Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Πέντε ταινίες που θα δούμε στους κινηματογράφους μέσα στις γιορτές

Η βιογραφία της Γουίτνεϊ Χιούστον, νέος Τομ Χανκς, μια ταινία τρόμου και δύο από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Πέντε ταινίες που θα δούμε στους κινηματογράφους μέσα στις γιορτές

Whitney Houston: I wanna dance with somebody

Ως τίτλος μπορεί να μη φιγουράρει ψηλά στις προβλέψεις για τις φετινές οσκαρικές υποψηφιότητες, αλλά η δραματοποιημένη εκδοχή της ζωής της Γουίτνεϊ Χιούστον έρχεται για να προστεθεί σε μια σειρά από υψηλού προφίλ μουσικές βιογραφίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και ίσως αποτελέσει ένα αναπάντεχο(;) sleeper hit στο παγκόσμιο box-office. Οι πρώτες εντυπώσεις κάνουν λόγο για μια tour de force εμφάνιση της Ναόμι Άκι στον ρόλο μιας γυναίκας που έβαλε λίγο σόουλ σκέρτσο στην ποπ σκηνή των καιρών της, έσπαγε ταμεία στις αίθουσες δίπλα στον «σωματοφύλακά» της, τον Κέβιν Κόστνερ, και παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα ονόματα που πέφτουν συχνά στο τραπέζι, όποτε μουσικόφιλοι ανοίγουν συζήτηση για μεγάλες φωνές. (Από 29/12)

Αισθάνομαι Ζωντανός

Living

Όποιον προβληματισμό σας δημιουργηθεί στο άκουσμα ενός ριμέικ του Ikiru του Ακίρα Κουροσάβα, παραμερίστε τον. Ο νομπελίστας Καζούο Ισιγκούρο μεταφέρει υποδειγματικά τη δράση στη μεταπολεμική Αγγλία και αντικαθιστά τη γιαπωνέζικη πειθαρχία με την (επιβεβλημένη στην εποχή της) βρετανική εγκράτεια – ίσως η καλύτερη ταινία που έχουμε δει πάνω στο ζήτημα από την εποχή του Remains of the day. Ο Όλιβερ Ερμάνους με τη σειρά του αποδίδει το σενάριο του Ισιγκούρο καλλιγραφημένα και φορτισμένα, αλλά ποτέ υπερφορτωμένα, και αποσπά από τον Μπιλ Νάι μια ερμηνεία την οποία θα μνημονεύουμε για καιρό. Ο Βρετανός ηθοποιός ξεκινά σε τόσο συγκρατημένους και συνεσταλμένους τόνους, που στη συνέχεια ακόμα και η ανεπαίσθητη διακύμανση στην ομιλία του φαντάζει, πέρα από δύσκολα κερδισμένη, συναισθηματικά χειμαρρώδης. Ειλικρινά, αν πρέπει να δείτε μια ταινία φέτος τις γιορτές στο σινεμά, φροντίστε να είναι αυτή. Μας ευχαριστείτε μετά. (Από 26/12)

H Φάλαινα

The Whale

Με τη δράση της περιορισμένη σε τέσσερις τοίχους, η Φάλαινα συγγενεύει με το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο, τόσο στον τρόπο που χειραγωγεί το συναίσθημά σου όσο και στον τρόπο που επιχειρεί να αφουγκραστεί τους διχασμένους καιρούς της – στο αγαπητικό χτύπημα στην πλάτη της νεολαίας της αμοραλιστικής σοσιαλμιντιακής «λογοδιάρροιας» κάποιοι θα χειροκροτήσουν, άλλοι θα αναθεματίσουν. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα αποτελεσματικό μελόδραμα που πετυχαίνει να αποσπάσει το δάκρυ, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην (έτσι κι αλλιώς) ευγενέστατη φυσιογνωμία του Μπρένταν Φρέιζερ. Ο τελευταίος δίνει την ψυχή του κάτω από τόνους μακιγιάζ σε μια πιο εξωστρεφή ερμηνεία από εξίσου θαυμαστές, μα πιο μετρημένες, όπως εκείνες στο Gods and Monsters και στο Quiet American. Η εμφάνισή του εδώ, όπως όλα δείχνουν, θα τον οδηγήσει στην κατάκτηση του φετινού Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. (Από 05/01)

Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Όττο

A man called Otto

To σουηδικό A man called Ove, με ήρωα έναν ηλικιωμένο μισάνθρωπο που οι γείτονές του σιχαίνονται, είχε φτάσει μέχρι τα Όσκαρ πριν από μερικά χρόνια στην κατηγορία της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και του Καλύτερου Μακιγιάζ. Το αμερικανικό ριμέικ έμοιαζε αναπόφευκτο για όσους έχουν δει την ταινία και αναγνωρίζουν τις crowdpleasing αρετές της και επιστρατεύει τον άλλοτε «καλό μας άνθρωπο», τον Τομ Χανκς, που τόσο με το Elvis όσο και με αυτό εδώ δοκιμάζεται σε λιγότερο καλοσυνάτους ρόλους, συνεχίζοντας όμως αυτή την ύστερη φάση της καριέρας του, όπου από πρωταγωνιστής μεταμορφώνεται σε καρατερίστα. Είμαστε αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα, καθώς ο σκηνοθέτης Μαρκ Φόρστερ τα πηγαίνει μια χαρά σε εγχειρήματα ανάλογου προσανατολισμού – θυμηθείτε τα Finding Neverland, Stranger than fiction και Christopher Robin. (Από 05/01)

Μέγκαν

M3GAN

Η Μέγκαν, μια κούκλα με τεχνητή νοημοσύνη, είναι σχεδιασμένη για να γίνει η καλύτερη φίλη κάθε παιδιού και να το προστατεύει με κάθε τρόπο από οποιονδήποτε μπορεί να το απειλήσει – ακόμα και τον ίδιο του τον κηδεμόνα. Παραλλαγή της Κούκλας του Σατανά με τη σκηνοθετική υπογραφή του Τζέραρντ Τζόνστοουν, υπεύθυνου για ένα απολαυστικό μεταμεσονύκτιο θέαμα, το Housebound, που συνδύαζε τον φαντασματικό τρόμο με το μαύρο χιούμορ. Οι πληροφορίες από τις δοκιμαστικές προβολές κάνουν λόγο για θέαμα ανάλογης… ευαισθησίας, ικανό να προκαλέσει κύματα ενθουσιασμού στη γαλαρία των multiplex, όπου η ταινία αναμένεται να εκτιμηθεί δεόντως. (Από 05/01)

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.