AΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΣΟΣΚΟΥΝΟΓΛΟΥ
Αν επισκεφθείτε το Λονδίνο είναι σίγουρο ότι θα μπείτε στον πειρασμό να ανακαλύψετε κάποια από τις εκατοντάδες αναμνηστικές πινακίδες που βρίσκονται σε κτίρια και σπίτια, διάσπαρτες στην πόλη. Αλλά και να φανταστείτε πώς ζούσαν κι έβλεπαν τον κόσμο από το παράθυρό τους οι διάσημοι ένοικοι αυτών των σπιτιών: ο Κάρολος Ντίκενς, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Τζων Μ. Κέυνς, ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, η Άγκαθα Κρίστι, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζον Λένον, αλλά και οι δικοί μας, Κωνσταντίνος Καβάφης, Ανδρέας Κάλβος, Γιώργος Σεφέρης.
Η ιστορία ξεκινάει στα μέσα του 19ου αιώνα όταν η πρώτη αναμνηστική πλάκα τοποθετήθηκε από την Βασιλική Εταιρεία Τεχνών το 1866 έξω από το σπίτι του Λόρδου Βύρωνα.
Στην επόμενη επίσκεψή σας στο Λονδίνο μην παραλείψετε να βρείτε τους δικούς σας αγαπημένους διάσημους σε μια από τις Μπλε Πινακίδες που κοσμούν τα κτίρια της πόλης και να νιώσετε ότι παίρνετε μέρος στην περιπέτεια να αναζητήσετε αυτά τα σημάδια από αλλοτινές ζωές και εποχές που χαράσσονται στο σύγχρονο πρόσωπο της πόλης.
Σήμερα σε όλη την πόλη υπάρχουν 800 τέτοιες αναμνηστικές πινακίδες, Blue London Plaques, όπως είναι η επίσημη ονομασία τους.
Τα κριτήρια και οι όροι για το ποιός επιτρέπεται και ποιός όχι να μνημονεύεται με μια τέτοια Μπλε Πινακίδα είναι συγκεκριμένοι και αυστηροί. Πρώτος όρος είναι ο χρόνος. Ο υποψήφιος θα πρέπει να έχει πεθάνει τουλάχιστον πριν από 20 χρόνια ή να έχει γεννηθεί πριν από 100 και πλέον έτη. Δεύτερος σημαντικός όρος: το κτίριο ή το σπίτι όπου ο μέλλων αναγραφόμενος έζησε λίγα ή πολλά χρόνια θα πρέπει να στέκει όρθιο και να μην έχει γκρεμιστεί, ενώ τρίτη προϋπόθεση είναι η καλή ορατότητα. Κάθε αναμνηστική πλάκα θα πρέπει να είναι τοποθετημένη σε εμφανές σημείο ώστε να είναι ορατή από τον πεζό αλλά και από τον επιβάτη ενός διερχόμενου οχήματος. Και δεν μπορεί να έχει πάνω από 170 χαρακτήρες επομένως και η φλυαρία απαγορεύεται.
O Γιώργος Σεφέρης έζησε στην περιοχή του Mayfair στο κεντρικό Λονδίνο στον αριθμό 51 της οδού Upper Brook Street από το 1957 μέχρι το 1962 όταν υπηρετούσε ως πρόξενος της Ελλάδας στην Αγγλία.
Όταν τον Νοέμβριο του '59, το Τρίτο Πρόγραμμα του BBC μετέδωσε ένα ημίωρο πρόγραμμα-αφιέρωμα στο λογοτεχνικό του έργο, ο Σεφέρης είχε γράψει στο ημερολόγιό του : «Η εκπομπή μου στο ραδιόφωνο πληρώθηκε 58 λίρες. Σπάνια ήμουν τόσο περήφανος για χρήματα που κέρδισα».
Ο Βραντιμίρ Ίλιτς Λένιν πέρασε ένα χρόνο της ζωής του, το 1908 σε έναν ήσυχο δρόμο του Μπλούμσμπερυ, στην οδό Tavistok Pl. 51.
Συνολικά ο Λένιν ήρθε στο Λονδίνο έξι φορές μεταξύ 1902 και 1911. Τα περισσότερα σπίτια που έμενε βρίσκονταν κοντά στην Εθνική Βιβλιοθήκη (British Library) όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο του.
Σε ένα μικρό διαμέρισμα της Brook St. 23 πληρώνοντας 30 λίρες την εβδομάδα έζησε ένα διάστημα της σύντομης ζωής του ο Τζίμι Χέντριξ. Στο ίδιο κτίριο έμενε –με διαφορά μερικών αιώνων – και ο Φρίντριχ Χέντελ.
Το πιο διάσημο από τα σπίτια που έμεινε η Βιρτζίνια Γούλφ στο Λονδίνο είναι αυτό της 26, Gordon Square. Εκεί σύχναζε η περίφημη «παρέα του Μπλούμσμπερυ» που την αποτελούσαν εκτός από την ίδια, ο J.M. Keynes, ο E.M. Forster, ο Clive Bell ο Lytton Stratchey και ο Leonard Wolf, ο μετέπειτα σύζυγός της.
Στο ισόγειο ενός διόροφου σπιτιού στην οδό Upper Wimpole Street στο Λονδίνο, ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ, εξασκούσε το επάγγελμα του οφθαλμίατρου και στον επάνω όροφο ζούσε με την γυναίκα του. Στον ελεύθερο χρόνο του, έγραφε τις περιπέτειες του πιο διάσημου ντετέκτιβ όλων των εποχών. Του Σέρλοκ Χόλμς.
Αλλά και οι αστέρες του ποδοσφαίρου βρίσκουν τη θέση τους εδώ, όπως ο Χέρμπερτ Τσάπμαν, από τους μεγάλους προπονητές της Άρσεναλ.
Στην περιοχή του Κένσιγκτον, στην οδό 153 Cromwell Road σε μια διόροφη κατοικία μετακόμισε νιόπαντρος, το 1926, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Εκεί γεννήθηκε δύο χρόνια αργότερα η κόρη του Πατρίτσια. Η οικογένεια έμεινε σ' αυτό το σπίτι μέχρι το 1939 όταν πια αναχώρησαν για την Αμερική.
*Η Μαρία Τοσκούνογλου ζει στο Λονδίνο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της "Αναζητώντας την Χρύσα Παραδείση. Η κουζίνα στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960", από τις εκδόσεις Περίπλους.