Σάββατο 17/03
Μανίατης Hotel, room204
Η πρώτη έξοδος απο τον στρατό. Γράφω γυμνός ακούγοντας το chill out κανάλι απο το δίκτυο του ξενοδοχείου, προφανώς έτοιμη playlist για sex, ακούγεται σαν soundtrack για διαφήμιση 090. Δίπλα μου δεν έχω κάποιον μόνο την αγαπημένη μου vodka Standard, ένα χυμό Λακωνία βίσσυνο και ξηρούς καρπούς. Έχω κάνει ήδη δύο απολαυστικά ντους, καπνίζω και έχω την τηλεόραση στο mute για ντεκόρ.
Αυτό ήταν που ήθελα πραγματικά σήμερα. Ούτε βόλτες, ούτε γέλια ούτε δήθεν παρέες απο το στρατό, μόνο λίγο χρόνο για να μείνω μόνος μου μακριά απο το χακί σεντόνι και τους περιορισμούς του Έλληνα uncle Sam.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Δεν έχω παχύνει όπως φοβόμουν. Λογικά υπάρχει ενας στοιχειώδης διατροφικός σχεδιασμός σε αυτά που τρώμε μέσα.
Η Σπάρτη είναι ηλιόλουστη αλλά πολύ busy. Είναι Σάββατο και όλοι είναι έξω για καφέ. Προσπερνώ τις οικογένειες, τα νεαρά ζευγάρια, τους παππούδες με τo τάβλι, τους φαντάρους με τις κάβλες και βουλιάζω στο γκρί που κυριαρχεί στο δωμάτιο.
Όλα φωνάζουν οτί λείπει το sex απο το όλο σκηνικό αλλα δεν με νοιάζει. Συνήθισα να είμαι μόνος και τελικά με το ποτήρι vodka στο χέρι μπορώ να παραδεχτώ οτι μόνος ήμουν τον περισσότερο καιρό μέχρι τώρα και πιθανόν ετσι θα είμαι πάντα.
Διαλέγω τα κάσιους απο την συσκευασία των ανάμεικτων ξηρών καρπών και καταλαβαίνω οτι όλο αυτο το διάστημα που είμαι στο στρατό, αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το αλκοόλ και εγώ.
to be continiued...