Έχω δει εκατοντάδες ταινίες. Γύρω στο Λύκειο αποφάσισα ότι ήθελα να κάνω κι εγώ ταινίες. Έπειτα, η σχέση μου με τον κινηματογράφο έγινε ψυχρή. Είχα ασπαστεί το θάνατο του κινηματογράφου, όπως τον είχε διακυρήξει ο Καταστασιακός Ντεμπόρ. Ευτυχώς, το ξεπέρασα το μηδέν κι άρχισα να βλέπω πάλι άπληστα ταινίες. Όχι τόσο άπληστα όσο παλιά όμως.
Παλιά, όταν ήμουν ακόμα στο γυμνάσιο θυμάμαι να πηγαίνω στον πιο όμορφο κινηματογράφο του κόσμου, στο Studio, κάτω απ' την πλατεία Αμερικής και να βλέπω αριστουργήματα. Πάρα πολλά φορές, μόνος. Περνούσαν εβδομάδες που έβλεπα 3 και 4 ταινίες στον κινηματογράφο. Μιλάμε για παθιασμένο θεατή. Και μαζί, διάβασμα βιβλίων. Αυτή είναι η δική μου αγωγή. Θεραπευτική κι εκπαιδευτική.
Όταν μου ζήτησε o Πάνος όμως 10 ταινίες, τις 10 αγαπημένες μου ταινίες άρχισα να έχω ταχυπαλμίες. Μπορείς να αποφανθείς τόσο εύκολα ποιές είναι οι 10 αγαπημένες σου ταινίες και να το πεις αυτό χωρίς τύψεις για αυτές που έμειναν εκτός; Δύσκολο. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω κάτι σαν αυτόματη γραφή κι όποιον πάρει ο χάρος. Νομίζω ότι ο κατάλογός μου, θα μπορούσε να προσεγγίζει άνετα τις 50 ίσως και 100 αγαπημένες ταινίες, ίσως και παραπάνω. Εύχομαι να μην χρειαστεί σύντομα να τον συντάξω. Ίσως η καταγραφή των αγαπημένων μου σκηνοθετών να ήταν πιο εύκολη υπόθεση.
[Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Μανώλη Ανδριωτάκη]
Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή
Τζίγκα Βερτόφ. Είχα γράψει στη σχολή σκηνοθεσίας μια εργασία γι' αυτόν. Είναι ένας απ' τους πρώτους ρεπόρτερ του κινηματογράφου. Αφήνει την κάμερα-μάτι να περιπλανηθεί στις πόλεις και χρησιμοποιεί το μοντάζ σαν ποιητής. Αληθινή ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Νανούκ του Βορά
Λένε ότι ο Φλάερτι καθοδηγούσε τη ζωή των Εσκιμώων κι ότι τελικά το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ δεν είναι τόσο ντοκιμαντέρ. Όμως ακόμα κι έτσι ο ο Νανούκ παραμένει ένα εκπληκτικό ντοκουμέντο, ένα ορόσημο για την ιστορία του ντοκιμαντέρ και του κινηματογράφου.
Στάλκερ
Η πιο δυνατή ταινία του Ταρκόφσκι, ένα αλληγορικό ταξίδι στην απαγορευμένη ζώνη, μια φιλοσοφική αναζήτηση. Ο Ταρκόφσκι σκηνοθετεί την πραγματικότητα σαν όνειρο και τις εκρήξεις της ψυχής σαν πραγματικότητα. Μου έμαθε να σκεπάζω με κινηματογραφικό μανδύα τα ονειρά μου.
Επάγγελμα Ρεπόρτερ
Αντονιόνι. Μεγάλος ποιητής. Βάζει τον Νίκολσον να παίξει τον πιο εσωτερικό ίσως ρόλο της καριέρας του. Το μυστικό της ζωής είναι να μάθεις να βλέπεις μας λέει ο Αντονιόνι σε αυτή τη ταινία, να μάθεις να βλέπεις χρόνια ολόκληρα και μετά να χάνεσαι. Ο μόνος τρόπος να μάθει κανείς κάτι είναι να το αγαπήσει και μετά να το κάνει.
Ζαμπρίσκι Πόιντ
Ακόμα μια ταινία του Αντονιόνι. Στον δυτικό κόσμο η περιπλάνηση και ο στοχασμός αντιμετωπίζονται ως ιδιορρυθμία απέναντι στον πολιτισμό της ταχύτητας και της κατανάλωσης. Ο μοναδικός τρόπος να ξεφύγουμε είναι να εκραγούμε για να ξαναενωθούμε με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η τελική σκηνή των εκρήξεων είναι ένα κινηματογραφικό αριστούργημα.
Παρίσι - Τέξας
Βέντερς στο δρόμο. Ο κινηματογράφος αποδεικνύει πως η καρδιά είναι η μεγάλη συλλογική μνήμη. Και το ταξίδι-περιπλάνηση στις πόλεις το μοναδικό καταφύγιο όλων των απόκληρων. Ένα ταξίδι στο πουθενά.
Vertigo
Ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης κι αφηγητής ονόματι Χίτσκοκ. Μαέστρος. Δεν υπάρχει ταινία του που να μην αποτελεί υπόδειγμα κινηματογράφισης. Στο Vertigo ο έρωτας μέσα από τα αποσπάσματα και τα κενά ενός χαμένου παρελθόντος προσπαθεί να αναβιώσει ότι ματαιώθηκε. Ο Χίτσκοκ ξέρει πως να ενορχηστρώνει τις αυταπάτες ως διαρκώς ανακυκλούμενα θρίλερ και εδώ φτάνει στο απογειό του. Ο ίλλιγγος μας καλεί. Θα πέσουμε;
Πολίτης Κέην
Μεγαλεπήβολο, πάντα επίκαιρο, το επικό αριστούργημα του Όρσον Ουέλς. Το μάταιο ταξίδι της εξουσίας, οι αφετηρίες, οι σταθμοί, η κατάληξη σχεδόν κάθε εγωμανούς που παρασύρεται από την δύναμη και την ισχύ.
Αναπαράσταση
Η πρώτη ταινία του Αγγελόπουλου. Νιώθεις την πέτρα να σου ξύνει τα δάχτυλα και τη βροχή να σε διαβρώνει. Ο Αγγελόπουλος εδώ εγκαθίδρυσε τα φοβισμένα πνεύματα του τραγικού παρελθόντος στο διαλυμένο ψηφιδωτό της ελληνικής επαρχίας. Τίποτα δεν φαίνεται αλλά όλα κυκλοφορούν ασταμάτητα. Και η ταινία γεμίζει από αυτά.
Dogville
Μεγάλη ταινία. Ο ξένος και τα κομμάτια του βορά στα σαρκοφάγα παιχνίδια και τις δοκιμασίες που θρέφουν όσους αρνούνται το ταξίδι της ελευθερίας των σωμάτων (και των ψυχών).
Ο εφιάλτης του Δαρβίνου
Ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ ή γροθιά;
>>>Κάθε βδομάδα ο Μανώλης Ανδριωτάκης μέσα από την ιντερνετική εκπομπή του GarageBooks παρουσιάζει βιβλία και συγγραφείς με έναν άκρως πρωτότυπο και ζωντανό τρόπο μέσα από ένα γκαράζ:-) Μπες στο http://andriotakis.gr/?cat=9 και δες τα μέχρι τώρα garagepisodes.
Aυτή τη περίοδο υπογράφει και τη δραματουργία στη χοροθεατρική παράσταση Μεταπολίτευση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.