει τη δύναμη να ταράζει την ελληνική τηλεόραση, κάτι πάει πολύ λάθος εδώ. Όσους έδωσαν ραντεβού μαζί του χθες στις 23:10 τους τάραξε;
Ρωτήσαμε πέντε ανθρώπους που είδαν χθες το Milky Way πώς τους φάνηκε το πρώτο επεισόδιο της σειράς. Ορίστε οι -όχι και τόσο- ψύχραιμες κριτικές τους:
“Επιτέλους, φύσηξε φρέσκος αέρας στην ελληνική τηλεόραση”
Γιάννης Πανταζόπουλος
“Μια εξαιρετική σειρά. Επιτέλους, μοντέρνα ελληνική τηλεόραση. Το πιο εύστοχο τηλεοπτικό σχόλιο για τις παθογένειες της αθάνατης ελληνικής επαρχίας αλλά και γιατί στη χώρα μας η οικογένεια παραμένει ακόμη ο βαθύς πυρήνας κάθε δράματος. Διάβασα, μάλιστα, ότι κάποιους τους σόκαρε.
Πραγματικά, έχω βαρεθεί να ακούω ότι η ελληνική τηλεόραση δεν είναι έτοιμη γι’ αυτό ή για το άλλο. Ειλικρινά, αναρωτιέμαι, το 2023 η εγχώρια τηλεοπτική παραγωγή απευθύνεται μόνο στους προγονόπληκτους υπερασπιστές του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και του «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια»; Ποιος ορίζει τα γούστα του μέσου Έλληνα τηλεθεατή; Και γιατί ο συντηρητικός όχλος έχει περισσότερα δικαιώματα ώστε να κρίνει τί είναι αποδεκτό και τί όχι στη μικρή οθόνη;
Βλέποντας χθες το Milky Way, τη νέα σειρά του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη, Βασίλη Κεκάτου, αισθάνθηκα ότι επιτέλους φύσηξε φρέσκος αέρας στην ελληνική τηλεόραση. Πολυσύνθετα θέματα που μας απασχολούν όλους, αλλά επιμελώς δεν θέλουμε να τα παρακολουθούμε στη διάρκεια του prime time, για πρώτη φορά ξεδιπλώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Μια καθηλωτική ιστορία ενηλικίωσης που ξεχωρίζει εξαιτίας του βάθους των χαρακτήρων και αποτυπώνει με πολλούς συμβολισμούς όλα τα σύγχρονα αδιέξοδα της νέας γενιάς.
Χάρηκα πολύ γιατί το Milky way αφήνει το στίγμα μιας εποχής, της δικής μας εποχής. Είναι μια ρεαλιστική οπτική πάνω στις σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας μας. Μια σειρά με κινηματογραφική αισθητική, εξαιρετική φωτογραφία και ήρωες που χρησιμοποιούν ρεαλιστική γλώσσα. Νεανικοί διάλογοι για την αγάπη και την αποδοχή, τον σεβασμό της ταυτότητας του άλλου, τους καταπιεστικούς μικρόκοσμους και την ανάγκη της διαφυγής σε άλλους, μακρινούς, γαλαξίες.
Προσωπικά, θεωρώ ότι η ελληνική πραγματικότητα δεν αντικατοπτρίζεται στις εκπομπές του Γ. Λιάγκα και της Κ. Καινούργιου, στην ακατάπαυστη φλυαρία του Α. Μικρούτσικου και στις καρτουνίστικες απομιμήσεις, στα reality της κακιάς ώρας και στις μουσικοχευρετικές εκπομπές της παμπάλαιας αισθητικής, στα κλισεδιάρικα ρομάντζα και τους βαρετούς ψευτοτσακωμούς.
Σε μια ελληνική τηλεόραση, η οποία σε μεγάλο βαθμό παραμένει βαθιά οπισθοδρομική και σοβαροφανής, εξυψώνει τον ψυχαγωγικό κανιβαλισμό, κάνει συνεχώς εκπτώσεις, επικροτεί την κοινωνική αποβλάκωση και την τοξικότητα, η νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι ευτυχώς υπάρχει και καλή τηλεόραση που μπορεί να θίγει σοβαρά κοινωνικά θέματα, που μπορεί να διακρίνεται για την τόλμη της να ξεφύγει από το τετριμμένο.
Μόλις ολοκλήρωσα την προβολή του πρώτου επεισοδίου συνειδητοποίησα ότι όταν τη βλέπεις δεν νιώθεις ένας παθητικός τηλεθεατής, αλλά ένας σκεπτόμενος πολίτης. Δεν αποχαυνώνεσαι, αλλά προβληματίζεσαι. Δεν μένεις απαθής. Δεν πλήττεις. Δεν νυστάζεις. Σκέφτεσαι. Προβληματίζεσαι. Αφυπνίζεσαι. Κατανοείς. Ευχαριστούμε Βασίλη Κεκάτο, ευχαριστούμε MEGA. Επιτέλους στην ελληνική τηλεόραση παράγεται σκέψη και ουσία.”
“Το Milky Way δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα διότι δεν ενδιαφέρεται να το κάνει”
Γιώργος Πολυμενέας
“Το Milky Way δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα· ούτε την ελληνική τηλεόραση ούτε τις ζωές μας ούτε τον κόσμο. Δεν έχει να κάνει με την αξία του, αλλά με το γεγονός ότι αν περιμένουμε από την (ιδιωτική) τηλεόραση να φέρει μια πιο δίκαιη κοινωνία, τότε μάλλον θα πεθάνουμε στο δωμάτιό μας μπροστά από μια ανοιχτή οθόνη με το στόμα μισάνοιχτο. Δεν κουβαλάνε κάποια κρυφή «θεολογία» οι σειρές, δεν κατεβαίνουν οι δημιουργοί και οι συντελεστές τους κρατώντας πέτρινες πλάκες στα χέρια. Το Milky Way δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα διότι δεν ενδιαφέρεται να το κάνει. Αντίθετα, αν κάτι μπορείς να πεις με σχετική βεβαιότητα μετά την πρεμιέρα του είναι ότι ενδιαφέρεται να δημιουργήσει έναν κόσμο, να μεταμορφώσει μια πραγματικότητα μέσα από το βλέμμα του: με τα χρώματά του, με τους ήρωές του, με τα στυλιζαρισμένα και γεμάτα θερμοκρασία κάδρα του, με τους (ναι, κάπως επιτηδευμένους) διαλόγους του. Δεν ξέρω αν αυτό το λένε «φρέσκο», «σύγχρονο», «ανατρεπτικό», «προοδευτικό» ή όποιον άλλο προσδιορισμό χρησιμοποιήσoυν τα ΜΜΕ. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ότι θα υποκλιθούν τα social media ή αν αποτελεί προϋπόθεση τηλεοπτικής επιτυχίας (μεταξύ μας, το Milky Way δεν είναι σειρά για να αγαπηθεί μαζικά). Ξέρω όμως ότι αυτό το βλέμμα, αυτή η μεταμόρφωση, αυτή η δημιουργία ενός κόσμου είναι μια υπόθεση τόσο παλιά όσο το προπατορικό αμάρτημα απλώς από την ανάποδη: εκεί όπου δεν υπάρχει το φίδι το δέντρο της γνώσης πρέπει να το σπείρεις, εκεί όπου δεν υπάρχει φίδι πρέπει να το γεννήσεις, εκεί όπου όλα είναι προστατευμένα πρέπει να φτιάξεις τις ρωγμές. Μήπως αυτή είναι η «θεολογία» του Milky Way; Όχι, αυτό είναι η τέχνη.”
“Δεν είχε το cliffhanger τέλος που σε κάνει να ανυπομονείς να δεις το επόμενο επεισόδιο”
Ζωή Δημητρίου
“Τι μου άρεσε περισσότερο με ρωτάς; Το Δρυοδάσος Φολόης (το googλάρα ήδη και ετοιμάζω εκδρομή). Τα κινηματογραφικά πλάνα του Milky Way είναι όνειρο (συγχαρητήρια και στον διευθυντή φωτογραφίας να πούμε που αναδεικνύει έτσι την ελληνική επαρχία και μακάρι να βρει τη διανομή που αξίζει η σειρά στις μεγάλες πλατφόρμες για να δουν και μια άλλη Ελλάδα). Είμαι σίγουρη ότι ο Βασίλης Κεκάτος κουβαλά μια ταινιάρα μέσα του, την έχει ήδη φτιάξει στο μυαλό του. Και έτσι προσέγγισε την τηλεόραση. Ο Βασίλης Κεκάτος έφτιαξε το Milky Way για τα παιδιά εκείνα που δεν βλέπουν τηλεόραση. Και δεν θα πουν ότι είδαν κάτι πολύ καλό για τα ελληνικά δεδομένα.
Μου άρεσε ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και η Θέμις Μπαζάκα. Ο Κωνσταντίνου σε ρόλο μπαμπά (επιτέλους να ξεφύγει από το άβολο καλούπι του ωραίου πρωταγωνιστή) και η Θέμις ως η λοξή γιαγιά που ανοίγει την αγκαλιά της όταν πρέπει. Λατρεύω το styling της σειράς κι αυτό το νεανικό φωτογενές καστ το στηρίζει φουλ (από το μακιγιάζ με γκλίτερ μέχρι το queer κούρεμα του Τζο/ Κωνσταντίνου Γεωργόπουλου). Επίσης, κράτα το όνομα «Νικολάκης Ζεγκίνογλου», γεννημένος να κλέβει την παράσταση σε μικρούς ρόλους μέχρι να του δώσουν τον πρωταγωνιστικό.
Τι δεν μου άρεσε; Όταν μιλάς για μια mini σειρά, πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο στους χαρακτήρες και την υπόθεση να ξεδιπλωθεί. Δεν είχε το cliffhanger τέλος που σε κάνει να ανυπομονείς να δεις το επόμενο επεισόδιο. Αλλά, δεν νομίζω ότι αυτό ήθελε ο Κεκάτος. Μάλλον, θέλει να δώσει μια πιο φυσιολογική αφήγηση του βιώματος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική τηλεόραση. Οπότε, δεν μου άρεσε σίγουρα η ώρα προβολής. Αν, ως κανάλι, έχεις πάρει την απόφαση να ανοίξεις διάλογο με την ελληνική κοινωνία, καλό θα ήταν να γίνει σε prime time ώρα. Κι επειδή με ρωτάς, θα προτιμούσα το Milky Way να ήταν μια ταινία παρά τηλεοπτική σειρά.”
“Όταν τελείωσε το πρώτο επεισόδιο, ένιωσα ξεκρέμαστος”
Άρης Δημοκίδης
“Ήταν πολύ μεγάλο γεγονός χτες βράδυ αυτό για μένα, όχι μόνο γιατί ήταν μια σειρά που ανυπομονούσα να δω, ξέροντας τη μικρομηκάδικη δουλειά του Κεκάτου και τις κινηματογραφικές (συχνότατα πάλι μικρομηκάδικες) δουλειές μεγάλου μέρους του καστ. Αλλά επειδή ήταν η πρώτη φορά εδώ και χρόνια, που έκλεισα ραντεβού με την τηλεόρασή μου. Όλη την ημέρα το σκεφτόμουν κι αγχωνόμουν μήπως ξεχαστώ, τόσο που έβαλα ξυπνητήρι. Έχω ξεσυνηθίσει να βλέπω ζωντανά στην τηλεόραση πράγματα που με ενδιαφέρουν – πάντα τα βλέπω σε δεύτερο χρόνο, μέσω web tv, όποτε επιλέξω εγώ χωρίς διαφημίσεις, καθυστερήσεις κλπ.
Αν για μια σειρά άξιζε ο κόπος -και είναι όντως κόπος πλέον το να κανονίζεις τη ζωή σου γύρω από μια εξωγενώς καθορισμένη οικιακή προβολή, ήταν αυτή. Πραγματικά, και αυτή είναι η λέξη που βρίσκω, *άξιζε*.
Παρά τις υψηλές προσδοκίες που μου είχε δημιουργήσει και παρά το τεράστιο hype (πράγματα που συνήθως καταστρέφουν την απόλαυση), εντυπωσιάστηκα και χάρηκα που τα παιδιά τα κατάφεραν. Ούτε καν τα διαφημιστικά διαλείμματα δεν κατάφεραν να χαλάσουν την κινηματογραφική ατμόσφαιρα του Milky Way.
Το Milky Way λοιπόν για μένα ήταν απ’ τη μία σούπερ αληθοφανές και ταυτόχρονα, απ’ την άλλη, μαγικά υπερεαλιστικό. Το γεγονός ότι η ελληνική επαρχία της σειράς θυμίζει και, ξερωγώ σκανδιναβική εξοχή δεν προσδίδει μόνο ομορφιά αλλά και μια απόκοσμη αίσθηση που κατά τη γνώμη μου κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντα τα γνωστά/άγνωστα που παρακολουθούμε.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές (με εκνευριστική ακρίβεια περιγράφεται ο τρόπος που μιλούν οι σημερινοί νέοι), όμως, όπως με όλες τις σειρές που παίζονται μόνο στην τηλεόραση και σε συγκεκριμένη ώρα υπήρχε ένα πρόβλημα:
Όταν τελείωσε το επεισόδιο -που καθώς ήταν το πρώτο στο οποίο ουσιαστικά γνωρίσαμε τους χαρακτήρες, και άρα δεν έγιναν και πολλά πράγματα- ένιωσα ξεκρέμαστος.
Ήθελα κατευθείαν να δω το επόμενο, χωρίς την αργοπορία μιας εβδομάδας. Ή μάλλον ήθελα να δω τα υπόλοιπα 7 με τη μία!”
“Ο Βασίλης Κεκάτος παρουσίασε μια ιστορία ενηλικίωσης αρκετά συνηθισμένη, μα πάντοτε σημαντική”
Μαρίνα Ζιγνέλη
“Ο γαλαξίας της επαρχίας είναι ένας γαλαξίας που γνωρίζω καλά, και το συνειδητοποίησα βλέποντας χθες το βράδυ το πρώτο επεισόδιο του Milky Way. Εκεί κάθε βράδυ οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και άδειοι και τα όνειρα για το μέλλον πυροδοτούνται από μερικά viral βίντεο στο ίντερνετ. Ο Βασίλης Κεκάτος έκανε κυριολεκτικά ένα leap of faith από τα 9 στα 480 λεπτά κινηματογραφικού/τηλεοπτικού χρόνου για να παρουσιάσει μία ιστορία ενηλικίωσης αρκετά συνηθισμένη, μα πάντοτε σημαντική. Κάπου ανάμεσα στη Βίρνα, τον Τζο και την Κάτε, υπάρχει μία Μαρία, ένα σωστά πλασμένο everygirl. Αυτό το κορίτσι που μετρά τους μήνες αντίστροφα για να πραγματοποιήσει τα όνειρά της και που όταν όλα έρχονται ανάποδα, καλείται να πάρει μεγάλες αποφάσεις για τη ζωή της, το σώμα της και τους γύρω της. Όλα αυτά ο Κεκάτος τα παρουσιάζει με μία αφοπλιστική ησυχία και μία αδιαπραγμάτευτη ειλικρίνεια. Γι’ αυτό συζητιέται και ενοχλεί και σήμερα τα μισά άρθρα του ελληνικού ίντερνετ θα ασχολούνται με τις λεγόμενες “cringe” ατάκες και το only fans. Εγώ από την άλλη θα επιλέξω να σταθώ στην αντίπερα όχθη, σε αυτή που εύχεται -μεταξύ άλλων- το λοβ στόρι του Βασίλη Κεκάτου με τα βενζινάδικα να αποδειχθεί ατέρμονο.”
Έχω την ασυγκράτητη χαρά του θαυμαστή, αυτό τον ενθουσιασμό που έχει και ο κύριος Δημοκίδης στα λεγόμενά του. (ούτε εγώ βλέπω τηλεόραση εδώ και πολλά χρόνια, γύρω στα έντεκα κι έτσι συνεχίζω, δεν ήξερα ότι είχα αυτό το κοινό με τον κύριο Διευθυντή). Διαφωνώ με το τέλος της δήλωσης της κυρίας Ζωής Δημητρίου που αναφέρει ότι θα έπρεπε να γίνει σε prime time η προβολή. Δεν ενδιαφέρονται τα κανάλια να ανοίξουν διάλογο με την ελληνική κοινωνία, κυρίως γιατί ένα μεγάλο μέρος των τηλεθεατών είναι οι συντηρητικοί άνθρωποι οποιασδήποτε ηλικίας και δεν συμφέρει να χάνουν τηλεθέαση. Το ότι αποφάσισε η ελληνική… Διαβάστε περισσότερα »