«Ωραία αλλά τότε πως προέκυψαν οι πυρονόμοι ;» ρώτησε ο Μόνταγκ.
«Αχ!» ο Μπήτι έγειρε μπροστά στην ελαφριά ομίχλη που είχε σχηματιστεί από τον καπνό της πίπας του. «Τι πιο φυσιολογικό και ευκολονόητο από αυτό; Εφόσον τα σχολεία έβγαζαν όλο και περισσότερους δρομείς, άλτες, οδηγούς αγώνων, ανειδίκευτους τεχνίτες, φορτοεκφορτωτές, πιλότους και κολυμβητές αντί για ερευνητές, κριτικούς, γνώστες και ευφάνταστους δημιουργούς, η λέξη «διανοούμενος» απέκτησε ασφαλώς τον αρνητικό χαρακτήρα που της άξιζε. Αυτό που δεν σου είναι οικείο, είναι λογικό να σε τρομάζει. Θα θυμάσαι και εσύ από το σχολείο σου εκείνο το αγόρι στην τάξη που ήταν εξαιρετικά «έξυπνο», που σήκωνε πάντα το χέρι για να διαβάσει ή να δώσει τη σωστή απάντηση , ενώ οι υπόλοιποι κάθονται βουβοί σαν τις μούμιες και τον μισούσαν. Αυτό το έξυπνο αγόρι δεν ήταν που διαλέγατε για να δείρετε ή να βασανίσετε μετά το σχολείο; Μα βέβαια, αυτό διαλέγατε. Πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι.
Δεν γεννηθήκαμε όλοι ελεύθεροι και ίσοι όπως λέει το Σύνταγμα γίναμε όλοι ίσοι, κι έτσι είναι όλοι ευτυχισμένοι αφού δεν υπάρχουν πια βουνά για να συγκρίνεις το ύψος των κορυφών τους. Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν! Ένα βιβλίο στο διπλανό σπίτι είναι ένα γεμάτο και οπλισμένο περίστροφο. Το καίς. Το αφοπλίζεις. Κάνεις μια τομή στο μυαλό του ανθρώπου αυτού. Ξέρει κανείς ποιο θα μπορούσε να είναι το θύμα ενός πολυδιαβασμένου ανθρώπου; Εγώ πάντως δεν θα άντεχα δίπλα του ούτε ένα δευτερόλεπτο. Έτσι λοιπόν όταν κάποτε τα σπίτια σε όλο τον κόσμο απέκτησαν πλήρη πυροπροστασία (και ναι, η εικασία που έκανες τις προάλλες ήταν σωστή), εξέλειψε και ο παλιότερος λόγος ύπαρξης του Σώματος , δηλαδή η πυρόσβεση. Όσοι υπηρετούσαν έως τότε στο Σώμα ανέλαβαν αυτά τα νέα καθήκοντα και έγιναν υπερασπιστές της πνευματικής μας ειρήνης, η δύναμη πυρός του απολύτως κατανοητού και δίκαιου τρόμου της κατωτερότητας: επίσημοι λογοκριτές, δικαστές και εκτελεστές. Αυτό είσαι, Μόνταγκ, κι αυτό είμαι και εγώ»
________________
Απόσπασμα από το Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury. Εκδόσεις: ΑΓΡΑ έτος πρώτης έκδοσης:1953
Ο συγγραφέας για την ηρωίδα του βιβλίου Καλρίς ΜακΚλέλλαν: «Δεν υπέκυψα στον πειρασμό να την επαναφέρω στη ζωή, σε επόμενες εκδόσεις του βιβλίου. Το άφησα αυτό να το κάνει ο Francois Truffaut στην κινηματογραφική διασκευή του Φαρενάιτ 451, το 1966, να επαναφέρει δηλαδή την Κλαρίς στην ζωή, έστω κι αν είχε αλλάξει το όνομα της και της είχε προσδώσει μερικά επιπλέον χρονάκια ωριμότητας, κάτι το οποίο θεώρησα τότε μεγάλο λάθος. Αυτή όμως έμεινε ζωντανή έως το τέλος της ταινίας και τότε αποφάσισα ότι ο Τρυφφώ είχε δίκιο.»