Το 2014 ήταν αναμφισβήτητα η χρονιά του ΕΝΦΙΑ. Μέσα στη χρονιά αυτή δηλαδή πρωτακούσαμε για τον καινούργιο βραχνά που ακούει στο πλήρες όνομα Ενιαίος Φόρος Ακινήτων με την ευχή πλέον του γονέα ''θα σου γράψω το σπίτι'' να αποτελεί κατάρα για κάθε άνεργο και ανασφάλιστο τέκνο του.
Ωστόσο στο τραγούδι και δη της πίστας, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται είτε να αφήσουν τα σπίτια τους, είτε να τα πουλήσουν, είτε πάλι να τα δώσουν προς ενοικίαση, εξ αιτίας ενός έρωτος που έληξε άδοξα. Είναι να τους λυπάσαι...
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, το τραγούδι του Γιάννη Πάριου, όπου παραληρεί κυριολεκτικά: ''Το πουλάω το σπίτι''. Μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες επιτυχίες του ''πιο ερωτικού Έλληνα τραγουδιστή'', αρκετά πιασάρικη ως μελωδία (Γιάννης Χριστοδουλόπουλος) και ως στιχούργημα (Νίκος Μωραΐτης). Ένα είναι το συμπέρασμα: ''Δε γεμίζει μ' έναν άνθρωπο ένα σπίτι'' και ο Πάριος το πιστεύει όταν το λέει. Σε πείθει με λίγα λόγια.
Αρκετά χρόνια πριν από τον Πάριο, συγκεκριμένα στα 1985, ο Αντύπας ερμηνεύει το all time cult classic ''Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο''. Μουσική του ιδίου και στίχοι του...Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Εδώ ο τραγουδιστής δε λυπάται για την αγάπη που δεν έπιασε κυριολεκτικά τόπο, αλλά επιθυμεί διακαώς να ξεφύγει απ' αυτήν! Θυμάμαι και μιαν άλλη σπαρταριστή βερσιόν θριλεράκηδων όταν είχε πρωτοβγεί το κομμάτι: ''Πωλείται όπως ειν' στοιχειωμένο/ με χιλιάδες νυχτερίδες φορτωμένο/ πωλείται και το δίνω όσο κι όσο/ φτάνει Θεέ μου απ' τα ζόμπι να γλιτώσω''. Ήταν, βλέπεις, η ίδια περίοδος πάνω - κάτω που μεσουρανούσε στα συνοικιακά σινεμά το splatter του Lucio Fulci ''Ενοικιάζεται στοιχειωμένη βίλα δίπλα στο νεκροταφείο''. Το κομπιουτεράιζ intro της ηχογράφησης είναι όλα τα λεφτά!
Έναν spooky τόνο διαθέτει και το αντίστοιχο άσμα του Αντρέα Μπονάτσου, ζεϊμπέκικο, που τραγούδησε ο υιός Μενιδιάτης με τίτλο ''Ενοικιάζεται'': ''Κι αν οι επόμενοι θ' ακούν θορύβους/ θα 'ναι τα γέλια μας τις Κυριακές/ Κι αν πάλι έχει ησυχία όταν θα μπούνε/ θα είναι εκείνες οι αμίλητες βραδιές''. Εδώ, φως - φανάρι, ο δημιουργός θά'χει δει σίγουρα το ''Legend of Hell House'' (ελλην. τίτλος ''Το σπίτι της Κόλασης'') - βλέπε trailer:
Η Άντζελα Δημητρίου, αντίθετα, στο συμπαθέστατο τραγουδάκι του Φοίβου που τραγούδησε προ 20ετίας, λυπάται για το χωρισμό που δε γκρέμισε απλά ένα τυπικό σπιτικό, αλλά ''παλάτια με νερό και άμμο''. Όμορφο το μέρος με το ακορντεόν, αλλά αυτή η ρίμα στην αρχή, ''Άνοιξη και δυο πετροχελίδονα/ στα χείλη τα φιλήδονα'' δεν είναι και τόσο επιτυχημένη...
Πιο τολμηρός απ' όλους τους προκατόχους του εμφανίζεται ο Θάνος Μπόλλας αφού στο τραγούδι ''Ενοικιάζεται'', ένα κακόγουστο - κατά τη γνώμη μου - σκυλάδικο με στοιχεία electro, δεν ομιλεί για το σπίτι, αλλά για την ίδια τη ζωή του! Μουσική από τον Κυριάκο Γαληνό και στίχοι από τον Γιάννη Φωτάκη. Το ακούς αυτό και λες: Είναι γεγονός, τραγούδια σαν το ''Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο'' του Αντύπα, κακά τα ψέματα, δεν ξαναβγαίνουν...
Κι ενώ όλοι τραγουδούν ''Ενοικιάζεται'', έρχεται ο Δημήτρης Χρυσοχοΐδης από τη Θεσσαλονίκη και λέει ''Δεν ενοικιάζεται''! Εδώ συμβαίνει το σουρεαλιστικό να έχει ήδη πακετάρει, να είναι έτοιμος να αδειάσει το σπίτι, μα τελευταία στιγμή να αρνείται να φύγει, αφού ''οι τοίχοι έχουν ακόμα τ' άρωμα σου''. Τράτζικ!
Ας κλείσουμε με καλή καρδιά, Μάνο Χατζιδάκι - Νίκο Γκάτσο, δια στόματος και από ψυχής Ανδρεούλη Ευαγγελόπουλου. Ο Εθνικός Σταρ με look α λα Νοστράδαμος στα 70s αποδίδει με τον τρόπο του ένα τραγούδι των δύο ''θηρίων'' που εντάχθηκε το 1972 στον ομότιτλο δίσκο της Νάνας Μούσχουρη.