Η Berritan είναι η αρχηγός μιας κούρδικης ομάδας γυναικών-στρατιωτών που αναλαμβάνουν να διασώζουν οικογένειες θρησκευτικής μειονότητας των Γεζίντι και παιδιά που βρίσκονται υπό κράτηση μακριά από το σπίτι τους αντιστέκονται στους Ισλαμιστές από τότε που κατέκτησαν την πόλη Σίντζαρ.
Η αποστολή τους δύσκολη, καθώς θα πρέπει να εισέλθουν σε φλεγόμενα σπίτια και να σώζουν τις οικογένειες που βρίσκονται μέσα σε αυτά. Μια άλλη αποστολή αφορά την απελευθέρωση παιδιών και γυναικών Γεζίντι που βρίσκονται φυλακισμένοι από τους Ισλαμιστές οι οποίοι προχωρούν σε διαρκείς αιχμαλωσίες ήδη από τον περασμένο Αύγουστο που κατέκτησαν την πόλη.
«Λάβαμε κλήση για δύο οικογένειες με αρκετά παιδιά. Έπρεπε να κινηθούμε γρήγορα αφού ήδη υπήρχε ένα νεογέννητο μωρό μόλις δύο ημερών που χρειαζόταν άμεση ιατρική φροντίδα ώστε να επιβιώσει», εξηγεί η αρχηγός Beritan σε συνέντευξή της στο Vocativ.
«Όταν καταφέρνεις και σώζεις ανθρώπους, ιδιαίτερα, γυναίκες και παιδιά είναι πάντα μια καλή μέρα. Βέβαια, μια ακόμη πιο καλή μέρα είναι όταν όλοι οι Γεζίντι ελευθερώνονται και μπορούν με ασφάλεια να γυρίσουν στην πόλη τους και να ζήσουν ειρηνικά»
Η ομάδα μάλιστα έχει συνεργαστεί με άλλους Κούρδους στρατιώτες, ακόμη και με την Πεσμεργκά (στρατιωτική οργάνωση του Ιράκ και του Κουρδιστάν). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η στιγμή που η Πεσμεργκά οργάνωσε αντιπερισπασμό για τους Ισλαμιστές πολεμιστές προκειμένου να επιτρέψει στην Beritan και την ομάδα της να περάσει από την πρώτη γραμμή χωρίς να γίνουν αντιληπτές. Καθώς η μάχη κορυφωνόταν στην πόλη, η ομάδα της πέρασε απέναντι οπλισμένη μόνο με Kαλάσνικοφ και χειροβομβίδες. Όταν τελικά έφθασαν στο πρώτο από τα δύο φλεγόμενα κτίρια βρήκαν έναν άνδρα με δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα μωρό κορίτσι, με εγκαύματα παντού στο σώμα τους. Η μητέρα τους δεν είχε αντέξει και βρισκόταν νεκρή δίπλα τους, έπειτα από πυροβολισμούς. Όταν μπήκαν στο δεύτερο κτίριο ήταν ήδη πολύ αργά.
«Όταν φθάσαμε η άλλη οικογένεια ήταν ήδη νεκρή. Η Daesh (Αραβικό συνώνυμο των Ισλαμιστών πολεμιστών) τους είχε εκτελέσει όλους γνωρίζοντας πως ερχόμασταν για να τους σώσουμε. Τουλάχιστον προλάβαμε και σώσαμε άλλους», αναφέρει χαρακτηριστικά η Beritan.
Για την Beritan ήταν μάλλον μια καλή ημέρα. «Όταν καταφέρνεις και σώζεις ανθρώπους, ιδιαίτερα, γυναίκες και παιδιά είναι πάντα μια καλή μέρα. Βέβαια, μια ακόμη πιο καλή μέρα είναι όταν όλοι οι Γεζίντι ελευθερώνονται και μπορούν με ασφάλεια να γυρίσουν στην πόλη τους και να ζήσουν ειρηνικά».
Όμως ποια πραγματικά είναι η Beritan η αρχηγός της ομάδας των γυναικών-στρατιωτών; Πρόκειται για την ψηλή 30χρονη με τα σγουρά μαλλιά και τα αμυγδαλωτά μάτια. Το πραγματικό της όνομα είναι Pareen Sevgeen και είναι η αρχηγός των 70 γυναικών-στρατιωτών της περιοχής. Το βλέμμα της ηρεμεί όταν μιλά και αστειεύεται για τις συμπολεμίστριές της, την οικογένειά της όπως τις αποκαλεί.
«Είναι πολλά παραπάνω από οικογένεια, πολλά περισσότερα από αδερφές. Εμπιστεύομαι σε αυτές τη ζωή μου. Κάνουμε τα πάντα μαζί, τρώμε, κοιμόμαστε, πολεμάμε. Τα δικαιώματα των γυναικών πρέπει να είναι αντικείμενο μάχης, πρέπει να είναι ελεύθερες και εμείς θέλουμε ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους οπουδήποτε και αν ζουν», αναφέρει η Βeritan.
Τα βράδια τους τα περνούν τραγουδώντας και χορεύοντας. Συνομιλούν για ώρες και φτιάχνουν η μια τα μαλλιά της άλλης. Μάλιστα , προτιμούν την περιποίηση αντί για συζητήσεις με αγόρια. Η διατήρηση των φεμινιστικών τους αρχών είναι εξίσου σημαντική όσο και η εξάσκησή τους για τη στρατιωτική τους εκπαίδευση. Εκδηλώνουν την αγάπη τους με αγκαλιές και τσιμπήματα ενώ η Βeritan και η ανώτερή της η Berfin, είναι οι μοναδικές περιπτώσεις βαθμίδας μέσα στην ομάδα.
Ζουν χωριστά από τους αντίστοιχους άνδρες πολεμιστές παρότι «τους αγαπάμε σαν αδέρφια», όπως επισημαίνουν. Οι στενότερες σχέσεις είναι απαγορευμένες. Τα περισσότερα κορίτσια είναι μεταξύ 18 και 25 ετών. Κάποιες προσχώρησαν στην ομάδα όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία το 2010, ενώ κάποιες άλλες έγιναν μέλη όταν οι Ισλαμιστές ξεκίνησαν την εξάπλωσή τους στο Ιράκ και τη Συρία. Η πλειονότητα των κοριτσιών προέρχονται από την Τουρκία και τη Συρία παρότι καμιά από αυτές δεν αναφέρεται στην προηγούμενη ζωή της. Ως ένα βαθμό είναι κάπως επώδυνο. «Αυτό είναι το παρελθόν, η YJA (η ομάδα) είναι το παρόν και το μέλλον», τονίζει η Lilav μια 22 χρονη που δεν φεύγει από το πλευρό της Beritan.
Η συνέντευξη στο Vocativ παραχωρήθηκε από την αρχηγό καθώς «έχει περάσει πολύς καιρός», και όπως πιστεύει η οικογένειά της πίσω στην Τουρκία δεν κινδυνεύει πια. Η Beritan, ανήκει στην Κουρδική κοινότητα του Diyarbakir της Τουρκίας όπου, σύμφωνα με εκείνη, έζησε ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Στο σχολείο, «μελετούσα διαρκώς, όμως, ποτέ δεν έπαιρνα υψηλό βαθμό παρότι δεν έκανα λάθη. Ήθελα να βάλω υποψηιότητα για το μαθητικό συμβούλιο όμως και πάλι δεν μπορούσα. Λόγω της καταγωγής μου δεν μπορούσα να μιλήσω δημόσια στη γλώσσα μου και έαν συνέβαινε αυτό, η σύλληψη θα ήταν μονόδρομος. Επιπλέον, δεν μπορούσαμε να εκδηλώσουμε τα έθιμά μας, δεν απολαμβάναμε τα βασικά διακαιώματα και για τις γυναίκες αυτό είναι ακόμη χειρότερο».
Στα 18 της, ωστόσο, έκανε αίτηση για την ιατρική σχολή και σπούδασε νοσηλευτική. Δεν κράτησε, όμωw, παραπάνω από δύο χρόνια αφού τα παράτησε επιλέγοντας να συμμετάσχει στην ομάδα YJA Star, μια ομάδα ανταρτών που «πολεμούσε για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Κούρδων». Μια μέρα αποφάσισε να φύγει υψώνοντας τοίχους ανάμεσα σε αυτή και την οικογένειά: «ήξερα ότι θα προσπαθούσαν να με σταματήσουν και για αυτό δεν το επέτρεψα να συμβεί».
Όλες οι γυναικείες ταξιαρχίες συνδέονται με την οργάνωση PKK, το Κουρδικό Κόμμα Εργατών, που ιδρύθηκε το 1978 στην Τουρκία και έχει καταταχθεί ως τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τ ο 1983 το PKK οργάνωσε και εξαπέλυσε επίθεση κατά της Άγκυρας διαμαρτυρόμενο για την ανεξαρτητοποίηση των Κούρδων. Έπειτα από τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός το 2013 η οργάνωση του PKK υποχώρησε σε στρατεύματα πίσω στη Συρία και σε ημι-αυτόνομες κουρδικές περιοχές στο βόρειο Ιράκ.
Η ταξιαρχεία της Βeritan μαζί με άλλα μέλη του PKK, ήταν εκείνοι που ανέλαβαν στην πόλη Σίντζαρ την φροντίδα και προστασία των Γεζίντι, μιας θρησκευτικής μειονότητας που δέχθηκε επίθεση από τους Ισλαμιστές τον περασμένο Αύγουστο. Σε μια αρκετά οργανωμένη επίθεση σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους, κατέκτησαν αρκετά χωριά περιμετρικά του όρους Σίντζαρ και προχώρησαν σε αρπαγή κοριτσιών ως σκλάβων του σεξ. Το PKK βοήθησε πολλές χιλιάδες Γεζίντι να αποδράσουν από το βουνό, το οποίο, μάλιστα, θεωρούν ιερό.
Ήρθαμε για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους της Σίντζαρ και θα πολεμήσουμε για αυτούς μέχρι τέλους
Το τάγμα της Beritan συμμετείχε σε ομάδες μαζί με άλλες κουρδικές οργανώσεις προκειμένου να δημιουργηθεί ένας διάδρομος για τους ανθρώπους ανάμεσα στο όρος Σίντζαρ και τη συριακή πόλη Derick, με αποτέλεσμα να διασχίσουν εκτάσεις 90 μιλίων από επικίνδυνα και αμφισβητούμενα εδάφη.
«Οι περισσότεροι κατόρθωσαν να φύγουν αμέσως από το βουνό, όμως, κάποιοι έμειναν πίσω και έπρεπε να γυρίσουμε για να τους σώσουμε. Βέβαια, αυτό ήταν δύσκολο αφού δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και γενικότερα οχήματα για να τους μεταφέρουμε, και έτσι αναγκαστικά τους μεταφέραμε στην πλάτη από την πλαγιά. Τελικά, καταφέραμε να σώσουμε χιλιάδες ανθρώπους», εξηγεί η Beritan.
Το Sinjar έχει μεγάλη σημασία απέναντι στον πόλεμο κατά των Ισλαμιστών. Σε περίπτωση που η Πεσμεργκά και τα κουρδικά στρατεύματα κατορθώσουν και εξασφαλίσουν την ασφάλεια στην πόλη Σίντζαρ και τα τριγύρω νότια χωριά από το βουνό, τότε η Μοσούλη θα αποκοπεί από την αρχική πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και θα κόψει τις γραμμές εφοδιασμού των Ισλαμιστών.
«Το όρος Σίντζαρ είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη στρατηγικής Της Daesh (των Ισλαμιστών) και κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν την πόλη», αναφέρει ο αρχηγός της 8ης ταξιαρχείας Πεσμεργκά, Hashem Sitay, ενώ κάθεται σε ένα γραφείο σε μια αυτοσχέδια έδρα της οργάνωσης που κάποτε ήταν το σπίτι μιας οικογένειας Γεζίντι. Το γραφείο διαθέτει ένα κρεβάτι με φωτεινό ροζ λινό, 12 χρωματιστές καρέκλες και ένα πακέτο αμμόσακων που καλύπτουν ένα ανοιχτό παράθυρο. Μπροστά από αυτό βρίσκεται μια μικρή επίπεδη τηλεόραση που είναι μόνιμα ανοιχτή στο κουρδικό κανάλι Rudaw. Στον τοίχο, υπάρχει μόνο ένα ημερολόγιο του 2014 στο οποίο κάθε μέρα είναι τσεκαρισμένη μέχρι τις 29 Ιουλίου- λίγο πριν την επίθεση των Ισλαμιστών στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν πια στην περιοχή παραπάνω από 100 τζιχαντιστές. Η μάχη είναι πολύπλοκη γιατί εξελίσσεται από κτίριο σε κτίριο όπου μπορούν να κρυφτούν, να σκάψουν για υπόγεια περάσματα ώστε να προστατέψουν τους εαυτούς τους και να κινούνται. Είναι ένα δύσκολο σενάριο, αλλά όχι ακατόρθωτο», αναφέρει ο Sitay. «Ακόμη, όμως, και αν κατορθώσουμε και επιβληθούμε στην πόλη θα χρειαστούν τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι προκειμένου να διατηρηθεί ασφαλής η περιοχή ώστε να επιστρέψουν οι οικογένειες εδώ».
Οι Κόυρδοι πολεμούν σχεδόν κάθε μέρα τους Ισλαμιστές για να διατηρήσουν το μοναδικό δρόμο που περνά από το βουνό και την πόλη. Οι υπεύθυνοι της Πεσμεργκά ισχυρίζονται πως οι Ισλαμιστές χρησιμοποιούν πάντοτε την ίδια τακτική. Όταν περίπου δύσει ο ήλιος, καμικάζι κατακλύζουν τα περίχωρα της πόλης, ανατινάσσοντας τους εαυτούς τους. Στο πέρασμά τους ομάδες πολεμιστών χρησιμοποιούν το πλεονέκτημα της έκρηξης για να πιέσουν τις κουρδικές δυνάμεις να υποχωρήσουν στο βουνό.
«Οι Ισλαμιστές είναι ο χειρότερος εχθρός των Κούρδων», αναφέρει η Βeritan. Πιστεύει πως είναι μια ομάδα χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να νομιμοποιήσει τον πόλεμο και τις τακτικές της και οδηγεί με αυτό το κόλπο ανθρώπους ώστε να συμμετάσχουν σε αυτή. «Οι τζιχαντηστές ισχυρίζονται ότι προστατεύουν το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους, αλλά οι πράξεις τους αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Για παράδειγμα, οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν πως ένα νεκρό σώμα δεν πρέπει να αγγίζεται και δεν είναι αντικείμενο παιχνιδιού. Αλλά οι Daesh το κάνουν όλη την ώρα», εξηγεί η Beritan.
Αντίθετα, με την Πεσμεργκά που μετακινείται μέσα και έξω από την πόλη κάθε δύο μήνες, η Beritan και η ομάδα της δεν έχουν εγκαταλείψει την πόλη ποτέ και ούτε σκοπεύουν.
«Ήρθαμε για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους της Σίντζαρ και θα πολεμήσουμε για αυτούς μέχρι τέλους».
σχόλια