Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Η χριστουγεννιάτικη φιλανθρωπία της Μούσχουρη

Κάμερες, δέκα χιλιάδες ευρώ και συμβουλές στους Έλληνες

Η Νάνα Μούσχουρη διέπραξε με μια κίνηση όλα τα λάθη του πλούσιου φιλάνθρωπου δίνοντας την επιταγή των 10.000 ευρώ για τους άστεγους της Αθήνας. Αρχικά επιλέχθηκε η συγκεκριμένη περίοδος που είναι «η χαρά του φιλάνθρωπου πλούσιου», μετά μάθαμε το ποσό, ύστερα την είδαμε σε φωτογραφίες με τον Καμίνη και πριν λίγο την είδα να μιλάει στην κάμερα του Star εξηγώντας την κίνηση της αυτή. «Οι Έλληνες πρέπει να μάθουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον» ύστερα είπε για συνθήκες κατοχής αυτή την στιγμή στην χώρα που της θύμισαν τα δικά της δύσκολα παιδικά χρόνια.

Αν στην περίπτωση των πλούσιων κυριών που ζουν μέσα στην ανία και δεν έμαθαν να κάνουν τίποτα στην ζωή τους, η επιδεικτική φιλανθρωπία είναι μια πράξη για να βροντοφωνάξουν ότι υπάρχουν, στην περίπτωση της Μούσχουρη τι ακριβώς είναι;

Δεν μπορώ να εξηγήσω πως ένας άνθρωπος χορτασμένος από διεθνή αναγνώριση, επιτυχία καλλιτεχνική και εμπορική, αγάπη από τον κόσμο, με καριέρα αξιοζήλευτη φτάνει σε τέτοιο ατόπημα. Γιατί φέρνει τις κάμερες και δίνει επιδεικτικά την επιταγή στον Δήμαρχο της Αθήνας; Δεν μπορεί να γίνει ιδιωτικά αυτό; Και το ποσό; «Συμβολικά 10000 ευρώ και θα είμαι δίπλα σας». Οι συμβολικές κινήσεις είναι τόσο δύσκολο να γίνουν με κλειστές κάμερες πίσω από κλειστές πόρτες;

Ανησυχεί μήπως δεν γίνει γνωστό; Και εγώ σου λέω ότι δεν το μαθαίνει ποτέ κανείς και τι έγινε; Αυτή με την ψυχή της δεν τα έδωσε στον Δήμο της Αθήνας; Πρέπει να μας σερβίρει «την ψυχή της στο πιάτο» για να αξιολογήσουμε το έδεσμα;

Το χειρότερο βέβαια από όλα είναι το «ηθικό δίδαγμα» που μας λέει ότι περνάει με την πράξη της: «Ο ένας Έλληνας πρέπει να βοηθάει τον άλλον».

Λυπάμαι, αλλά ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που θα μου μιλήσει για βοήθεια στο διπλανό μου είναι ένας άνθρωπος με λυμένα τα οικονομικά του προβλήματα. Εμείς που δουλεύουμε, οι άνεργοι, οι ημιάνεργοι, η γενιά των 400 ευρώ, ο καθένας από εμάς, το παράδειγμα της αλληλεγγύης το βλέπει (αν θέλει) σε ανθρώπους που είναι «πιο κάτω από αυτόν».  Στους φτωχούς που βοηθάνε φτωχούς. Στην γυναίκα του δευτέρου ορόφου που σας έγραφα πριν μερικές εβδομάδες που πέταξε μια σακούλα ρούχα σε κάποιον που έψαχνε στα σκουπίδια. Σε αυτούς που δίνουν γιατί θέλουν να δώσουν και ας έχουν λίγα.

Οι διάσημοι και οικονομικά ευκατάστατοι αν θέλουν να βοηθήσουν πρέπει να το κάνουν χωρίς τυμπανοκρουσίες. Στην αντίθετη περίπτωση βλέπουμε ανθρώπους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ακόμα μια προβολή του ονόματος τους, ακόμα μια δήλωση, ακόμα ένα «μπράβο» από τον κόσμο. Δυστυχώς το να είσαι απλός και ταπεινός δεν είναι κάτι που μαθαίνεται. Ανεξάρτητα από το πόσο γεμάτες είναι οι τσέπες σου...