Rosemarie Trockel, l'arc de triomphe, 2006
Ανάμεσα σε δέντρα πλούσιας βλάστησης και έργα τέχνης από χάλυβα στο πάρκο γλυπτικής στη Κολωνία, βρίσκεται αυτό το έργο. Πρόκειται για ένα σύνολο κέδρων ονόματι “Άτλας”. Δέντρα με χρήση συνήθως διακοσμητική και μακριά των προδιαγραφών για ανάλογα πάρκα. Στη βάση τους βρίσκεται ένα γλυπτό από αλουμίνιο που “ακουμπάει” και τραβάει κάτω την κορυφή ενός από τους κέδρους, τονίζοντας έτσι τον αδύνατο κορμό του. Με τίτλο η Αψίδα του Θριάμβου, πρόκειται για ένα φτωχό, κυνικό, παράλογο και πολύ sexy έργο.
___________________
Roger Ballen, Eugene on the phone, 2000, απο τη σειρά "outland"
Η σειρά απεικονίζει λευκoύς στο περιθώριο της κοινωνίας της Νότιας Αφρικής. O Ballen, γεωλόγος επισκέπτης εκεί και μετέπειτα φωτογράφος του Magnum, αρχίζει να μετακινεί το δημοσιογραφικό του ενδιαφέρον προς μια θεματολογία αυθόρμητης μυθοπλασίας και μεγαλύτερης εμπλοκής.
___________________
Brice Marden, Marble #4, 1981
Μεταξύ 1981 και 1987, ο Marden βρίσκεται στο νησί της Ύδρας. Εκεί φτιάχνει μια σειρά 32 έργων με τα μόνα υλικά που έχει πρόσβαση, λάδι και θραύσματα μαρμάρων.
____________________
John Divola, Zuma series, 1973-75
Πρόκειται για μία σειρά από φωτογραφίες τραβηγμένες σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, που τεκμηριώνουν την διάλυση της κοινότητας κατοικιών στη παραλία Zuma στο Μαλιμπού, μεταξύ του 1977 και 1978. Η φωτογραφική εικόνα του Divola βρίσκεται πέρα από την απλή περιγραφή. Βανδαλίζοντας το κτίσμα και τα αντικείμενα και βάφοντας τοίχους και επιφάνειες, ο Divola δημιουργεί το γεγονός πριν το φωτογραφήσει. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά κορεσμένες εικόνες, τραβηγμένες είτε με φυσικό φωτισμό είτε με φλας, θαλασσογραφίες μέσα από σπασμένα παράθυρα και ηλιοβασιλέματα που αντιπαρατίθενται με εικόνες καταστροφής. Kατά την διετία δημιουργίας αυτή της σειράς, ο καλλιτέχνης επέστρεφε συχνά στα ίδια σπίτια, αλλάζοντας και επεμβαίνοντας εκ νέου στις προϋπάρχουσες επεμβάσεις του. Η φυσικότητα στον τρόπο που βλέπει και το πόσο απολαμβάνει το απόκοσμο εγχείρημα του, μου έρχονται συχνά στο νου.
___________________
Δημήτρης Αντωνίτσης, Βonus, 2012
Ένα γιγαντιαίο κόκκαλο – παιχνίδι για σκύλους, χυτευμένο σε αλουμίνιο. Με έναν περίεργο τρόπο, η έκπληξη και η χαρά που μου προκάλεσε αυτό το έργο όταν το είδα μπροστά μου, ήταν πολύ μεγάλη.
____________________
Μark Μanders, Short Sad Thoughts, 1990
Ένα από τα πρώτα έργα του Μanders που 16 χρόνια μετά, έδωσε τον τίτλο του στην πρώτη ατομική έκθεση του στην Βρετανία. Το έργο αποτελείται από δύο πανομοιότυπα αντικείμενα που φαίνεται να παίρνουν αυτό το σχήμα καθώς κρέμονται. Στην πραγματικότητα, ο Manders άσκησε μεγάλη προσπάθεια για να λυγίσουν οι δυο αυτές χάλκινες βέργες. Η πρόθεση του έργου να εξαπατήσει τον θεατή με έναν τόσο απλό τρόπο, αλλά και του καλλιτέχνη να κρύψει την προσπάθεια που κατέβαλε, κάνουν το έργο ιδιαίτερα γοητευτικό.
____________________
Andreas Slominski, Self-Portrait with Sombrero, 1998
Στο σομπρέρο του Slominski η κορυφή και το χείλος του είναι κομμένα. Αυτό επιτρέπει στον καλλιτέχνη, φορώντας το, να μπορεί να πλησιάσει το πρόσωπό του για το «πορτρέτο» στην πάνω γωνία ενός δωματίου. Θα φωτογραφηθεί μέσα από δυο τρύπες που ανοίχτηκαν για τον λόγο αυτό στην κορυφή του τοίχου. Μια πολύπλοκη, κωμική διαδικασία για να αποδομηθεί έτσι η ρομαντική έννοια της δημιουργικότητας.
____________________
Richard Hamilton, σχεδιαση εξωφύλλου του White Album των Beatles, 1968
Το πρωτότυπο βινύλιο κυκλοφόρησε το 1968. Το εξώφυλλο του, σχεδιασμένο από τον Hamilton, ήταν λευκό και είχε ανάγλυφο το όνομα της μπάντας. Οι κόπιες ήταν σφραγισμένες με έναν μοναδικό σειριακό αριθμό για να δημιουργείται, σύμφωνα με τον ίδιο, η ειρωνική κατάσταση ενός αριθμημένου αντικειμένου/edition σε πέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Κατά τον αρχικό σχεδιασμό, η προσπάθεια του Hamilton να απεικονίσει ένα τόσο μαζικό και αξιαγάπητο αντικείμενο θα ολοκληρωνόταν με τον εμποτισμό κάθε αντιτύπου με πολτό μήλου. Δυστυχώς δεν την ολοκλήρωσε.
___________________
Kώστας Σαχπάζης, Let’s Meet at 3am, 2012, Κόκκινο και μπλέ νέον, καλάμια, θερμομονωτικό υλικό, καλώδια, μετασχηματιστής, 59 x 73.5 x 18.3 cm
Ο Κώστας Σαχπάζης είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρώτη του ατομική έκθεση έχει τίτλο The Gift of Screws, και παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στην γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες είναι: Petrosphere, Glascow International Festival of Visual Art, Glascow, Abstraction after Abstraction, curated by Maria Maragou, Contemporary Greek Art Institute, Athens, Sneak Preview, Andreas Melas & Helena Papadopoulos, Athens, Symbiosis? XV Biennale de la Mediterranee, Hotel Ariston, Thessaloniki.
_______________
Μπορείς να διαβάσεις τη συνέντευξη που έδωσε ο Κώστας Σαχπάζης με αφορμή την πρώτη του ατομική έκθεση, "The Gift of Screws", που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στην γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos, εδώ