Επειδή -λόγω ιδιοσυγκρασίας και επαγγέλματος- στέκομαι στις λεπτομέρειες, από τη χθεσινή γιορτή για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή περισσότερο με εντυπωσίασε η παρουσία του Χρήστου Σαρτζετάκη.
Ο Σαρτζετάκης, θυμίζω, εκτός από ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη, ήταν εκείνος τον οποίον πρότεινε ο Ανδρέας Παπανδρέου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν, το 1985, αποφάσισε αιφνιδιαστικά να μην στηρίξει τον Καραμανλή.
Προβλήθηκε ως το σύμβολο του αντικαραμανλισμού, σαν η εκδίκηση της "Δημοκρατικής Παράταξης" απέναντι στον "Πατριάρχη της Δεξιάς".
Η θητεία του υπήρξε άκρως απογοητευτική εξαιτίας της ευτράπελης συμπεριφοράς του. Το βασικό του επίτευγμα ήταν ότι κατάφερε να την ολοκληρώσει, "ελάτε να με φωτογραφίσετε τον Μάρτιο του 1990" είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους.
Εν πάση περιπτώσει, ο Σαρτζετάκης βρέθηκε στο ύπατο αξίωμα εξαιτίας μιας καραμπόλας που ξεκίνησε από την "ανατροπή" του Καραμανλή.
Και ερωτώ: Τι δουλειά είχε χθες στο Μέγαρο; Πήγε για να τιμήσει τον υποτιθέμενο άσπονδο εχθρό του; Μα εάν ο Καραμανλής ήταν όντως εθνάρχης, τότε ο Σαρτζετάκης έπαιξε έναν θλιβερό ιστορικό ρόλο...
Αλλά ας μην τα πολυκοσκινίζω. Υπάρχει και η στάση "όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη". Ανθρώπινο από μιαν άποψη. Πολύ ανθρώπινο...