Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Χρυσές Σφαίρες 2020: Ο «Ιρλανδός» προχωρά χωρίς τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος σχολιάζει τις φετινές υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες, επισημαίνοντας τα πρώτα φαβορί για την οσκαρική κούρσα.

Χρυσές Σφαίρες 2020: Ο «Ιρλανδός» προχωρά χωρίς τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Η Ιστορία Γάμου προηγείται στις υποψηφιότητες της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ με 6 και ακολουθούν ο Ιρλανδός και το Κάποτε στο Χόλιγουντ με 5, ενώ οι Δυο Πάπες του Φερνάντο Μεϊρέγιες και ο Joker του Τοντ Φίλιπς απέσπασαν 4. Στην ουρά των πολλαπλών υποψηφιοτήτων, το πρεστιζάτο πολεμικό δράμα του Σαμ Μέντες 1917, που δεν αποκλείεται καθόλου να ξανασυναντήσουμε αργότερα στα Όσκαρ, και μάλιστα να το δούμε να κερδίζει σε τεχνικές κατηγορίες, και τα Παράσιτα.

Η κατάσταση είναι συγκεχυμένη για τις δυο προπορευόμενες ταινίες γιατί ναι μεν το οικογενειακό δράμα του Νόα Μπάουμπακ τοποθέτησε αναμενόμενα τους τρεις ηθοποιούς που ξεχώρισαν, δηλαδή τον Άνταμ Ντράιβερ, τη Σκάρλετ Τζοχάνσον και τη Λόρα Ντερν, στις κατηγορίες τους, αλλά ο ίδιος απέτυχε να πλασαριστεί στη σκηνοθεσία, κάτι που ελαχιστοποιεί τις πιθανότητές της ταινίας για νίκη. Από την άλλη, όλα καλά με τον Ιρλανδό, εκτός από ένα βασικό στοιχείο: ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, παραδόξως, δεν βρίσκεται στην πεντάδα των ηθοποιών για δράμα, παραχωρώντας τη θέση του μάλλον στον Κρίστιαν Μπέιλ ή τον Τζόναθαν Πράις, αν σκεφτούμε πως ο Άνταμ Σάντλερ και η ταινία του Uncut Gems απουσιάζουν εντελώς από τις Χρυσές Σφαίρες. Αντίθετα, στους δευτεραγωνιστές γίνεται πανδαιμόνιο διασημότητας. Για τη Σφαίρα ανταγωνίζονται ο Τζο Πέσι, που είναι φαβορί, ο συμπρωταγωνιστής του, Αλ Πατσίνο, ο Τομ Χανκς ως Φρεντ Ρότζερς, ο Μπραντ Πιτ για το Κάποτε στο Χόλιγουντ και ο Άντονι Χόπκινς για τους Δύο Πάπες, ενώ πουθενά δεν απαντάται ο Γουίλεμ Νταφόου για τον άφαντο, αν και υπέροχο, Φάρο.

Στις ανδρικές ερμηνείες, η σταθερά στις μέχρι τούδε βραβεύσεις, δεν είναι ο Χοακίν Φίνιξ, όπως όλοι είχαν στοιχηματίσει πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά ο Αντόνιο Μπαντέρας, για το «Πόνος και Δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Στις ανδρικές ερμηνείες, η σταθερά στις μέχρι τούδε βραβεύσεις, δεν είναι ο Χοακίν Φίνιξ, όπως όλοι είχαν στοιχηματίσει πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά ο Αντόνιο Μπαντέρας, για το Πόνος και Δόξα του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ο Ισπανός κατάφερε να γοητεύσει τους κριτικούς και από τις δυο όχθες μέσα σε διάστημα λίγων ημερών και να γίνει ο μοναδικός που θα αμφισβητήσει την βραβειο-φιλική δεξιοτεχνία του Φίνιξ, ο οποίος είναι φυσικά κι αυτός υποψήφιος. Με τον Σάντλερ, που είχε προτιμηθεί από το National Board of Review, εκτός, μόνο ο Άνταμ Ντράιβερ μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα, ενώ στην κατηγορία της κωμωδίας ή μιούζικαλ, μάλλον ο Έντι Μέρφι, στην πολύ διασκεδαστική του επιστροφή ως Dolemite, ξεχωρίζει αισθητά.

Ιστορία Γάμου

Στη γυναικεία κατηγορία του πρώτου ρόλου για δράμα, η έκβαση της μονομαχίας ανάμεσα στη Ρενέ Ζελβέγκερ και τη Σαρλίζ Θερόν θα προβλέψει το Όσκαρ, ενώ από την «ελαφρότερη» κατηγορία της κωμωδίας, μόνο η Ακουαφίνα μπορεί να κάνει την έκπληξη και να εκτοπίσει μια εκ των Σέρσα Ρόναν, Σίνθια Ερίβο και Τζοχάνσον για την αντίστοιχη πεντάδα των Όσκαρ. (Υπάρχει και η Λιουπίτα Νιόνγκο, που βραβεύτηκε από τη Νέα Υόρκη, είναι υποψήφια σε άλλες ενώσεις κριτικών για το Us, αλλά οι Σφαίρες την αγνόησαν).

Ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι η Μέρι Κέι Πλέις. Οι κριτικοί του Λος Άντζελες, που τη βράβευσαν στον πρώτο ρόλο, ανακάλυψαν μια ξεχασμένη ταινία, το Diane, που είχε κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα το 2018, πήρε καλές κριτικές που αποθέωναν ιδιαιτέρως την πρωταγωνίστρια από τα τηλεοπτικά '70s σε έναν ζουμερό, ανθρώπινο ρόλο, κι έκτοτε, εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Πριν από 25 χρόνια, το ίδιο σώμα κριτικών είχε επισημάνει την Τζέσικα Λανγκ για το Blue Sky, μια πολύπαθη δραματική ταινία, την τελευταία στην καριέρα του Τόνι Ρίτσαρντσον, που είχε μείνει εκτός διανομής για δύο χρόνια, και με το πουσάρισμα της βράβευσης της, έβαλαν την ηθοποιό για τα καλά στην κούρσα, οδηγώντας την στην αναπάντεχη κατάκτηση της Χρυσής Σφαίρας και του δεύτερού της Όσκαρ, μετά το Τούτσι. Προφανώς θεωρώντας πως η αποστολή ενός κριτικού δεν είναι να τιμήσει το προφανές αλλά να φωτίσει το κρυφό διαμάντι, η ένωση του Λος Άντζελες έκανε το καθήκον της, αλλά οι Χρυσές Σφαίρες δεν τσίμπησαν, ίσως γιατί δεν πρόλαβαν, έχοντας ήδη αποστείλει τις ψήφους τους. Μένει να δούμε αν η περίπτωση της Πλέις θα εισακουστεί στην ένωση των ηθοποιών και τα Όσκαρ, για μια ταινία που δεν έχει ελπίδες για περαιτέρω υποψηφιότητες ή διακρίσεις, όπως ακριβώς συνέβη πρόσφατα με την ερμηνειάρα της Τζουλιάν Μουρ στο κατά τα άλλα απόν Still Alice.

Παράσιτα

Διαφοροποιώντας το περιεχόμενό τους από τους κριτικούς της Νέας Υόρκης, οι οποίοι βράβευσαν τον Ιρλανδό ως καλύτερη ταινία και προτίμησαν τους νεαρούς αδελφούς Σάφντι, που γνωρίσαμε από το Good Time, για το Uncut Gems στη σκηνοθεσία, οι Λοσαντζελίτες στράφηκαν στα Παράσιτα του Μπονγκ Τζουν Χο, και στην ταινία και στη σκηνοθεσία, τιμώντας επίσης τον πρωταγωνιστή της ταινίας, καθώς και το φιλμ, ως ξενόγλωσσο. Οι Σφαίρες επίσης δεν ξέχασαν την ταινία, πλασάροντας τον Κορεάτη δημιουργό στις κατηγορίες του σεναρίου, της σκηνοθεσίας και της ξενόγλωσσης ταινίας – είναι γνωστό πως το καταστατικό τους δεν επιτρέπει σε μη αγγλόφωνη ταινία να φιγουράρει στις δυο κύριες πεντάδες των ταινιών που επιλέγουν ετησίως. Αυτό σημαίνει πως η αποδοχή των Παρασίτων είναι καθολική, και η απουσία του αριστουργήματος από πολλαπλές υποψηφιότητες στα Όσκαρ, πέρα από την αναμενόμενη στο «διεθνές» Όσκαρ, θα είναι μεγάλη έκπληξη. Να ένας μη αγγλόφωνος Χρυσός Φοίνικας που έχει κάνει crossover, μετά το Amour του Μίκαελ Χάνεκε.

Μια ακόμη κοινή βράβευση στους major Αμερικανούς κριτικούς αφορά στο θεσπέσιο κινούμενο σχέδιο του Ζερεμί Κλαπέν, το I Lost my Body. Το πιο πρωτότυπο και ποιητικό animation της δεκαετίας, και αυτό παραγωγή του Netflix, απουσιάζει επιδεικτικά από τις Χρυσές Σφαίρες, αλλά είναι το μόνο που μπορεί να χαλάσει τα σχέδια της Disney/Pixar για άλλη μια άνετη επικράτηση στα Όσκαρ – και μακάρι να το πετύχει.

Το συμπέρασμα είναι πως η θερμή συζήτηση γύρω από το Netflix έχει γυρίσει προς όφελός του για μια ακόμη χρονιά μετά το Ρόμα, και αυτή τη φορά ενισχυμένη με περισσότερες παρουσίες, και με τις απουσίες να συζητιούνται εξίσου. Ως συνήθως, το πού θα πάνε οι Σφαίρες δεν είναι προαποφασισμένο γεγονός, και, παρά την απουσία του Ντε Νίρο, ο Ιρλανδός φαίνεται πιο κοντά στη νίκη στις κύριες κατηγορίες.

Δείτε αναλυτικά όλες τις φετινές υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες >>>