Tα καλοκαίρια είναι πολλά
(όσα και οι άνθρωποι)
φως
και φύση
σκιές του λυκόφωτος
και πόλη
τα υποφωτισμένα σοκάκια
και οι πολύκαρποι αγροί
το δροσερό κέλυφος της θάλασσας
και το μελαγχολικό ασημένιο φως της σελήνης
οι άδειοι δρόμοι
και τα σώματα που σου χαρίζονται
προορισμένα να σημάνουν
όσα διανοήθηκες
και τόλμησες να τα ζητήσεις
το χάσιμο στο πέλαγος της ακοινωνησίας
ή στον κυκεώνα του ξοδέματος
η μουσική του ανέμου
και ο ρυθμός του ήλιου
τέλεια συγκεκριμένος για να νιώσεις
τις μετατοπίσεις της διάρκειας εντός και εκτός
οι ηλικίες που κλείνουν
και οι ηλικίες που ανοίγουν
η αμοιβαία έλξη τους
το καλοκαίρι είναι το καταφύγιο
μιας μακριάς αναμονής
συμβόλαιο με την μεταφυσική
ανωριμότητα των εκκρίσεων
(αλλά και πένθος για την βέβαια κατεδαφισή τους)
στην αγκαλιά του δοξάζεις την
αποκαθήλωση
κάθε μελλοντικής επένδυσης
κωλυσιεργείς ανάμεσα στο σήμερα μιας απόφασης
και στο αύριο μιας αναβολής
όλα εδώ μέσα
όλα εκεί έξω
χρειάστηκε πολύ καιρός για να καταλάβω
πως αυτό είναι που μας λέει το
καλοκαίρι με τον τρόπο του
μέσα στην λαμπρότητα του ήλιου
στην άμμο, τα χαλίκια και τους αστερίες
αλλά και στον επεξεργασμένο
τσιμεντένιο όγκο της πόλης
που ο χρόνος και τα σώματα
τον γεμίζουν απ' όλες τις μεριές
καθώς ταλαντεύομαστε ανάμεσα στο ποθούμενο
και το εφικτό.