1.

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ
Οργανικό και ανάριο, το Μεγαλώνοντας του Ρίτσαρντ Λινκλέϊτερ μπαίνει στο πάνθεον του πολυπαιγμένου είδους "δράμα ενηλικίωσης" και στέκει σε περίοπτη θέση, γιατί δεν είναι ακριβώς δράμα, αλλά η φυσική περιπέτεια της ζωής, και δεν εστιάζει εκβιαστικά στην ενηλικίωση, αλλά στο πέρασμα του χρόνου με τις διακυμάνσεις των σχέσεων, τις χαρές και τις απογοητεύσεις, τα ξεσπάσματα και κυρίως, τις πολύτιμες, χαμένες στιγμές. Ένα επίτευγμα.

2.

IDA
Η έκπληξη από την Πολωνία του Πάβελ Παβλικόφσκι. Η ασπρόμαυρη μπαλάντα μιας αναποφάσιστης νέας κοπέλας, σε μια διχοτομημένη μεταπολεμική χώρα- όσο οξύμωρη είναι η έννοια της Εβραίας καλόγριας...

3.

SNOWPIERCER
Περίτεχνη δράση και στιλάτη επιστημονική φαντασία σε οικολογικά, υπαρξιακά χωράφια από τον Νοτιοκορεάτη Τζουν Μπονγκ Χο, που αψηφά τις κατηγοριοποιήσεις.

4.

ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ
Η αλληγορία για την ανησυχητική άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη του Ούγγρου Κορνέλ Μουντρουτσό δεν μένει στα σύμβολα αλλά επιδιώκει τη συγκίνηση, αλλάζει πολλές αφηγηματικές ταχύτητες και έχει να πει πολλά για τη σύνδεση της κουλτούρας με τη βία.

5.

ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΕΚΑΤΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ
Η μπεκετική κομεντί για τους δύο πλανόδιους πωλητές υποτιθέμενα αστείων παιχνιδιών, είναι ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν από μόνο του, φτιαγμένο με παράλογα υλικά και σουρεαλιστική συμπόνοια για τον άνθρωπο, από τον Σουηδό Ρόϊ Άντερσον.

6.

ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Η Άγρια Ανατολή του Ζία Ζάνγκε: το πορτρέτο της έκρυθμης σύγχρονης Κίνας μέσα από σπονδυλωτές ιστορίες που ερευνούν τη ρίζα της οργής και της βίας.

7.

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ
Μια δεξιοτεχνική μπάμπουσκα: Το θρίλερ της χρονιάς μέσα σε μια σάτιρα μέσα στην κοινωνική παθογένεια μέσα στην επαρχία μέσα στα social media μέσα στα media μέσα στο γάμο...Αποκάλυψη η Ρόζαμουντ Πάϊκ.

8.

SAINT LAURENT
Μια εκτροχιασμένη ιδιοφυία σε μια ταινία συβαριτική και ευαίσθητη, επικών διαστάσεων και υψηλού γούστου.

9.

INTERSTELLAR
Φορτωμένο αλλά φιλόδοξο και προσεγμένο, το sci-fi saga του Κρίστοφερ Νόλαν είναι μια συναρπαστική ανάταση προς τα αστέρια κα καταφέρνει να γίνεται ταυτόχρονα homage στους δασκάλους του και εντελώς δικό του.

10.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ GRAND BUDAPEST
Η καλύτερη ταινία του Γουές Άντερσον αφηγείται το τέλος μιας αριστοκρατικής ευρωπαϊκής ουτοπίας και την απαρχή μιας θλιβερής δυστοπίας, με τριπαριστούς ρυθμούς, καταπληκτική σκηνογραφία και ωρολογιακά κουρδισμένες ερμηνείες.

11.

FOXCATCHER
Στιβαρός και στιλπνός, ο Μπένετ Μίλερ ξέρει όσο κανείς άλλος στο αμερικάνικο σινεμά πώς σχετίζεται η κάστα με την παράνοια.

12.

LEGO MOVIE
Δεν θυμάμαι άλλη κωμωδία κινουμένων σχεδίων που να με έκανε να γελάσω με την ψυχή μου μέσα στο 2014. Το καλύτερο anomation της χρονιάς, μαζί με το Αγόρι με την Κουρδιστή Καρδιά.

13.

ΔΙΚΟΣ ΤΗΣ
Ονειροπόληση συγκρατημένης επιστημονικής φαντασίας από τον Σπάϊκ Τζόνζ, με περισσή ευαισθησία και εξαιρετική ευρηματικότητα- το Όσκαρ σεναρίου.

14.

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
Τελικά, ο Captain America, ελλείψει και σχετικού ανταγωνισμού, μάλλον είναι το blockbuster comic movie της χρονιάς. Ο χαρακτήρας του διφορούμενου κακού από τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ βοήθησε.

15.

ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
Vampire movie από τον Τζιμ Τζάρμους, γεμάτο με το νόστο και το ρομαντισμό μιας περασμένης εποχής κι ενός μεγάλου έρωτα στο έλεος της μνήμης και στο πείσμα της λήθης.

16.

ΜΑΓΙΚΗ ΟΜΠΡΕΛΑ
Ο Ντίσνεϊ, η Μαίρη Πόππινς και η συγγραφέας ενός χαρούμενου μιούζικαλ που κουβαλούσε μια βαριά σκιά. Έξοχη η Έμμα Τόμπσον.

17.

NEBRASKA
Στην καρδιά της αγροτικής Αμερικής, ο Αλεξάντερ Πέϊν κατάφερε να "χειροποιήσει" το συγκινητικό και αστείο πορτρέτο μιας οικογένειας που μοιάζει τόσο ελληνική...

18.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙ' ΑΓΡΙΟΥΣ
Σπαρταριστές ως τραγικές μικρού μήκους ορμητικά σκηνοθετημένες από τον Αργεντίνο Νταμιέν Σιφρόν, κάτω από την ομπρέλα της προσωπικής και κοινωνικής κρίσης.

19.

'71
Μπορεί το Fury να διακρίθηκε για την απεικόνιση της κυνικής βίας στον πόλεμο, αλλά το 71 πήγε παραπέρα (και με ταπεινότερα μέσα) καταδεικνύοντας την πλήρη σύγχυση ενός φαντάρου/θύματος, που περιπλανιέται σε διασταυρούμενα πυρά.

20.

ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
Μπορεί να το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, αλλά η (μηδενική) τιμή της ανθρώπινης ζωής στο σινεμά των αδελφών Νταρντέν αποτυπώνεται ζωντανά και μοναδικά, σε όλες της τις εκδοχές. Η Μαριόν Κοτιγιάρ αριστεύει.