Η κεντρική είσοδος της έπαυλης
Για μία μόνο βραδιά, την Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012, και με ειδική άδεια του νέου της ιδιοκτήτη, άνοιξε τις πύλες της η θαυμάσια αλλά ερειπωμένη και κανιβαλισμένη έπαυλη του Αλέξανδου Ιόλα στην οδό Δημοκρατίας 6 στην Αγία Παρασκευή.
Γιά ένα πάρτυ με προσκεκλημένους φίλους και θαυμαστές του αείμνηστου Αλεξανδρινού συλλέκτη τέχνης του οποίου η επιστροφή στην πατρίδα των γονιών του, αποδείχτηκε μοιραία. Ο άνθρωπος που στον κολοφώνα της δόξας του ως ιδιοκτήτης γκαλερί στα σημαντικότερα κέντρα σύγχρονης τέχνης, στις μητροπόλεις του δυτικού κόσμου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της, που έφερε στην Ελλάδα ολόκληρη την τεράστιας αξίας προσωπική του συλλογή και τους Τιτάνες διεθνείς καλλιτέχνες συνεργάτες και φίλους του, κυριολεκτικά "κατασπαράχτηκε" απο μια μερίδα Ελλήνων.
Έντυπα όπως η "Αυριανή" της δεκαετίας του '80 εξαπέλυσε χυδαία επίθεση εναντίον του λόγω της φιλιάς του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και με πρόσχημα την ομολογημένη του ομοφυλοφιλία. Αντίγραφα πρωτοσέλιδων και άρθρων της εποχής είχαν απλωθεί από τους διοργανωτές στα πατώματα της έπαυλης που κάποτε περπάτησαν κορυφαίες προσωπικότητες και οι χθεσινοί επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν και πολλοί να φωτογραφίσουν.
Κάποιος μου έδειξε ένα δημοσίευμα με την υπογραφή του Μάνου Χάρη που αποκαλούσε τον Χατζιδάκι, "Πρώτο πούστη", λέγοντας μου: "αυτή ήταν η Ελλάδα, τότε". "Πολύ φοβάμαι ότι η Ελλάδα παραμένει η ίδια", του απάντησα και με τρομερή περιέργεια προσπάθησα να ανιχνεύσω τον χώρο. Ξέφυγα από τα βλέμματα των υπεύθυνων ασφαλείας και περιπλανήθηκα μέσα στα σκοτάδια αυτής της άλλοτε εκπληκτικής βίλας, σήμερα ένα ρημαδιό.
Το κτήριο έχει κριθεί διατηρητέο και ως εκ τούτου ο ιδιοκτήτης του δεν μπορεί να το γκρεμίσει. Παρολ'αυτά έχει αφεθεί στην απόλυτη εγκατάλειψη και φθορά. Ξεχαρβαλωμένο και παρατημένο, όπως είναι αυτή τη στιγμή το αριστούργημα του αρχιτέκτονα Πικιώνη -με το που μπαίνεις στον κήπο αναγνωρίζεις το ίδιο αριστοτεχνικό δάπεδο, όμοιο με τον περιβάλλοντα χώρο της Ακρόπολης-, τι θα απογίνει; Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί καταπληκτικά είτε για δημόσια χρήση είτε για ιδιωτική. Διαφορετικά, σε μια δεκαετία θα είναι ετοιμόρροπο. Τέλος πάντων, η βραδιά κύλησε "κοσμικά", με τους κατά κόσμον σελέμπριτις να χαριεντίζονται μπροστά σε τηλεοπτικούς φακούς και φωτοπεπόρτερ, και οι οποίοι ελάχιστα μάλλον γνωρίζουν για τη σημαντικότητα του Ιόλα, πέρα από τα κοτσουμπολιά που κατά καιρούς έχουν αναπαραγάγει τα ένυπα.
Γκραφίτι στους τοίχους. Πολύ ορθά το μότο της βραδιάς λέει: Destroy... Alexandros Iolas. Γιατί όχι απλώς τον καταστρέψανε, τον ρημάξανε....
Κορδέλες εργοταξίου περιόριζαν την πρόσβαση στις περισσότερες πλευρές του θρυλικού σπιτιού
Κόσμος κάθε λογής περιφερόταν στους χώρους που κάποτε φιλοξενούσαν εκπληκτικά έργα τέχνης
Στο πάτωμα δημοσιεύματα ανυπέρβλητου ήθους αλλοτινών εποχών. Άξια μόνο να ποδοπατηθούν.....
Η περίφημη μαρμάρινη τραπεζαρία
Στους τοίχους αναρτημένες φωτογραφίες του Αλέξανδρου Ιόλα από την πολυκύμαντη ζωή του
Πολλοί και πολλές απαθανατίζαν τα δημοσιεύματα και τις φωτογραφίες του Ιόλα στους τοίχους
Επάνω στη μαρμάρινη τραπεζαρία, κονκάρδες με την μορφή του Ιόλα όπως τη φιλοτέχνησε ο Γουόρχολ
Οι κονκάρδες που όσοι ήταν τυχεροί, κράτησαν από μία να θυμούνται τη μοναδική αυτή βραδιά
Σκύβοντας για να διαβάσουν τα ανεκδιήγητα δημοσιεύματα.....
Λαός και Κολωνάκι στη μάζωξη......
Το περίπτερο με το κρασί
Κρίμα που δε μας επιτράπηκε η πρόσβαση σε ολόκληρο το κτήριο. Αλλά μεγαλύτερο κρίμα είναι η κατάντια του. Αν όλα είχαν γίνει όπως τα είχε οραματιστεί ο Ιόλας, θα είχαμε ένα από τα ωραιότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης στην Ευρώπη....